16-04-2015, 08:41 PM
(16-04-2015, 09:36 AM)'mt67' نوشته: سلام
من خیلی وقته که دارم واسه آزمون آیلتس میخونم. اولش قصدم اروپا بود حالا میخوام واسه آمریکا اقدام کنم. تا یکی دو ماهه دیگه باید امتحان بدم. ولی همونطور که خودتون هم گفتین نمره این دو تا آزمون (مینیمم) واسه دانشگاههای آمریکا اصلا با هم قابل مقایسه نیست.
من واسه نمره 7 دارم خودمو آماده میکنم. دوستانی که هر تو تا امتحانو دادن به نظرشون تو این مدت ارزش داره که برم سمت تافل؟
اگه تو آیلتس آماده باشیم چقدر طول میکشه که بتونم واسه تافل خودمو آماده کنم؟
چون فاند هم برام مهمه با این مینیممی که گذاشتن مسلما 100 تافل خیلی بیشتر میتونه کمک کنه تا 7 آیلتس...
البته بگم که واسه جی ار ای هم باید خودمو آماده کنم، خلاصه اینکه فقط یه امتحان زبان رو فرصت دارم که بدم
ممنون
سلام
به نظر من دو ماه فرصت خوبیه که خودت رو برای هر کدوم از این آزمون ها اماده کنی البته با توجه به اینکه گفتی برای آیلتس داری آماده میشی. من هر دو آزمون رو شرکت کردم و در مقایسه باید اینطوری بگم که این دو آزمون از نظر ریدینگ تفاوت آنچنانی با هم ندارند ریدینگ هر دو آزمون مباحث علمی هستند ولی برای من ریدینگ های آیلتس آسون تر و معقول تر بود و کلماتی که داخلش هست راحت تره و حتی معنی کلمات علمی رو هم در بیشتر مواقع آخر متن آورده در حالی که توی تافل اینقدر کلمات علمی و تخصصی هست که گاهی آدم از زبانش ناامید میشه!!
درمورد لیسنینگ تفاوت آزمون ها در سوالات غیر تستی آیلتسه. تافل کاملا تستیه ولی آیلتس تست جای خالی داره...تا پیش از اینکه لیسنینگ های تافل مفهومی بشه، برای آزمون دهنده ها لیسنینگ تستی تافل بهتر بود ولی الان خیر...باز از نظر من لیسنینگ آیلتس راحت تره...کلا تست های لیسنینگ آیلتس به نظر میرسه که استانداردتره و یه نفر با سطح متوسط زبانی هم میتونه حداقل 6 بگیره، البته بحث لهجه بریتیش و امریکن اینجا مطرحه که وقتی گوش به شنیدن هر لهجه ای عادت کنه این مشکل برطرف میشه.
اسپیکینگ همونطور که سام عزیز گفت، برای آیلتس شما با یه نفر صحبت می کنی که حدودا 10 تا 15 دقیقه فرصت داری. سوالات اول درمورد خود شخص هست، مثلا درس می خونی یا کار میکنی و .... و بعد هم دو سری سوال که این سوالات همون سوالات اول و دوم تافله. در اسپیکینگ تافل شما 6 سوال دارید که سوال اول و دوم تکلیفش مشخص شد، سوال های بعدی درمورد مشکل یه دانشجو یا شخص هست که یه نفر دیگه بهش راه کار میده که چیکار کنه و ازت سوال میشه مشکل شخص چی بود، چه راه کارهایی ارائه شد؟ و شخص تصمیم گرفت چیکار کنه؟ یه سوال درمورد یه لکچر هست که کاملا علمیه و شما باید درمورد صحبت کنی،اگر اشتباه نکنم تطبیق یه متن با یه لکچر هست، و...
