08-09-2016, 01:52 AM
(14-06-2016, 03:36 PM)paradox70 نوشته: بعد از اینکه دو هفته ای از معاینات بیمارستان گذشت، نه پیامک و نه نامه دعوت به کمسیون هیچکدام نیومد واسه همین حضوری رفتم پلیس +۱۰ و برام نامه دعوت به کمسیون صادر کرد البته تعجب کرده بود که چرا تا الان نامه یا پیامک نیومده! به هر حال تاریخ دعوت نامه ۲۳/۳/۹۵ یعنی دقیقا باز دو هفته بعدتر.
طبق دعوتنامه باید از ساعت ۷:۳۰ تا ۷:۴۰ اونجا می بودم. ساعت ۷:۲۵ اونجا بودم خیلی شلوغ بود باورم نمیشد این همه متقاضی اون هم اول وقت اونجا باشه! به هر حال غلغله بود. از قرار معلوم یه سربازه اومد و در رو باز کرد و گفت هرکی به باجه مربوط به خودش بره! اما باجه ای مختص کمسیون پزشکی نبود! بعد از کلی سردرگمی و اتلاف وقت بالاحره اعلام کرد که کمسیون پزشکی ها هر کدوم از باجه ها که بخوان میتونن وایسن به جز باجه کفالت، به هر حال رفتیم آخر صف. به نظر خودم اینطور برنامه ریزی کرده بودن که ماها آخرین نفراتی باشیم که نوبت دریافت میکنیم، حالا به چه علت نمیدونم.
بعد از دریافت نوبت رفتیم داخل و با یک حیاط بسیار بزرگ مواجه شدیم (الان قیمت زمین همچین جایی متری خدا تومنه! ) حیاط رو که پشت سرگذاشتیم رسیدیم به مکانی که با تابلو مشخص شده بود که از کدوم در وارد بشیم، وارد سالن شدیم. افراد زیادی توی سالن روی صندلی نشسته بودن و حدودا ساعت ۸ که شد یک از مسولان اومد و گفت که زود یا دیر اومدن شما ربطی به ترتیب لیستی که صدا میزنم بره داخل نداره پس راحت بنشینید تا اسم شما خونده بشه. آخیش بالاخره از دست صف راحت شدیم.
بعد از حدودا یک ساعت و نیم نوبت بالاخره نوبت یه ما رسید و رفتیم داخل از قرار معلوم همه بک فیش واریزی به مبلغ ۱۰ هزارتومان داشتن که من نداشتم! چون اصلا قرار نبوده که بخوام پولی رو به حساب بریزم به هر حال مثل اینکه شامل ما در حین تحصیلی ها نمیشه چون همه این فیش رو داشتن و از منی که نداشتم ایراد نگرفت.
اتاقی معاینه به دوبخش تقسیم شده بود که در سمت ورودی ما مشمولین بودیم و طرف دیگه دکترها مشغول معاینه بودن و اسامی رو صدا میزدن که برن داخل و مورد معاینه قرار بگیرن. تعدادشون رو نشمردم ولی به نظرم ۴ یا شایدم ۵ نفر بودن. یکیشون خیلی سخت گیر و بداخلاق بود و خیلی تند صحبت میکرد که از قرار معلوم رییس کمسیون بود. به ما یک دکتر مهربونی خورده بود که حالا میگم علت چی میتونسته باشه.
اینطور که متوجه شدم قبلا پرونده هایی که طبق معاینات قبل بیمارستان معاف نمیشدن رو میدادن دست این دکترایی که نقش مترسک اونجا بازی میکردن که فقط نظر دکتر بیمارستان رو تایید کنند که واسه ما هم دقیقا همین اتفاق افتاد و پرونده ما زیردست یکی از همین آدمهایی افتاد که هیچ اختیاری از خودش نداشت.
اما پرونده ایی که کمی حساس بود زیر دست آقای رییس بود تا یک وقت کسی اشتباهی معاف نشه و در ضمن اونقدر با مریض ها بد برخورد میکرد که به قول معروف آدم کور، بینا میشد!
به هر حال بعد از معاینه سرپایی دکتره به ما گفت برو سالن انتظار بشین. ساعت از ۱۰ گذشته بود که اسامی رو خوندن و نتایج رو اعلام کردن چیزی کمتر از ۵ درصد از افراد تونستن معافیت بگیرن که اونا اصلا شرایط زندگی هم نداشتن چه برسه به خدمت! یکی از بچه ها هم که یک گوشش به کل نمیشنید، در کمال ناباوری معاف از رزم شد.
از سخت گیری که شاهدش بودم فقط اینطور میشه گفت که در صورتی قادر به ادامه زندگی نباشید شرایط معافیت دايم پزشکی رو دارید در غیر اینصورت معاف از رزم می شید.
ما هم که سرباز شناخته شدیم برگشتیم سر درس و مشقمون. حالا هم قصد دارم تا دوتا پروژه واسشون بپیچونم تا حداقل یک سالی از این عمر گرانبها ذخیره بشه.
یکی بهم میگفت شما که کارشناسی ارشدین و درجه بهتون میدن و از این حرفا، بهش گفتم عمری که داره تلف میشه رو چطور برگردونم!
ممنون از شما بابت این همه اطلاعات مفید ان شاالله به هر چه که میخواین توی زندگی برسید. من سوالی داشتم اگر زحمت نباشه لطفا جواب بدید. من دانشجوی کارشناسی هستم و میخوام برم برای وسواس فکری شدید درخواست معافی بدم (که طبق گفته های شما مبنی بر قابلیت ادامه ی زندگی دی)) . حالا سوال من اینه اگه من معاف شناخته نشم مشکلی برام پیش میاد>؟ یعنی وقتی فارغ التحصیل لیسانس شدم اون یک سال فراغت از تحصیل برای کنکور دوم رو دارم یا فورا باید برم سربازی؟