تاخیر در ازدواج به خاطر گرفتن پذیرش و راه‌حل‌ها آن
|
تاخیر در ازدواج به خاطر گرفتن پذیرش و راه‌حل‌ها آن
|
22-04-2013, 11:46 PM
شهروز جان با صحبت های شما موافقم. من اولش مِنشِن کردم که به هر دو فرد بستگی داره و مثال هم زدم .... این نظر من بود و از یه دید دیگه نگاه کردم...همین.
این روزها ﻫﻤﻪ ﺧﯿﺎﻟﻢ ﺷﺪﻩ ﻗﺪﻡ ﺯﺩﻥ ﺩﺭ ﺧﯿﺎﻝ ﺗﻮ ... ﺑﺒﯿﻨﻢ ... ﮐﻔﺶﻫﺎﯾﻢ ﮐﻪ ﺍﺫﯾﺘﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﻨد؟ ツ
گر بدی گفت حسودی و رفیقی رنجید/ گو تو خوش باش که ما گوش به احمق نکنیم [align=right]♥♫ listen ♥♫ L 
23-04-2013, 12:18 AM
منم این دغدغه رو داشتم ولی بنظرم خیلی سخت نگیرید. گاهی هرچی بیشتر سخت میگیرید بدتر میشه. خیلی هم آسون نگیرید، متعادل
با بررسی زندگی مشابه چندین زوج با این شرایط و درد و دلاشون طی ۲سال به این نتیجه رسیدم که: اول آشنایی بحث خارج رو مطرح نکنید، اصلا ازدواج رو مطرح نکنید، گاهی آدما وقتی ببینن زبر نظر واسه ازدواج هستن گارد میگیرن عیبهاشون رو نشون نمیدن که احتمال خطا بالا میره. حتی وانمود کنید دوست دختر دارین تا شک نکنه زبر نظره . اینطوری خود واقعیش رو بیشتر نمایان میکنه به مرور اگه امتیاز مناسب واسه ازدواج رو گرفت زوم کنید روی اهدفش و اینکه نظرش با زندگی در فرنگ چطوره هرچه نسبت به شخص بی میلتر باشید پاسخها واقعی تره. نهایتا با جمهعبندی ۶۰ درصد مشترکاتی که بیان نشده ولی شما غیرمستقیم کشف کردین میتونین مذاکره کنید واسه قدمهای بعدی سخت نگیرید دوستان، علاقه ک بیاد تا حدودی اون ۶۰ درصد به ۷۰ هم نزدیک میشه البته اینا نظر شخصیم بود که حاصل استفاده ازتجارب بقیه بوده و راضی ام اونایی که مذهبی ترن غیر از تفکر تعقل و تحقیق یه گزینه توکل به خدا هم دارن ازدواج اصولی و درست یک کاتالیزور قویه. بهش رسیدم که میگم موفق باشید 
درود
قابل توجه افرادی که در سن بالا ازدواج و درنتیجه بچه دار میشوند بچه دار شدن در سن بالا احتمال تولد بچه عقب مانده بخصوص مونگول را بالا خواهد برد. البته سن آقا مهمه ولی سن خانم مهمتره بگونه ای که خانمهای با سن بالای 35 سال حاملگی پرخطر خواهد بود. بنابراین به افرادی که در سن بالای 35 سال قصد بچه دار شدن را دارند همواره توصیه می شود که قبل از بارداری و حتی حین بارداری بخصوص در ماههای اول بارداری به مشاوره ژنتیک مراجعه نمایند تا اگر بچه ای که در شکم مادر هست عقب مانده باشه قبل از تولد سقطش کنند. البته تاکید می کنم اگر به موقع مراجعه نشود اجازه سقط داده نخواهد شد.چون سقط قانونی برای جنین های ناقص و معیوب در همه جای دنیا فقط در ماههای اول که هنوز موجود زنده کامل شکل نگرفته و روح در آن دمیده نشده مجاز خواهد بود. پس مشاوره ژنتیک در سن بالای 35 بخصوص خانم ها قبل و حین بچه دار شدن واجب است. بدرود
ما فراموش شده گانیم جز نعره صدایی نیست...
ما زنده کفن شده گانیم جز دریدن راهی نیست.. 
09-06-2013, 10:48 PM
به نظر من بهترین حالت اینه که تو 2 سال اول ورودتون همون دانشگاه سعی کنید یکی رو پیدا کنید که اونم مثل شما دانشجو باشه و پارالل برین جلو تا هر دو فارغ التحصیل بشین. کلا دانشگاه یک فرصت طلاییه که نباید از دستش بدین. تو خود آمریکا هم اکثر آشنایی ها ار دبیرستان و کالج شروع میشه و اگر این دوره رو از دست بدین بعدا پشیمون میشید.
