(14-06-2017, 01:32 PM)ahmadpashaei نوشته: سلام. از اونجایی که هم مهندس برق هستین و هم چندین سال کار می کنید و تجربه دارید منم نظرمو میدم. راستش همه زمینه های کاری که گفتین در آمریکا وجود داره و بازارشم داغ هست. شما مثالهایی از کنترل و ابزار دقیق، الکترونیک، قدرت زدین که خب همشون دارن کار می کنن و فعالن. مهارتهای شمام بستگی به فیلد انتخابی شما داره. در مورد مهارتها خب مثلا باید واقعا C, C++ و Autocad و Python و حتی Revit (برای خودمم عجیب بود ولی اتوکد معمولا با revit باهم خواسته میشه)و Eplan و JAVA و گزارش نویسی و documentation رو بلد بود. یعنی شاید در اکثر آگهی ها شما شاید دو مورد از اینا رو نبینید و بقیه رو بخوان!! من اینا رو تقریبا در تمام آگهی ها می بینم حتی اگر در اون کار به نظر بیاد استفاده نمیشن! و اما اینم بگم اگر در دولتی های تهران فارغ التحصیل شدین احتمالا هم پایه علمی خیلی قوی دارید هم جای خوبی کار گرفتین و تجربه با ارزشی دارید و خیلی چیزا یاد گرفتین. شما اگر بخواهید یک فوق لیسانس دیگه در آمریکا بگیرین (فرضا که از ابتدا دنبال فاند نباشین اصلا) انقدر راه و چاه رو یاد میگیرین که با اون مدرک آمریکایی اصلا مشکل کار پیدا کردن نخواهید داشت. شما با تصمیم گیری از الان راه طولانی تا رسیدن به آمریکا دارید و میتونید در این بازه زمانی چیزای زیادی از انگلیسی تا بیمه و قوانین اجتماعی و مدنی و مالیاتی و تشکیلات سازمانی مهندسین (مثل نظام مهندسی) و غیره رو یاد بگیرین تا وقتی رسیدین اونجا بهتر و زودتر بتونید با محیط ارتباط برقرار کنید. آزمون های تافل و GRE هم که خودشون پروسه ای دارن.ممنون از پاسخ کاملتون فقط C++ و python رو باید برم یاد بگیرم که نمیدونم واقعاً چقدر کار داره. منم کارا رو میبینم اکثراً همینا رو میخوان یا FPGA و VHDL و .. که به الکترونیک مربوطه. واقعیت من مد نظرم اینه که تمام پولی که تو این چند ساله جمع کردمو ببرم و یه مستر بخونم و چون پشتوانه مالی ندارم تمام نگرانیم از اینه که تموم بشه و نشه ویزای job offer گرفت و مجبور بشی برگردی اونوقت با دست خالی زندگی تو ایران مکافاته چون الانش 7 ساله دارم با مدرک دولتی و کار در پروژه های نفتی جون میکنم به هیچ چیزی نمیرسم هییچ چیز! چون روابط و آدم بزرگ ندارم ...! ولی دوستامو میبینم رفتن و همین چند سالی انجا کار کردن به هرچی که خواستن رسیدن و به نتیجه رسیدم که توی هر سنی که باشم پاشم برم واسم سوده حتی 40 سالگی.
همونطور که آقا بابک گفت اصلا به فکر مهاجرت به هر قیمت و روشی نباشید. از الان میگم پشیمون میشید. بلاهایی سر آدم میاد که آدم می بره. من چندین پناهنده تا الان در اروپا و آمریکا دیدم. اگرررررر کیسشون بعد از چند سال قبول بشه و موفق بشن (که احتمالش الانا خیلی کمه) تازه باید با جیب خالی برن از صفر زندگی رو شروع کنن ولی سالها عمر و اعصابشون داغون شده.
یه سوال دیگه اونجا باشی دیگه نمیتونی در قرعه کشی لاتاری هر ساله شرکت کنی؟
شما رشتتون برقه الان اونجا هستید و از بازار کارو اینا اطلاع دارید؟؟