توی تافل به شما فرصت داده میشه که توی 45 ثانیه و 60 ثانیه صحبت کنید و بعد از پایان زمان صدای شما ضبط نمیشه. کار سختی نیست توی این زمان صحبت کردن بخصوص با روش هایی که نوت فول داده (که البته احتیاج به ایجاد ساختار جدید از طرف خودت داره و نباید عینا همون ساختارها رو استفاده کنی) ولی معایبی داره ولی بازم میشه با تمرین حلش کرد، مثلا شخص توی محیط کاملا ساکت تمرین میکنه ولی توی آزمون اگر سنتر سنجش باشه محدوده زمان اسپیکینگ تفاوتی با استادیوم آزادی نداره!!!، باز هم توی سنتر سنجش مراقب برای چک امنیتی دوم در همین زمان اسپیکینگ سراغت میاد و ازت کارت شناسایی میخواد که این هم باعث حواس پرتی میشه! با این حال میشه تمرین کرد و بدون مشکل این قسمت رو حل کرد...اما آیلتس موضوعاتش راحت تره جز همون موضوعات اولیه تافل چیز دیگه ای نداره و اصلا هم علمی نیست از بادی لنگویج می تونی استفاده کنی، اگزمینر بعد از 45 ثانیه صداتو قطع نمیکنه!!! مگر اینکه خوب صحبت کنی و اون بفهمه همین قدر که حرف زدی کافیه یا اینکه از بحث دور بشی و آسمون ریسمون ببافی و اون بخواد سوال بعدی رو ازت بپرسه.
نسبت به دوتا اسکیل لیسنینگ و ریدینگ، اسپیکینگ آیلتس صد در صد از تافل آسون تره ولی یه مشکل اساسی داره! اونم اینکه اگزمینرهایی که داخل ایران هستند نیتیو نیستن و هرکسی که چهارتا 9 بگیره میتونه اگزمینر بشه و این اگزمینرهای محترم کلا خوب نمره نمیدن بخصوص اگزمینرهای دانشگاه آزاد بنابراین حتما نمره ای که توی تمرین هاتون بدست میارید رو دست کم نیم نمره کمتر توی ازمون اصلی محاسبه کنید!! سنترهای خارج از ایران رو من اطلاع ندارم.
درمورد رایتینگ هم رایتینگ تافل دوتا سوال داره اولیش تطبیق یه متن با یه لیسنینگ هست که موضوع علمی هست و مثلا متن یه موضوع رو با سه دلیل تایید کرده که توی لکچر، پروفسور با سه دلیل اون رو رد میکنه (یا برعکس)، و شما باید این دلایل رو مقابل هم بیان کنید و ...
موضوع بعدی هم موضوعات روزمره هست که مشکلی نداره و باز برای این دوتا سوال نوت فول هست که باز ساختار برای خودت بنویس
رایتینگ آیلتس دوتا موضوع هست یکی همون سوالات روزمره مثل تافل، و یکی توضیح و تشریح یه چارت، نمودار که نسبت به سوال اول تافل خیلی خیلی آسونه.
جدای از موضوع های رایتینگ، به نظر من تایپ کردن راحت تره ولی توی آیلتس دست نوشته ست و زمان چک نویس و پاک نویس نداری، اگر توی زمان ریوایز بخوای کلمه ای یا جمله ای رو عوض کنی فرصت نداری و باید خط بزنی اون کلمه رو که زیبایی نوشته رو داغون میکنه و مهم اینه خط شخص چطوری باشه و آیا اگزمینر می تونه اون خط رو بخونه یا نه!! درحالی که واسه تافل اینطوری نیست و باز مشکل اگزمینرها اینجا هم هست
با این اوصاف این تفاوت ها چشمگیر نیست و شخص با توجه به تلاشش و سطح زبانش با دونستن تکنیک ها و تمرین هایی که کرده می تونه نمره خوبی بگیره. من توصیه می کنم یه نمونه از آزمون های تی پی او ها (آزمون های آزمایشی تافل) رو بزن و در مقابل یه نمونه تست از کمبریج آیلتس رو هم بزن (مثلا هرچه نمونه های آخری رو بزنید بهتره) و ببین با کدوم سیستم راحت تری. برای اسپیکینگ و رایتینگ هم بعد از به نتیجه رسیدن، تصمیم بگیر این دو قسمت زود بازده ست و توی دو ماه می تونی به سطح مطلوب برسی.
