چی شد به فکر اپلای کردن افتادین؟!

[deadxxxqueen]

شاید اینایی که میگین وجود داشته باشه ولی شمام دارید کمی اغراق می کنید! انسانیت در ایرانم هست. خارجی ها هم مثل ما نه کمتر گناه می کنن! بحث اصلی ما ساختار اداره کشوره. در ایران اینجوریام نیست که یک تحصیل کرده هیچ آینده ای نداشته باشه،خیلی منصفانه نیست حرفتون! پس این همه تحصیل کرده در سطح بالای اجرایی و تحقیقاتی که دارن سالم و خالصانه کار می کنن کی هستن؟درسته سخته شرایط و جایگاه درخور پیدا کردن هم معضل شده ولی اصلا اینطور نیست که از کلمات آتشینی مثل هیچ و ... استفاده بشه. یچزی برادرانه میگم بهتون که خارجم واسه آدم فرش قرمز نمیندازن،فرصتهای بیشتر و بهتری وجود داره و در یک معامله تقریبا منصفانه هر دو طرف راضی میشن (چه مالی چه علمی) و ما به خاطر این میریم.شما اینجام درس بخونید نابود نمیشید،اینهمه دانشجوی دکترا همشون به فنا نمیرن ایشالا[img]images/smilies/biggrin.gif[/img]در ضمن وطن برای خیلی ها بسیار عزیزه و اگر شما تعصب ندارید بهتره اینجوری هم اغراق آمیز همه چیزو نادیده نگیرید،اینجا هموطنها و همزبان های شما هستند که اگر یک بد به تور شما بخوره 10 تا خوب بلندتون می کنن ولی خارج اینطور نیست.شما هرجا رفتین خودتون و هویتتون رو با حرکات و مرام خوبتون به همه نشون بدین تا اونها هم نظرشون در باره ایران مطابق شخصیت شما باشه. نه اینکه از ملیتتون فرار کنید.وقتی 4تا خوب و باشخصیت و فرهیخته مثل شما اینجوری بشه نظرشون و نگن ایرانی یعنی این، خوب جای جولان واسه اونایی که بد هستن باز میشه و ایرانی رو اونجوری که نباید میشناسن.

 

ببينيد دوست عزيز شايد براي شما درك اين موضوع كه اين اتفاق چه قدر تاثيرگذار بوده اونم تو سن نوجووني كه آرزوها و اهداف آدم در حال شكل گرفتنه سخت باشه.معتقدم اگر تو كشورمون كارا سالم و خاصانه بود و اگر تحصيل كرده ها(از نظر من تحصيل كرده به كسي اطلاق ميشه كه براي درس خوندن زحمت كشيده باشه و دوپينگ نشده باشه-باسواد بار اومده باشه و موارد ديگه كه شايد نگفتنش بهتر باشه)كارارو انجام ميدادن يه جامعه ي پيشرفته و رو به بهبودي داشتيم.
بله قرار نيس جايي واسه آدم فرش قرمز بندازن.بندازن هم واسه ما ايرانيا نميندازن.اما همين كه آدم احساس كنه جايي هست كه تلاشاش نتيجه داده ميشه , براش ارزشي وجود داره و ميتونه تو اون جامع رشد كنه و بدون استرس وارد عرصه بشه اين خود به خود باعث ميشه آدم با انگيزه كاراشو پيش ببره و مسلما اين جامعه پيشرفت ميكنه.
من شخصا اين انگيزه رو تو ايران ندارم.چون بهم ثابت شده كه اينجا تلاش حكم فرما نيس.بلكه چيزاي ديگه به عنوان ارزش جاافتاده شده كه براي منحرف نكردن بحث از گفتنش صرف نظر ميكنم.
بله همه جا خوب و بد داره.اما مهم اينه كه كدوم قشر جامعه خوب باشه كدوم قشرش بد! مسئله همين جاست
معتقدم تو ايران يه فرد تحصيل كرده آينده ي روشني نداره و اگرم داشته باشه بايد خيلي اهانتهارو به جون بخره , خيلي شخصيتش خرد بشه , خودشو يه جور ديگه جلوه بده تا با دروغ (برخلاف ميلش) بلكه بتونه يه جايگاهي كه در شانش هم نيس قرار بگيره.
باز استثناهايي وجود داره كه از دور به عنوان فردي كه سالم و خالصانه كار ميكنه به نظر ميرسه كه البته شايد بدون زحمت به پستهاي آنچناني رسيده!
واضح تر بگم تا الان من تو كشورمون موردي نديدم كه واقعا منصفانه باشه. دوستاني كه ديدن بگن شديدا استقبال ميكنم!
ضمنا اين نكته رو بگم كه من به ايرانيا احترام قائلم و مطمئنم كه هرجا باشن به هم كمك ميكنن. عدم وجود انسانيت در كشور بحثش جداست. همه ي اينا نظر شخصي من هستش و قصد تحميل نظرم به بقيه رو ندارم. هر كسي نظر خودشو داره و من دوست دارم يه فرد غرب زده باشم!
به اميد موفقيت همه