من کلا با اینکه ازدواج کنیم بریم خارج یا برگردیم ایران ازدواج کنیم دوباره بیایم خارج، کلا مخالفم. به نظرم کسی که مهاجرت کرده و تغییر محیط داده باید پاش وایسته. آدم خوب و بد همه جای دنیا هست. از اون گذشته ازدواج یک عقده و هیچ تضمینی وجود نداره که کسی که شما باهاش ازدواج می کنید تا آخر پیشتون بمونه یا شما پیش اون بمونید، پس بهتره زیاد سخت نگیرید مساله رو.  ضمنا به نظر من اگر به خانم خارجی می خواید ازدواج کنی سعی کنید اختلاف سنی تون کمتر از 5 سال نباشه چون بچه های اینجا already از سنشون در مقایسه با ایرانی های دهه ی شصتی و .. بزرگتر.  بابک عزیز از تاپیکی که ایجاد کردی ممنونم...چه بحث های چالشی و مفیدی...دست همه درد نکنه... چیزی که در نظر من بسیار مهمه در بحث روابط انسانی و خصوصا ازدواج، حالا چه بعد اپلای و چه قبلش، اینه که دو طرف قوانین مشترکی برای این بازی داشته باشند.. من فکر می کنم اگر در هر برهه ی زمانی با مرد زندگیم روبرو می شدم، و معتقد بودم این آدم همفکر و همراه و همسفر منه، در همراه شدن باهاش تردید نمی کردم... فارغ از اینکه در کجای مسیر زندگیم دارم طی طریق می کنم... بچه ها زندگی همش چالشه...حواسمون باشه که کمال طلبی در روابط انسانیمون ما رو درگیر نکنه... اگه از یک مرز سنی بگذریم(من خودم در ۲۶ سالگی تغییر و پختگی عمده ی شخصیتم اتفاق افتاد) و البته ما و طرف مقابل لایق و کوشا باشیم، به نظرم من ازدواج اتفاق خوبیه.حالا مشکلات مالی و فشار مدیریت کردن رابطه و ... هست، خب باشه! تا جایی که شما به عنوان یک تیم دست به دست هم می دید و در مسیر زندگی حرکت می کنید، این مشکلات همه می شن فرصت برای رشد... برای رشد فردی.. برای رشد رابطه... البته البته البته این رو بگم که به نظر من ازدواج با فرد نامناسب، فردی که قوانین بازی رو متفاوت از شما می بینه، خیلی خیلی بدتر از اینه که تا آخر عمر مجرد بمونید...من با اینکه واقعا دوست دارم روزی خانواده ای داشته باشم،ترجیح می دم Single Momشم اما چون همه دارن ازدواج می کنن، تحت تاثیر جو و فشار بیرونی و درونی،با آدم نامناسب (حتی به لحاظ چک لیستی مناسب!!) همراه نشم...
مژده ی رحمت برساند سروش. . .
11-06-2013, 08:07 PM
(09-06-2013, 10:48 PM)'pimi810' نوشته: به نظر من بهترین حالت اینه که تو 2 سال اول ورودتون همون دانشگاه سعی کنید یکی رو پیدا کنید که اونم مثل شما دانشجو باشه و پارالل برین جلو تا هر دو فارغ التحصیل بشین. کلا دانشگاه یک فرصت طلاییه که نباید از دستش بدین. تو خود آمریکا هم اکثر آشنایی ها ار دبیرستان و کالج شروع میشه و اگر این دوره رو از دست بدین بعدا پشیمون میشید. پیمان جان این موقعیتهایی که گفتی در خارج از ایران، خیلی کم پیش میاد. یعنی نظر اکثر بچه هایی که من اینجا دیدم و چند ساله اینجا هستند اینه که خیلی کم پیش میاد که فردی مطلوب و خب ایرانی (؟) در موقعیتهای بسیار اندکی که در خارج از کشور در محیطهای آکادمیک برای ازدواج وجود دارد پیدا بشه.
تو را دوست می دارم
در آن دور دست بعید که رسالت اندامها پایان می پذیرد... -- در فراسوهای عشق، تو را دوست می دارم،در فراسوهای پرده و رنگ.. در فراسوهای پیکرمان به من و عده دیداری بده (شاملو)
11-06-2013, 11:38 PM
(11-06-2013, 07:46 PM)'Star7' نوشته: بسیار عالی بود.
در مورد قوانین مشترک کاملا موافقم. هیچ الزامی وجود نداره که افراد بخوان خودشون رو مطابق یک گروه یا دیدگاه خاصی کنند تا بتونند مقبول واقع بشن. افراد توی این سن رشد یافته هستند و طرز تفکر و نگرششون بیش از اونی که فکر کنیم شکل گرفته. اگر به جای زیر سوال بردن افرادی که مثل خود ما فکر نمی کنند به دنبال شخصی باشیم که شباهتهای کلیدی با ما داشته باشد این مسئله کمتر بحران زا می شه.
