06-08-2015, 12:34 PM
(04-08-2015, 08:55 AM)geedoad نوشته: دوستان عزیزم
اول بذارید به دوستمون lale1362 صمیمانه تبریک بگم. دوم اینکه توجه داشته باشید این دوستمون یک بار مدارک رو فرستادن و برگشت خورده و دوباره فرستادن و اطلاعات درست تحت یوزر lale1362 پایین اسپرد شیت اومده که زمان انتظارشون 287 روز بوده که کاملا نرماله. نمیدونم چه اصراریه که از تاریخ اولین ارسالشون اطلاعات رو وارد کنن که بشه 435 روز! (قصد بی احترامی و آتیش روشن کردن ندارما. این فقط یه انتقاد کوچیکه.)
اما حالا میخوام اصل روضه رو براتون بخونم . روضه اینان: hope , sshman,asan1359, روضه خود منم. دیگه rezaronia و fesenjoon که خود کربلان.
واقعا هیچ راه حل دیگه ای غیر از صبر کردن وجود نداره؟ آیا واقعا 360 ،380 ، 420 روز هنوزم توی بازه ی نرماله؟
قصدم آه و ناله و گریه و زاری نبود. مشکل اینجاست که مدیکال ما رو به اتمامه و اگر همین هفته هم پاس ریکوئست بشیم باید با عجله کار هامون رو انجام بدیم و بریم.
آقای eedoad، سلام! من هم احتمال داره که به جمع بالای 300 روزه ها بپیوندم. چون هم پرونده م زیر دست افسر اسلوموشن و هیبریدی as/awvهست و هم ناک 5125 هستم که خیلی گیر میدن به متقاضی هاش.
می خواستم بدوم شما بهشون ایمیل زدین پیگیری یا اعتراض کنید؟ بهتون چی گفتن؟
در ضمن به عنوان کسی که روند پرونده ش نسبتا کند پیشرفته خواستم تجربه م رو در میون بذارم. من هم اون اوایل روند پرونده م رو با دیگران مقایسه می کردم و از این که کار برخی خیلی سریع پیش میره و برای من کند، که از نظرم ناعادلانه بود، شدیدن عصبانی و ناراحت بودم (در حد گریه ) . ولی کم کم نکته ارزشمندی رو متوجه شدم که باعث شد روزهای خیلی متحول تر و جذاب تری رو تجربه کنم، اینکه این مسئله (یعنی کانادا رفتن یا نرفتن ما) یک مسئله کاملا فرعی و حاشیه ای است در برابر خیلی مسائل پایه ای تر زندگی، و اینکه چقدر اشتباهه حال درونی مون رو اینطوری دستخوش مسائل بیرونی مثل این قرار بدیم. واقعا ارزشش رو نداره. الان داریم در ایران در کنار خانواده هامون با راحتی و فراغ بال زندگی می کنیم و بهتره قدر تک تک این لحظه ها رو بدونیم و ازشون لذت ببریم.
در ضمن به عنوان کسی که روند پرونده ش نسبتا کند پیشرفته خواستم تجربه م رو در میون بذارم. من هم اون اوایل روند پرونده م رو با دیگران مقایسه می کردم و از این که کار برخی خیلی سریع پیش میره و برای من کند، که از نظرم ناعادلانه بود، شدیدن عصبانی و ناراحت بودم (در حد گریه ) . ولی کم کم نکته ارزشمندی رو متوجه شدم که باعث شد روزهای خیلی متحول تر و جذاب تری رو تجربه کنم، اینکه این مسئله (یعنی کانادا رفتن یا نرفتن ما) یک مسئله کاملا فرعی و حاشیه ای است در برابر خیلی مسائل پایه ای تر زندگی، و اینکه چقدر اشتباهه حال درونی مون رو اینطوری دستخوش مسائل بیرونی مثل این قرار بدیم. واقعا ارزشش رو نداره. الان داریم در ایران در کنار خانواده هامون با راحتی و فراغ بال زندگی می کنیم و بهتره قدر تک تک این لحظه ها رو بدونیم و ازشون لذت ببریم.
البته اعتراض کردن هم جای خودش رو داره. چون ما به هر حال برای این مسئله کلی وقت و هزینه گذاشتیم و حق داریم انتظار داشته باشیم به طور درست و منصفانه حقوقمون رعایت بشه. من شخصا تا چهار ماه بعد از فرستادن مدیکالم صبر می کنم ( as/awv معمولا حدود 4 ماه بعد از مدیکال پراسسینگ رو شروع می کنه) و بعد از اون وارد فاز اعتراض - تا جایی که امکانش هست البته- می شم. به شما هم پیشنهاد می کنم اول از فاز روضه و غم بیرون بیایید و بعد هم حق اعتراض رو برای خودتون محفوظ بدونید.
ببخشید طولانی شد، در آخر هم از همینجا به تمام دوستانی که ایمیل پاس ریکوئستشون رو دریافت کردن خیلی تبریک می گم و براشون آرزوی موفقیت دارم.