07-02-2016, 12:22 AM
(06-02-2016, 01:17 AM)Torkan نوشته: درود
دقیقا زدید به خال زحمت جان! نظر من هم به نظر شما نزدیکتره! اگر احساس نیاز به ازدواج نمیکنید به هیچ وجه فکرش رو هم نکنید! خیلی ساده. فقط یکبار این رو در نظر بگیرید که دیگه افسوس گذشته رو نخورید و فقط و فقط برید دنبال اون اولویتی که برا خودتون گذاشتید.
این فکر که ازدواج با فلانی خوشبختی میاره به نظر من اصلا قطعی نمیشه نظر داد به خصوص با توجه به اون چیزی که دوستان داخل نشین دارن تعریف میکنن!
من نظر خودم رو در نهایت میگم: اگر واقعا کسی رو دوست دارید و یا همدم واقعیتون بوده حتما ازدواج بکنید وگرنه صرف اینکه یه موقعیت خیلی خوبی واسه ازدواج پیش اومده به نظرم باز جای تامل داره.
درود بر تو ای زحمت عزیز!
بااحترام،
ترکان
با سلام و سپاس از همه ی دوستانی که محبت کردن و نظراتشونو گفتن.... تا حدود زیادی نظرات دوستان مشترک بود و باعث شد که بتونم خودم با توجه به شرایطم و علایقم و نظرات یه جمع بندی کنم و به تصمیم نهایی برسم.... لازم هست بگم خدمتتون که از لحاظ آمادگی و احساس نیاز برای ازدواج، فکر می کنم هر شخصی (به خصوص خانمها)، در این سن به این آمادگی برسن، که بخش مهم این احساس آمادگی بیشتر به خاطر فشار جامعه و فرهنگ و ... این مسائل هست، که باعث میشه خانمها به میزان بیشتر تحت فشار باشن و مثل من سر همچین دوراهی هایی بیشتر گیر کنند و ... اما خوب آدم از ایران که بره دیگه این فشارها و فرهنگ و ... هم نیست و بهتر میشه همه چی از این جهت ها.... ممنون از نظر یه سری دوستان که خیلی کمک کرد:
در هرمرحله از زندگی انسان، یه سری اولویت ها و نیاز هایی رو داره که اگه در زمان درستش پاسخ به اونها نده دست یافتن به اونها در آینده، براش چندان رضایت بخش نخواهد بود!
رفتن به معنی مطلق زندگی خوب و بی دغدغه نیست. موندن هم به معنی ازدواج خوب و موفقیت تضمینی نیست. درسته که این راه ریسک بالایی داره، ولی ازدواج راحت و بی دردسر در این مملکت (در نگاه اولیه البته) هم ریسکش نه تنها کمتر از اپلای و مهاجرت نیست، شاید بیشتر هم باشه! خیلی بیشتر!
در فرایند اپلای و مهاجرت حداقلش میدونی که با زندگی خودت به تنهایی داری قمار میکنی، ولی در ازدواج با زندگی دو ایل آدم و نسل آینده!!
یک سال زندگی با کیفیت از ده سال زندگی مشترک بی کیفیت بنظرم خیلی بهتر خواهد بود.
و خیلی دیگه از نظرات....
با تشکر از همه ی دوستان دلسوز و مهربان...