در مسیر اپلای، چگونه انگیزه پیدا میکنید؟

[akbar_saeedi]

صحبت از انگیزه پیدا کردن کمی عجیب است. انگیزه مثل شارژ برق نیست که مدام نیاز به تقویت و بازنگری داشته باشد. پذیرش یا مهاجرت یک هدف است. هدفی که برای رسیدن به آن باید دلایل لازم و کافی داشته باشید و نه انگیزه و هیجان کافی. اگر قرار است با کم شدن انگیزه، از فکر پذیرش بیرون بروید بهتر است همان اول این اتفاق بیفتد.

 

اتفاقا من اسم این تاپیکو چگونه شارژ شدن گذاشته بودم!! 
پذیرش هدف است...اما مهم چطوری دنبال کردن هدف است!! دو فاکتور مهم در موفقیت و ب  هدف رسیدن منطق و احساسه.... منطق شاید قبول نکنه از خواب و خوراکت بزنی برا این کار..اما وقتی احساسی و هیجانی باشی این کارو میکنی..ک شاید اگه نکنی برا خیلیامون ب خاطر غفلتا و بی خبری های گذشته و ..جبرانش فقط با هیجانی جلو رفتن میسره.شما فقط منطق رو در نظر گرفتید...احساس و انگیزه و هیجان نیروی کمی نیست...خیلی وقتا منطق کم میاره ب تنهایی..انرژی، اراده،پشتکار و احساس و هر خصوصیتی مربوط به انسان نیاز به شارژ شدن داره

[ForeverBlue]

اتفاقا من اسم این تاپیکو چگونه شارژ شدن گذاشته بودم!! 
پذیرش هدف است...اما مهم چطوری دنبال کردن هدف است!! دو فاکتور مهم در موفقیت و ب  هدف رسیدن منطق و احساسه.... منطق شاید قبول نکنه از خواب و خوراکت بزنی برا این کار..اما وقتی احساسی و هیجانی باشی این کارو میکنی..ک شاید اگه نکنی برا خیلیامون ب خاطر غفلتا و بی خبری های گذشته و ..جبرانش فقط با هیجانی جلو رفتن میسره.شما فقط منطق رو در نظر گرفتید...احساس و انگیزه و هیجان نیروی کمی نیست...خیلی وقتا منطق کم میاره ب تنهایی..انرژی، اراده،پشتکار و احساس و هر خصوصیتی مربوط به انسان نیاز به شارژ شدن داره

 

متاسفانه آن احساس و هیجان هر زمان که مبنای تصمیم گیری قرار گرفته، فاجعه آفرید است (نمونه اش را میتوانید در صفحه حوادث روزنامه ها و همچنین  اتفاقات تاریخی گذشته ببینید که اینجا جای بحث در موردش نیست).
هیجان به همان سرعتی که ایجاد میشود از بین میرود و سرد میشود. میتوانید از دوستانی که در حال سپری کردن دوره تحصیلی در خارج هستند نیز بپرسید که چند تن از همکلاسی هایشان در اثر همین هیجان به اشتباه مسیر را انتخاب کرده اند و سالها عمر و هزینه صرف کرده اند و درمانده اند.

شما باید ابتدا دلایل عقلی  و مکفی داشته باشید و سپس تلاش کنید به هدف برسید. 

 اگر نیاز به شواهدی برای تصمیم گیری و بررسی دقیق تر دارید اینجا را ببینید.

[akbar_saeedi]