اما نهایتا اگر من جای شما بودم و با شناختی که نسبت به خودم دارم من آیلتس رو انتخاب می کنم با علم به اینکه نمره ای که من از سنتر میگیرم در حالت خوشبینانه نیم و در حالت بدبینانه یک نمره از اونچه که توی تمرین ها بدست میارم کمتره
راستی سطح توقع و تلاشت رو برای آیلتس بالاتر از 7 ببر تا تلاشت رو بیشتر کنی البته برای تافل هم همین قضیه متصوره بالای 100 برای خودت درنظر بگیر تا 100 رو بگیری
به نظر من دو ماه فرصت خوبیه که خودت رو برای هر کدوم از این آزمون ها اماده کنی البته با توجه به اینکه گفتی برای آیلتس داری آماده میشی. من هر دو آزمون رو شرکت کردم و در مقایسه باید اینطوری بگم که این دو آزمون از نظر ریدینگ تفاوت آنچنانی با هم ندارند ریدینگ هر دو آزمون مباحث علمی هستند ولی برای من ریدینگ های آیلتس آسون تر و معقول تر بود و کلماتی که داخلش هست راحت تره و حتی معنی کلمات علمی رو هم در بیشتر مواقع آخر متن آورده در حالی که توی تافل اینقدر کلمات علمی و تخصصی هست که گاهی آدم از زبانش ناامید میشه!!
درمورد لیسنینگ تفاوت آزمون ها در سوالات غیر تستی آیلتسه. تافل کاملا تستیه ولی آیلتس تست جای خالی داره...تا پیش از اینکه لیسنینگ های تافل مفهومی بشه، برای آزمون دهنده ها لیسنینگ تستی تافل بهتر بود ولی الان خیر...باز از نظر من لیسنینگ آیلتس راحت تره...کلا تست های لیسنینگ آیلتس به نظر میرسه که استانداردتره و یه نفر با سطح متوسط زبانی هم میتونه حداقل 6 بگیره، البته بحث لهجه بریتیش و امریکن اینجا مطرحه که وقتی گوش به شنیدن هر لهجه ای عادت کنه این مشکل برطرف میشه.
اسپیکینگ همونطور که سام عزیز گفت، برای آیلتس شما با یه نفر صحبت می کنی که حدودا 10 تا 15 دقیقه فرصت داری. سوالات اول درمورد خود شخص هست، مثلا درس می خونی یا کار میکنی و .... و بعد هم دو سری سوال که این سوالات همون سوالات اول و دوم تافله. در اسپیکینگ تافل شما 6 سوال دارید که سوال اول و دوم تکلیفش مشخص شد، سوال های بعدی درمورد مشکل یه دانشجو یا شخص هست که یه نفر دیگه بهش راه کار میده که چیکار کنه و ازت سوال میشه مشکل شخص چی بود، چه راه کارهایی ارائه شد؟ و شخص تصمیم گرفت چیکار کنه؟ یه سوال درمورد یه لکچر هست که کاملا علمیه و شما باید درمورد صحبت کنی،اگر اشتباه نکنم تطبیق یه متن با یه لکچر هست، و...
توی تافل به شما فرصت داده میشه که توی 45 ثانیه و 60 ثانیه صحبت کنید و بعد از پایان زمان صدای شما ضبط نمیشه. کار سختی نیست توی این زمان صحبت کردن بخصوص با روش هایی که نوت فول داده (که البته احتیاج به ایجاد ساختار جدید از طرف خودت داره و نباید عینا همون ساختارها رو استفاده کنی) ولی معایبی داره ولی بازم میشه با تمرین حلش کرد، مثلا شخص توی محیط کاملا ساکت تمرین میکنه ولی توی آزمون اگر سنتر سنجش باشه محدوده زمان اسپیکینگ تفاوتی با استادیوم آزادی نداره!!!، باز هم توی سنتر سنجش مراقب برای چک امنیتی دوم در همین زمان اسپیکینگ سراغت میاد و ازت کارت شناسایی میخواد که این هم باعث حواس پرتی میشه! با این حال میشه تمرین کرد و بدون مشکل این قسمت رو حل کرد...اما آیلتس موضوعاتش راحت تره جز همون موضوعات اولیه تافل چیز دیگه ای نداره و اصلا هم علمی نیست از بادی لنگویج می تونی استفاده کنی، اگزمینر بعد از 45 ثانیه صداتو قطع نمیکنه!!! مگر اینکه خوب صحبت کنی و اون بفهمه همین قدر که حرف زدی کافیه یا اینکه از بحث دور بشی و آسمون ریسمون ببافی و اون بخواد سوال بعدی رو ازت بپرسه.
