تاخیر در ازدواج به خاطر گرفتن پذیرش و راه‌حل‌ها آن

[bargh_kontrol]

برقراری ارتباط حاشیه نیست بلکه جز ملزومات هست با این سوال خواستم اهمیت ارتباط را برای همه مخصوصا افرادی که روابط عمومی پایین هستن و زندگی مشترک را به خطر می اندازن..این موضوع باید اول بین زوج حل بشه.
 

[Babak]

سلام دوستان
چندتا سوال در رابطه با این موضوع داشتم،من و فرد مورد نظرم هم رشته ایم ولی گرایشهامون فرق داره و تصمیم داریم اپلای کنیم و قبل از خروج از ایران ازدواج کنیم.
سوال اولم اینه که بنظرتون شانس اینکه دو نفر همزمان اپلای کنن و یک شهر قبول بشن چقدر هست؟
سوال بعدی اینه که جلو بردن مراحل اپلای و ازدواج مشکل نیست؟یعنی میشه همزمان هر دو رو پیش برد؟[img]images/smilies/confused.gif[/img] در ضمن فرض بر اینه که هر دو بتونیم فاند بگیریم [img]images/smilies/cool.gif[/img]
لطفا کسانیکه تجربه شرایط مشابهی رو داشتن یا بین نزدیکانشون دیدن منو راهنمایی کنن.
مرسی دوستای عزیز [img]images/smilies/smile.gif[/img]

 

احتمالش هست که هر دو نفر بتونید از یک شهر یا یک دانشگاه پذیرش و فاند بگیرید. از دوستان من بوده‌اند که این اتفاق براشون افتاده، ولی خوب همه ممکنه این قدر خوش‌شانس نباشند. یک راهی که هست اینه که اگر نتونستید هر دو از یک شهر پذیرش و فاند بگیرید، برید و بعد از رسیدن یکی دو ترمی جدا زندگی کنید تا یکی بتونه انتقالی بگیره به دانشگاه دیگه. اگر نمی‌خواهید جدا زندگی کنید، می‌شه یک نفر از پذیرشش صرف‌نظر کنه و بعد از رسیدن به امریکا سعی کنه که از همون دانشگاه یا یک دانشگاه دیگه در همون شهر پذیرش بگیره. طبیعیه که در این شرایط همیشه این ریسک هست که در امریکا نشه پذیرش یا انتقالی گرفت.

در مورد سوال بعدی، شما معمولا بعد از این که مدارک رو می‌فرستید (حوالی آخر سال میلادی) دیگه کار چندانی ندارید تا موقعی که بخواهید ایران رو ترک کنید. البته در این بین باید ویزا بگیرید، ولی اون خیلی کار زیادی نداره. در این فاصله شما می‌تونید کارهای ازدواج‌تون رو پیش ببرید.

[marito]

سلام من بطور اتفاقی این تاپیک رو دیدم. فقط هاستم بگم احساس خوبی بهم دست داد وقتی دیدم که کسایی هستند که دغدغه های منو دارندو مخصوصا وقتی میبینم در بین این افراد آقا هم پیدا میشه.

[marito]

شرایط ایده آل به نظر من کسانی هستند که اینجا با هم ازدواج می کنند و بعد میرن! ما که شانس پیدا کردن یک چنین همراهی رو نداشتیم!

[میترا]

یعنی شرایط ازدواج اون ور سختره ؟

[marito]

من شنیدم روابط اونطرف خیلی مخدودتره اما من دو نفرو مش شناسم که اونطرف تونستن ازدواج های موفقی داشته باشن. هر دو دختر 

[Simon2007]

شرایط ایده آل به نظر من کسانی هستند که اینجا با هم ازدواج می کنند و بعد میرن! ما که شانس پیدا کردن یک چنین همراهی رو نداشتیم!

 

اصولا بايد ديد شما به چي ميگي ايده آل. از 10 زوج آشناي من فقط يكي زوج مونده و بقيه متاركه كردن. هر كدوم هم دلايل قانع كننده ي خودشون رو داشتند. يكيشونم اصلا نفهميده خانومش چرا جدا ميشه و فقط براي اينكه ناراحت نشه قبول كرده. هميشه اينجورم نيست . شادزي [img]images/smilies/biggrin.gif[/img]

[Mahmoudb]