عقل و منطق میشینه طبق توانایی ها و علایق و فاکتورای دیگه هدفارو ترسیم میکنه..اما پس زمینه همین هدف انگیزه و احساسه...اصلا یک  فاکتور مهم در انتخاب هدف همون انگیزه و احساسه...هدفای بزرگ انگیزه بزرگ میخوان...ولی مشخصه ک احساسی جلو رفتن چیز دیگس خب ک خوب نیس...برا مثال من با خیلی دانشجوها صحبت میکنم راجب رفتن..منطقی ک صحبت میکنی نصفشون میگن باید رفت...بعدش میگن راستی زبان و معدل و مقاله و ریکام و ساپ و ویزا و ..این همه میخواد؟! میگم اره..میگن خب پسسس...اکبر..چی بگم..ولش کن...دخترخاله چطوره!!! منطقا قبول دارن..انگیزه لازم برا جلو رفتنو ندارن..ماهایی ک منطقی تصمیم گرفتیم ممکنه سختیهای مسیر آدمو مردد کنه..خب همون منطق میگه با اراده و انگیزه و احساس جلو برو...خب این احساس هم با گذر زمان تحلیل میره..همونطور ک برا تقویت حافظه و تناسب اندام ب ترتیب جدول حل کردنو ورزشو میگن..برا تقویت انگیزه در هر مسیری باید شارژر داشته باشی..مثلا کی میتونه منکر شه ما در کنار گرفتن اطلاعات ازین سایت،انگیزه نمیگیریم؟ بذار اسم نبرم..آدم میشناسم میگه بزرگترین تفریحم سرچیدن روزی چن ساعت!! تو این سایتاس..خب کدوم منطق قبول میکنه؟!! منطق من ک میگه دربند در کنار...بهتره!!
منکه خودم پروفایلمو میبینم تو این سایت..انگار ...نه..خدایا این جوونیو ازما نگیر بذار رسمی بگم واقعا حس خیلی خوبی پیدا میکنم..چون یهو با چند پست خوندن اهدافو آینده و ..جلو چشمام رفرش میشه..شارژ میشم
 
رسیدن به هدفهای بزرگ منطق عالی در کنار انگیزه پایدار لازم داره..انگیزه و احساس داشتن با احساسی بودن فرق داره

حالا ک این صحبتا شد دوستان خوبه راجب شارژ شدن..چیز ببخشید انگیزه گرفتنشون حرف بزنن..

[blur]

شاید بهتره گفت که انگیزه منطقی و با فکر باید باشه دوست عزیز.... مثلا از روی فیلم ها و رسانه ها و شنیده ها و...انگیزه گرفته نشه....من فکر می کنم از همه چیز مهمتر سنجیدن همه چیز در کنار همه...نه اینکه خودآگاه یا ناخودآگاه یه سری چیزارو که به نظرمون شاید انگیزه مونو ضعیف میکنه کلا بذاریم کنار بدون اینکه برا خودمون حل کرده باشیم و بعد تو موقعیت های خاص این دلایل بهمون هجوم بیارن و ته دل آدم یهو خالی بشه...اصولا برا هر تصمیم بزرگی این یه نیازه...گاهی چیزهای به ظاهر خیلی کوچک چنان آدم رو تکون میدن که.....

[Torkan]

به نظر من که احساس هم خیلی تعیین کننده است
مثلا دوست بنده که رفت michigan state university اولین دلیلش دیدن فیلم A Beautiful Mind بود و از اون زمون به فکر رفتن افتاد و موفق هم هست
البته به قول دوستمون منطق هم سرجاش ولی محرک همون هیجان و احساس بود
افراد فرق دارن با هم یادتون نره
بااحترام

[blur]

مسلما افراد متفاوتند! مسئله اینه که شاید با محرک های هیجانی کسی قدم های اول رودر کاری خیلی خوب و شاد طی کنه....ایرادی هم بهش وارد نیست ولی برای ادامه مسیر باید دلایلش برای "خودش" قانع کننده، ارضاکننده و دارای ثبات طی زمان طولانی باشه. برا همین باید همه جوانب رو سنجید و اتفاقا بیخیال حرف مردم، فکر و نظر مردم، پروپاگاندا، نگرش های یوتوپیایی و... شد چه درصورت تصمیم برای رفتن و چه موندن یا هر تصمیم مهم دیگری... فرقی نداره....

[مهسا]

اکثر چیزایی که دوستان میگن درست اما موقع هایی هست که خیلی انگیزه  دارم اما مرور اینکه خودم باید همه چیو  دو بااره درست کنم برای رفتن با ترس اینکه اخرش می تونم یا نه  اذیتم میکنه  اخه تا اینجاشم کم نذاشتم اما نتیجه ای که می خواستم برا اینده ام  برسم اینگار ازم دورتر  میشن!!!

