مقایسه متقاضیان (applicant های) ایرانی و خارجی

[akbar_saeedi]

سلام ی سوالی تو ذهنمه ولی گفتنش سخته..

همه میدونیم ک اگه شرایط کاری ایران بهتر بود متقاضی ادامه تحصیل خیلی کمتر بود..حالا این مساله در گستره جهانی چجوریه؟

کلا ظاهرا سرسخت ترین رقیبای ایرانی ها کشورهای بزرگی مثل چین و هنده ک اوضاع کشورشون شبیه ماست،درسته؟ حالا ب نظر شما خود اروپاییها و امریکایی ها نگاهشون به ادامه تحصیل چجوریه؟اونها هم به نسبت مث ما ایرانیها مشتاقند یا اینکه چون اوضاع کاریشون خوبه اکثرا ادامه تحصیل رو اتلاف وقت میدونن؟

[spt]

سلام ی سوالی تو ذهنمه ولی گفتنش سخته..

همه میدونیم ک اگه شرایط کاری ایران بهتر بود متقاضی ادامه تحصیل خیلی کمتر بود..حالا این مساله در گستره جهانی چجوریه؟

کلا ظاهرا سرسخت ترین رقیبای ایرانی ها کشورهای بزرگی مثل چین و هنده ک اوضاع کشورشون شبیه ماست،درسته؟ حالا ب نظر شما خود اروپاییها و امریکایی ها نگاهشون به ادامه تحصیل چجوریه؟اونها هم به نسبت مث ما ایرانیها مشتاقند یا اینکه چون اوضاع کاریشون خوبه اکثرا ادامه تحصیل رو اتلاف وقت میدونن؟

چه سوال خوبی!!!
اتفاقا چند روز پیش داشتم با یه دوستی که دکتر روانشناس هست (ایرانی) و بالای 20 ساله خارج از ایران زندگی میکنه صحبت میکردم، اومده بود دانشگاه درس میخوند برای تخصص!
بهش گفتم میخام دکترا بخونم، گفت چرا؟ گفتم دوست دارم ادامه تحصیل بدم! گفت برای زندگیت چیکار کردی؟!! گفتم دارم درس میخونم دیگه!!

خلاصه کنم این دیالوگ رو چون بعدش دیگه ایشون صحبت کرد...
ما ایرانی ها خیلی خیلی به تحصیل اهمیت میدیم... خیلی بیشتر از حداقل اروپایی هایی که من دیدم...
خیلی به ندرت میشه بخان دکترا بخونن و معمولا اگه کار خوب پیدا کنن کلا دیگه به درس فکر نمیکنن... به نظر من توی اروپا کسی که بخاد ادامه تحصیل بده فقط برای لذت بردن و بر اساس علاقه ادامه تحصیل میده نه به هیچ دلیل دیگه ای... نه به خاطر زندگی بهتر...
اروپایی ها زندگیشون رو خیلی به چیز های دیگه که ما اصلا بهش در حد اونها اهمیت نمیدیم تقسیم کردن.... مثل ورزش، مثل تفریح، مثل مسافرت.... این ها براشون مساویه با دانشگاه در حالی که برای ما کلی فرقه بین جیم و کلاس!!!
یکی دیگه از مهم ترین نکته ها اینه که ما ایرانی ها به اهمیت زبان دونستن آگاه نیستیم.... به نظر من حداقل یک زبان دونستن معادل 10 سال تحصیله ارزشش... که متاسفانه ما چون توی ایران از دنیا جدا افتادیم این مشکل رو داریم....
به قول اون دوست دکترمون یه ایرانی در 30 سالگی به اوج میرسه در حالی که یه اروپایی در 60 سالگی به اوج میرسه... حالا کدوم بهتره؟!!!
من خودم هم که نمیدونم!!! اما ما هم خیلی بد نیستیم خداییش!!!!!

دوست من ایرانی ها به خاطر کار بهتر نیست فقط که اینقدر درس میخونن!! ما واقعا تحصیل خیلی خیلی برامون مهمه...

و در پایان این رو هم اضافه کنم که تا اونجا که من دیدم خداییش هم توی دانشگاه ها خوش نام هستیم به درس خوندن... معمولا از ایرانی ها به عنوان باهوش و با پشتکار یاد میشه

[soilman]

spt بیشتر زوایای سوال تون رو موشکافی کرد

نکته ای که باید توجه کنیم اینه که چون ما بزرگ شده در جامعه ای هستیم که مدرک گرایی زیاده - حالا جهت اثبات به خودش یا دیگران(فامیلی - جامعه) ناگزیر به این سمت سوق داده شده ایم..

در مورد نگاهشون معمولا نگاهشون به زندگی متفاوت از ماست...ببینید اکثرشون همون لیسانس یا فوق وارد کار می شوند ...حتی بعضی هاشونم قبل از اتمام تحصیل مشغول به تحصیل می شوند و حتی مدرکشونم رو نمی گیرن(چون کارفرما مثلا میگه اگه مدرکتو بگیری زیاد فرقی نمی کنه در حقوقت)از ان طرف افراد پا به سن گذاشته ای هستن که میان تعدادی کورس بر میدارن چون مثلا میخان یه پست جدید بگیرن یا کارفرما ازشون خواسته...

به جهت سیستم درستی که در کشورها حاکم هست و فرد از ابتدای زندگی در مدرسه و خانواده و اجتماع یاد گرفته که نیاز نیست حتما برای برنده شدن در ماراتن زندگی تحصیلات بالا داشته باشه سعی می کنه تجربه های مختلف رو کسب کنه...در ضمن هیچ وقت شروع به کاری رو برای خودشون دیر نمی دونن...

سلام ی سوالی تو ذهنمه ولی گفتنش سخته..

همه میدونیم ک اگه شرایط کاری ایران بهتر بود متقاضی ادامه تحصیل خیلی کمتر بود..حالا این مساله در گستره جهانی چجوریه؟

کلا ظاهرا سرسخت ترین رقیبای ایرانی ها کشورهای بزرگی مثل چین و هنده ک اوضاع کشورشون شبیه ماست،درسته؟ حالا ب نظر شما خود اروپاییها و امریکایی ها نگاهشون به ادامه تحصیل چجوریه؟اونها هم به نسبت مث ما ایرانیها مشتاقند یا اینکه چون اوضاع کاریشون خوبه اکثرا ادامه تحصیل رو اتلاف وقت میدونن؟