سلام دوستان. من یه چیزی بگم خدمتتون. قبل از اینکه ایران رو ترک میکنید و بعد از اینکه میاید در محیط جدید تصورات و تجربیاتتون ممکنه زیر و رو بشه. به نظر من اگر در شرف رفتن هستید برای ازدواج عجله نکنید. در محیط جدید کلا دغدغه های قبلی ممکنه از بین بره و دغدغه های جدید به وجود بیاد. مثلا یه سوال مهم که همیشه در حین دانشجویی در خارج ایران براتون پیش میاد این هست که بعد از درس چه اتفاقی میفته؟ چکار باید بکنم؟ چطور میشه اقامت گرفت و... همونطور که سایمن گفتن چیزی به اسم ازدواج ایده ال با یک فرم ثابت و خاص نداریم. از نظر بنده ازدواج با یک شخص ایرانی ابدا ایده ال نیست. حتی در لول معمولی هم قرار نمیگیره. از نظر شخص دیگه ای که اینجا دیدم ازدواج با یک فرد ایرانی متعهد و خوش اخلاق بهترین حالت ممکن هست. به نظر من با توجه به بعضی خصوصیات غربی ها، حل شدن بهتر در فرهنگشون، زبان و حتی اقامت راحت تر بد نیست به ازدواج با اونها به صورت جدی تر فک کنید. اگر دنبالش باشید پیدا میشه 

[lavender]

دوستانی که در شرف ازدواج هستن و همزمان هم می خوان بیان خارج از کشور یه جهش خیلی بزرگ توی زندگیشون حس می کنن. ازدواج به خودی خود یه جهش بزرگ هست برای هر فرد و خارج شدن از کشور هم یه جهش دیگه... مدیریت این دوتا موضوع کار آسونی نیست.
البته این موضوع کاملاً بستگی به هر دو نفر داره که چه جوری بتونن مدیریتش کنن.
ببخشید اینو می گم اما بعضی ها اینجوری فکر می کنن:

 خب ما که داریم می ریم خارج یکی هم با خودمون ببریم بالاخره یه چیزی می شه.... ما هم تنها نمونیم و یکی مراقبمون  باشه یا باشه کلاً. ( من منظورم همه نیست ها، به خودتون نگیرید)
آخه این شد حرف؟ 
اینقدر دیدم تا نتیجه ی دانشگاهشون رو میگیرن می گن بریم ازدواج کنیم.... آخه مگه الکیه؟
بعد تفسیرشون چیه؟ خب یه محیط جدیده همه چی از صفر قراره شروع شه...اینم یکیش...یه نوع صفر شروع کردن.....
آخه مگه طرف رباته؟ مگه احساس نداره؟ 
و من فکر می کنم این کار یه مقدار خودخواهیه و فقط به فکر " من" بودن هست نه به فکر " ما" بودن.....
خواهرانه بهتون می گم روی این تصمیمتون خیلــــــــــی فکر کنید...افرادی که ضرر کردن کم نیستن . خیلی واقع بین باشید... 
دو نفر که می شید دیگه " من " نیستید.... " ما " می شید و همه چیز دو نفره می شه...حتی خرید رفتن و تفریحاتتون و....
 

[Shahrouz]

درود
با پوزش، من فکر نمی کنم اینها دلایلی برای تاخیر درازدواج باشند. هر برهه ای از زندگی  مشکلات خاص خودش رو داره  خیلی از چیزها هم سن خاص خودشو داره. هرگز دو نفر درسن 35 سالگی هیاهو وشادابی موردنیاز برای شروع زندگی مشترک،  افزایش جذابیت زندگی و تحمل کردن شرایط سخت رو به مانند سن 27-8 سالگی ندارند، خانومها تا سن خاصی می تونند بدون ریسک صاحب فرزند بشوند و قسمت مهمی از زیبایی زندگی لذت نبرد و کسب تجربیات هست. 

آیاکسی به صرف اینکه 10سال اگرجی ار ای بخونه و مقاله بده مثلا می تونه وارد هاروارد بشه به جای دانشگاه رنک 200، چنین معامله ای با زندگیش می کنه؟!ازدواج هم اگربرای شخص مهم باشه همینطوریه. روز بهروز موقعیت مالی و اجتماعی انسان ممکنه بهتر بشه اما سالهای رفته چی؟
نمی خوام ترویج صحت ازدواج کنم،می خوام بگم نسخه های شخصی رو نمی شه برای همه پیچید. برای کسی که ازدواج براش مهمه، باید پی مشکلاتش هم به تنش بزنه ولی خیلی بهتره ازدواج کنه و تقریبا این سنهایی که بچه ها پذیرش دکترا می گیرند مثل 26-30 به دلایل زیادی بهترین سن هست(حد قابل قبولی از پختگی،وجود مقدار قابل قبولی از هیجان، امکان پیداکردن فردی که هم مسیر هست و....)