[M1KE]

مهسا جان به نظر من مهم نیست که ما در زندگی به چه "نتایجی" می رسیم. مهم این هست که ما چه "تلاشی" برای رسیدن به اهدافمان کرده ایم. چرا که وقتی ما به گذشته خودمان نگاه می کنیم و آن را مرور می کنیم آن چیزی که در نهایت، احساس رضایت درونی ما را شکل می دهد میزان تلاش و گام هایی است که در راستای مرزهای باورها و رویاهای راستینمان برداشته ایم، فارغ از اینکه چه نتیجه ای حاصل شده باشد.

جوهره و ضمیر انسان به گونه ای است که با حرکت به تحول می رسد و برای حرکت می بایست تغییر کرد. می بایست شرایط جدید را تجربه کرد و دوباره از نو ساختن را یاد گرفت. اگر از ترس تغییر در یک نقطه بمانیم، لحظات ارزشمند ما سپری می شوند بدون آنکه تغییر و تحول خاصی در ما رخ داده باشد. سنگ بیابان دهه ها و سده ها و بلکه هزاره ها در یک نقطه ثابت می ایستد، یک برکه هم همین طور. ولی اینها هیچگاه معنا و لذت پیشرفت و تغییر و تحول را نمی چشند. ولی مورچه بیابان و ماهی برکه به اندازه همان اندک حرکتشان از زندگی آگاهانه سهم می برند. گاهی می بایست بی باک بود و دل به دریا زد. می بایست قوی بود و شرایط را ساخت. چون اگر ما شرایط را نسازیم و به آنها تن در دهیم این شرایط خواهند بود که ما را و زندگی مان را خواهند ساخت و حتی باورها و رویاهایمان را شکل خواهند داد.

ما زنده به آنیم که آرام نگیریم / موجیم که آسودگی ما عدم ماست

[amirhossein.gh]

اکثر چیزایی که دوستان میگن درست اما موقع هایی هست که خیلی انگیزه  دارم اما مرور اینکه خودم باید همه چیو  دو بااره درست کنم برای رفتن با ترس اینکه اخرش می تونم یا نه  اذیتم میکنه  اخه تا اینجاشم کم نذاشتم اما نتیجه ای که می خواستم برا اینده ام  برسم اینگار ازم دورتر  میشن!!!

 

واقعا این نکته ای که خیلی از دوستان و از حمله من باید در نظر بگیرن
وقتی میاین یه کشور خارجی ، باید کل زندگیتون رو خودتون بسازین ... کسی نیست کمکتون کنه 
واقعا سخته و نیازمند حوصله و تلاش زیاده
به نظر من 20 درصد مشکلات خارج اومدن مرتبط با درس و تحقیقه !! 80 درصدش مربوط به زندگی و مسایل شخصیه ... 
پس بهتره توو انگیزه ای که داریم ، همه مشکلات رو در نطر بگیریم و نه فقط توانایی مقاله نوشتن رو!!!

[salazar716]

واقعا این نکته ای که خیلی از دوستان و از حمله من باید در نظر بگیرن

وقتی میاین یه کشور خارجی ، باید کل زندگیتون رو خودتون بسازین ... کسی نیست کمکتون کنه 
واقعا سخته و نیازمند حوصله و تلاش زیاده
به نظر من 20 درصد مشکلات خارج اومدن مرتبط با درس و تحقیقه !! 80 درصدش مربوط به زندگی و مسایل شخصیه ... 
پس بهتره توو انگیزه ای که داریم ، همه مشکلات رو در نطر بگیریم و نه فقط توانایی مقاله نوشتن رو!!!

خو به قولی that's the point، مهاجرت میکنیم to rebuild our زندگی دیگه...طبیعتا obstacles هم داره، red carpet که پهن نکردن for us...حالا یه سری شانس بیارن یه فامیل داشته باشن که کمکشون کنه the other group هم خودشونن و خودشون.