تو را دوست می دارم
در آن دور دست بعید که رسالت اندامها پایان می پذیرد... -- در فراسوهای عشق، تو را دوست می دارم،در فراسوهای پرده و رنگ.. در فراسوهای پیکرمان به من و عده دیداری بده (شاملو)
12-06-2013, 10:05 AM
(11-06-2013, 08:07 PM)'Shahrouz' نوشته: ببین تعداد ایرانی های آمریکا به فرض مثال 1 درصد کل جمعیت آمریکا هم نیست. حالا شما حساب کن از این 1 درصد چقدرش دخترن و جقدرش مجردن و دور و بر شما قرار دارن، حالا کیس مطلوب گه بماند. خییییییلیییییی قدرت انتخاب پایینه. اصلا احتمالات رای نیمده به این مساله و این ایده یه فردی مطلوب و خب ایرانی رو باید فراموش کنی چون در حد معجزه ست.
من منظورم کل دانشجوهای دانشکاه بود وگرنه با این دید به قضیه نگاه کنی خیلی سخت میشه و باید همون ایران زن بگیری.
12-06-2013, 10:14 AM
(11-06-2013, 07:46 PM)'Star7' نوشته: آخه ببینید این قواعد بازی یه پروتکل فیکس شده نیست و مدام در حال تغییره. هیچ تضمینی وجود نداره که شما یه نفر هم قاعده پیدا کنید و این روند برای همیشه ادامه دار باشه. ببینید بچه هایی که اینجا دانشجو هستن در عرض 5 سال زندگیشون از این رو به اون رو میشه. شما وقتی دانشجویید و 1000 دلار درآمد دارین یه تصوری از همسر آینده تون دارین، وقتی رفتین سر کار و 7000 دلار درآمد دارین یه تصور دیگه. حتی ممکنه تو اون لول به بچه دار شد هم فکر کنید.
از اون ور اینجا چون فرصتها تقریبا برابره همه می خوان پیشرفت شغلی و .. داشته باشن. شما فرضا ازدواج کزدین، و یه کار خوب هم دارین و همسرتون کار خوبش تو یه ایالت دیگه ست. حاضرید باهاش جابجا شین و از درآمدتو بگذرین؟ این قضیه ی conflict of interests خیلی خیلی جدیه تو جوامع توسعه یافته. من هنوز نمی دونم چطوری باید هندل کرد این مساله رو. ضمنا هرجقدر سن بره بالا طرفین دچار "طناب شدگی" میشن و پیوند خوردنشون سخت تر. (12-06-2013, 10:14 AM)'pimi810' نوشته: من کاملا باهات موافقم که قوانین فیکس شده نیستند، اصلا رابطه یه موجود زنده ست که مدام نیاز به رسیدگی داره...قوانین حاکم برش هم زنده هستن...
من فک می کنم مهم اینه که مسیر رشد شخصیتی شما و فرد مقابل هم جهت باشه و البته که گذشت و انعطاف از طرف هر دو نفر و نه فقط یک نفر، شرط لازم یک رابطه و ازدواج موفقه.... و اینکه اصلا متوجه این حرفت نمی شم، مثلا من به عنوان یه مرد نوعی باید بگم اگه درآمدم زیاده زنم باید خیلی خوشگلتر باشه؟ : O معیارها ی درست به نظر من، به عدد درآمد کاری نداره..مهم اینه اون فرد لایق باشه و تنبل نباشه... و برای بچه دار شدن، موافقم که می بایست کفی از رفاه و امکانات آموزشی و پرورشی رو بشه afford کرد تا بشه به موضوع بچه دار شدن فکر کرد...اما این ربطی به انتخاب همسر نداره به نظرم... و در مورد سوالت، این دقیقا به همون قوانینی برمی گرده که گفتم..برای منی که ذاتا دلم می خواد چند بعدی باشم و نه Career-Oriented, اگر از زندگیم راضی و دلخوش باشم، و معتقد باشم همسرم با من یکدله و پیشرفت من هم براش مهمه(این رو در فرازهای قبل نشون داده باشه و شغلی که بهش پیشنهاد می شه بسیار بهتر از موقعیت فعلیش باشه)، بله! حتما شغلمو ول می کنم و همراهش می رم و شغل جدیدی پیدا می کنم...اینه که می گم تهدیدها می شه فرصت... همه چیز وابسته به انتخاب درست، توجه و مراقبت مدام از رابطه و انعطاف پذیریه دو طرفه ست...
مژده ی رحمت برساند سروش. . .
|
|
|
| موضوعات مشابه ... | |||||
| موضوع | نویسنده | پاسخ | بازدید | آخرین ارسال | |
| ازدواج با فرد ایرانی یا خارجی؟ | ice | 47 | 40,778 |
05-06-2019, 12:36 PM آخرین ارسال: saaaaam |
|
| کاربران در حال بازدید این موضوع: |
| 1 مهمان |