نسبت به دوتا اسکیل لیسنینگ و ریدینگ، اسپیکینگ آیلتس صد در صد از تافل آسون تره ولی یه مشکل اساسی داره! اونم اینکه اگزمینرهایی که داخل ایران هستند نیتیو نیستن و هرکسی که چهارتا 9 بگیره میتونه اگزمینر بشه و این اگزمینرهای محترم کلا خوب نمره نمیدن بخصوص اگزمینرهای دانشگاه آزاد بنابراین حتما نمره ای که توی تمرین هاتون بدست میارید رو دست کم نیم نمره کمتر توی ازمون اصلی محاسبه کنید!! سنترهای خارج از ایران رو من اطلاع ندارم.
درمورد رایتینگ هم رایتینگ تافل دوتا سوال داره اولیش تطبیق یه متن با یه لیسنینگ هست که موضوع علمی هست و مثلا متن یه موضوع رو با سه دلیل تایید کرده که توی لکچر، پروفسور با سه دلیل اون رو رد میکنه (یا برعکس)، و شما باید این دلایل رو مقابل هم بیان کنید و ...
موضوع بعدی هم موضوعات روزمره هست که مشکلی نداره و باز برای این دوتا سوال نوت فول هست که باز ساختار برای خودت بنویس
رایتینگ آیلتس دوتا موضوع هست یکی همون سوالات روزمره مثل تافل، و یکی توضیح و تشریح یه چارت، نمودار که نسبت به سوال اول تافل خیلی خیلی آسونه.
جدای از موضوع های رایتینگ، به نظر من تایپ کردن راحت تره ولی توی آیلتس دست نوشته ست و زمان چک نویس و پاک نویس نداری، اگر توی زمان ریوایز بخوای کلمه ای یا جمله ای رو عوض کنی فرصت نداری و باید خط بزنی اون کلمه رو که زیبایی نوشته رو داغون میکنه و مهم اینه خط شخص چطوری باشه و آیا اگزمینر می تونه اون خط رو بخونه یا نه!! درحالی که واسه تافل اینطوری نیست و باز مشکل اگزمینرها اینجا هم هست
با این اوصاف این تفاوت ها چشمگیر نیست و شخص با توجه به تلاشش و سطح زبانش با دونستن تکنیک ها و تمرین هایی که کرده می تونه نمره خوبی بگیره. من توصیه می کنم یه نمونه از آزمون های تی پی او ها (آزمون های آزمایشی تافل) رو بزن و در مقابل یه نمونه تست از کمبریج آیلتس رو هم بزن (مثلا هرچه نمونه های آخری رو بزنید بهتره) و ببین با کدوم سیستم راحت تری. برای اسپیکینگ و رایتینگ هم بعد از به نتیجه رسیدن، تصمیم بگیر این دو قسمت زود بازده ست و توی دو ماه می تونی به سطح مطلوب برسی.
اما نهایتا اگر من جای شما بودم و با شناختی که نسبت به خودم دارم من آیلتس رو انتخاب می کنم با علم به اینکه نمره ای که من از سنتر میگیرم در حالت خوشبینانه نیم و در حالت بدبینانه یک نمره از اونچه که توی تمرین ها بدست میارم کمتره
راستی سطح توقع و تلاشت رو برای آیلتس بالاتر از 7 ببر تا تلاشت رو بیشتر کنی البته برای تافل هم همین قضیه متصوره بالای 100 برای خودت درنظر بگیر تا 100 رو بگیری
