مشاهدات و تجربیات فرهنگی و اجتماعی در آمریکا

[Babak]

قبل از این که نظرم رو بگم، اجازه بدید اول پیشینه خودم رو بگم، چون احتمالا شرایط برای افراد مختلف متفاوت خواهد بود. من کارشناسی و کارشناسی ارشد رو در رشته مهندسی کامپیوتر از ایران گرفتم و قبل از خروج از ایران، در ایران با دوستانم شرکت کامپیوتری زده بودیم و حدود ۵ سالی در ایران در شرکت خودم مشغول کار بودم. ورود من به امریکا با ویزای دانشجویی بود. چند سالی دانشجو بودم و فاند کامل داشتم و بعد از فارغ‌التحصیلی در سال ۲۰۰۹ هم وارد بازار کار شدم و در چند شرکت بزرگ و کوچیک در امریکا کار کردم و الان هم مشغول کار در شرکت Cisco هستم. در امریکا، فقط در ایالت کالیفورنیا زندگی کردم و در هیچ ایالت دیگه‌ای بیشتر از چند روز نبودم. با توجه به این که گاهی ایالت‌های امریکا با هم تفاوت‌های زیادی دارند، شاید برخی از مطالب زیر در مورد سایر ایالت‌ها صادق نباشه. بر این اساس مزایا و معایب مهمی که در امریکا دیدم رو می‌نویسم:

• میزان در آمد در امریکا بسیار بالاتر از ایران هست و حقوق افراد تحصیل کرده در شرایط برابر قابل مقایسه با ایران نیست.
  
• کار در امریکا بسیار جدی‌تر از ایرانه. من در جایی یادمه که خوندم میزان کار مفید در ایران حدود ۱۷ دقیقه در روزه. شاید این آمار دقیق نباشه، اما بر اساس مشاهدات خودم می‌تونم بگم که حتی اگر این آمار اشتباه باشه، بعید می‌دونم که متوسط کار مفید در ایران بیشتر از روزی نیم ساعت باشه. برای کسی که به این شرایط عادت کرده، روزی ۵ ساعت کار مفید کردن یعنی ۱۰ برابر حالت عادی (در ایران) کار کردن! بنابراین کار در امریکا شرایطش ساده نیست، اما من شخصا به ندرت آخر هفته‌ها در امریکا کار کردم و به طور معمول هم روزی ۸ الی ۹ ساعت کار می‌کنم. این موضوع تنها مربوط به شرکت سیسکو نیست و در بسیاری از شرکت‌های بزرگ کامپیوتری هم وضعیت کم و بیش مشابهه.
  
• در امریکا امنیت شغلی تقریبا وجود نداره. به این معنی که کارفرما تقریبا هر موقع که بخواهد می‌تونه قرارداد استخدامی کارمندها رو فسخ کنه. این موضوع به خصوص در کشوری که اغلب افراد باید ماهیانه قسط زیادی برای خونه و ماشین و غیره بپردازند می‌تونه دردسرساز باشه و کم پیش نیومده که به خاطر خراب شدن شرایط اقتصادی در امریکا شرکت‌ها کارمندانشون رو برکنار کرده‌اند و به دنبال این موضوع کارمندان از عهده اقساط‌شون برنیومده‌اند و در نتیجه خونه و ... رو از دست داده‌اند.
  
• امکانات و تجهیزات در دانشگاه‌ها و شرکت‌های امریکایی قابل مقایسه با ایران نیست و در نتیجه اگر کسی اهل کار باشه، از استعدادهاش در امریکا به مراتب بهتر می‌تونه استفاده کنه.
  
• استانداردهای زندگی در امریکا بسیار بالاست. این استانداردها شامل خدمات پزشکی، مسکن، مواد غذایی، لوازم مصرفی، اتومبیل و بسیاری از موارد دیگه می‌شه.
  
• سیستم امریکا طوری بنا گذاشته شده که تا حد امکان افراد دغدغه مسائل پیش پا افتاده زندگی رو نداشته باشند. در نتیجه کسی که کار معمولی داره، در اکثر مواقع می‌تونه خونه نسبتا مناسب، تغذیه نسبتا مناسب، و پوشاک نسبتا مناسبی رو تهیه کنه.
  
• کالیفورنیا مهاجرنشینه و انواع نژادها و لهجه‌ها رو درش می‌شه دید. به همین خاطر به طور معمول شما احساس خارجی بودن ندارید و انگلیسی رو با لهجه صحبت کردن کامل معموله. برای من به ندرت پیش اومده که کسی ازم بپرسه که چرا امریکا هستم و در امریکا چه کار می‌کنم. در واقع تنها مواردی که یادمه سوالاتی تو این مایه‌ها ازم پرسیده شده، در فرودگاه و موقع ورود به خاک امریکا بوده.
  
• دوری از خانواده در امریکا مساله مهمیه و متاسفانه سفر افراد خانواده به امریکا اصلا ساده نیست. این موضوع به خصوص در ماه‌های اخیر برای من و همسرم که اخیرا صاحب فرزندی شدیم سختی‌های بیشتری ایجاد کرده و این که پدر و مادرم از در کنار اولین نوه‌اشون بودن محروم شده‌اند مساله‌ای هست که ذهن من رو زیاد مشغول خودش می‌کنه.
  
• شرایط دریافت ویزای امریکا و بعد از اون اقامت امریکا نسبت به کشورهای مهاجر پذیر مشکله و گاهی دردسرهای زیادی رو برای ایرانی‌ها ایجاد می‌کنه.
  
• قانون در امریکا فراتر از همه چیزه و سیستم قضایی امریکا بسیار پیشرفته و مقتدره. اگر مشکلی برای شما پیش بیاد و حق با شما باشه، می‌تونید تقریبا یقین داشته باشید که صرف‌نظر از قدرت و نفوذ طرف مقابل شما، شما حق خودتون رو خواهید گرفت و کسی شما رو محکوم نخواهد کرد.
  
• مالیات در امریکا بالاست و در عین حال سیستم کشوری سوسیال نیست. معمولا در کشورهایی که مالیات بالاست، مزایای دولتی هم نسبتا خوبه. مثلا افراد بیمه دولتی نسبتا مناسب دارند، یا در صورت بیکاری حقوق مناسبی می‌گیرند. اگر چه در امریکا مالیات نسبت به کشورهای سوسیالیست کمی پایین‌تره، اما مزایای دولتی بسیار کمه و متناسب با مالیات و سایر کسورات نیست.
  

اگر موارد دیگه‌ای بعدا به ذهنم برسه، اضافه خواهم کرد.