(23-01-2014, 06:43 PM)'lakistan' نوشته: دوستان؛به نظرتون اگه یک خانم؛26 سالگی اونجا باشه(برای درس و زندگی؛)؛ و قصد داشته باشه که حتما با یک غیر ایرانی ازدواج کن,دیره برای یه شروع دیگه توی زندگی؟چون من از زندگی با فرهنگ ایرانی حالم بهم میخوره؛
سلام
دوست عزیز منظورتون از دیره برای یه شروع دیگه توی زندگی چیه؟
همین الانشم دخترای زیر 30 سال به خصوص تحصیل کرده ها به سختی تن به ازدواج میدن تا جایی که دیدم.
جواب این سوالات در نوع دیدگاه شما از زندگی در خارج از کشور و داخل از کشور داره و به خصوص کشوری که میخواین زندگی کنین نهفته هستش.
در ضمن من پست شما رو تو چی شد به فکر اپلای افتادین دیدم و احساس کردم شما فکر میکنین که تنها شما هستین که این عقیده رو داره ولی بسیاری از افراد تحصیل کرده تو این فروم هم از همین ویژگی هایی که شما گفتین دچار عذاب میشن در داخل کشور...
حتی تو یه مقاله ماه پیش میخوندم که علت بسیاری از فرار مغزها در همین فرهنگی که شما توصیفش کردین نهفته هستش و در واقع تحصیل بهانه ای بیش نیست. درسته یک محرک هستش ولی نمیتونه عامل بسیاری از مهاجرت ها باشه.(منظورم حرف های کلیشه ای دانشگاه امکانات نداره و استاد ابروش چپه و ... و ... هستش)
اما برگردیم به سوال شما:
به نظر من میتونید با یک تصمیم عاقلانه زندگی بهتری رو در پیش داشته باشید.
من دو مثال میارم از اشنا ها:
یه پسر که رفت سوید و اونجا با یه زن سویدی ازدواج کرد و هر دو الان دکتر هستن امریکا.
یه دختر هم بود که تو ایران ازدواج کرد و رفت خارج از کشور. خودش میگفت که من فقط میخوام با یه پسری که عقیده هاش به من میخوره ازدواج کنم و قطعا هدفش از رفتن به خارج تحصیل باشه.
کلا این مثال ها رو اوردم تا ببینین هر اتفاقی میتونه بیفته و بهتره در این نوع تصمیمگیری ها سهم اعظمی رو برای پدر و مادر خود کنار بگذارید و مشورت کنید و دلایلتون رو براشون بازگو کنید چون اگر دوستان اینجا با شما همین امروز اشنا شده باشن خونواده حداقل 26 ساله با شما اشناس.
اینا نظرات من بود البته
بااحترام
دوست عزیز منظورتون از دیره برای یه شروع دیگه توی زندگی چیه؟
همین الانشم دخترای زیر 30 سال به خصوص تحصیل کرده ها به سختی تن به ازدواج میدن تا جایی که دیدم.
جواب این سوالات در نوع دیدگاه شما از زندگی در خارج از کشور و داخل از کشور داره و به خصوص کشوری که میخواین زندگی کنین نهفته هستش.
در ضمن من پست شما رو تو چی شد به فکر اپلای افتادین دیدم و احساس کردم شما فکر میکنین که تنها شما هستین که این عقیده رو داره ولی بسیاری از افراد تحصیل کرده تو این فروم هم از همین ویژگی هایی که شما گفتین دچار عذاب میشن در داخل کشور...
حتی تو یه مقاله ماه پیش میخوندم که علت بسیاری از فرار مغزها در همین فرهنگی که شما توصیفش کردین نهفته هستش و در واقع تحصیل بهانه ای بیش نیست. درسته یک محرک هستش ولی نمیتونه عامل بسیاری از مهاجرت ها باشه.(منظورم حرف های کلیشه ای دانشگاه امکانات نداره و استاد ابروش چپه و ... و ... هستش)
اما برگردیم به سوال شما:
به نظر من میتونید با یک تصمیم عاقلانه زندگی بهتری رو در پیش داشته باشید.
من دو مثال میارم از اشنا ها:
یه پسر که رفت سوید و اونجا با یه زن سویدی ازدواج کرد و هر دو الان دکتر هستن امریکا.
یه دختر هم بود که تو ایران ازدواج کرد و رفت خارج از کشور. خودش میگفت که من فقط میخوام با یه پسری که عقیده هاش به من میخوره ازدواج کنم و قطعا هدفش از رفتن به خارج تحصیل باشه.
کلا این مثال ها رو اوردم تا ببینین هر اتفاقی میتونه بیفته و بهتره در این نوع تصمیمگیری ها سهم اعظمی رو برای پدر و مادر خود کنار بگذارید و مشورت کنید و دلایلتون رو براشون بازگو کنید چون اگر دوستان اینجا با شما همین امروز اشنا شده باشن خونواده حداقل 26 ساله با شما اشناس.
اینا نظرات من بود البته
بااحترام
ناخواناترین نوشته ها از قوی ترین حافظه ها ماندگارترند...
دوستان گرامی لطفا سوالتون رو در مرتبط ترین انجمن و فقط یکبار بپرسید. از پاسخ دادن به سوالات خصوصی و عمومی در پیام خصوصی معذورم.
دوستان گرامی لطفا سوالتون رو در مرتبط ترین انجمن و فقط یکبار بپرسید. از پاسخ دادن به سوالات خصوصی و عمومی در پیام خصوصی معذورم.