یک اصل کلی را درباره اروپا بدانید.اروپا هر سال کلی دانشجوی کارشناسی ارشد می گیرد و خیلی از آنها برای دکترا هم اقدام می کنند به همین دلیل رقابت در دوره دکترا در اروپا زیاد است و از طرفی دانشگاه ها معمولا دانشجویان خودشان را در اولویت قرار می دهند مگر اینکه شما مزیت محسوسی نسبت به دانشجویان داخلی خودشان داشته باشید. این حرف من به این معنی نیست که بگویم شما نمی توانید پذیرش بگیرید بلکه به این معنی است که اگر دانشگاه های اروپا با رنک پایین تری نسبت به آمریکا را انتخاب می کنید دلیل بر افزایش حتمی شانس شما نیست.
مسئله دوم انتخاب کشور در اروپا است.مزیت شما این است که دانشگاه های سراسری درس خونده اید.معدل فوق شما خیلی عالی نیست که به خاطر سطح بالای دانشگاه های شما است.مطمئنا اگر دانشگاه آزاد بودید وضعیت معدلی بهتر داشتید پس با این حساب باید به سراغ کشور هایی بروید که دانشگاه های ایران را به خوبی می شناسند.شاید بهترین کشور در اروپا برای شما آلمان باشد چون روی سراسری بودن دانشگاه های ایران حساسیت عجیبی دارد.بعد از آن هم بلژیک هلند فنلاند نروژ و ایتالیا را بررسی کنید.به نظرم سوئد را کاملا از گزینه ها حذف کنید چون تنها بر اساس معدل پذیرش می دهد.
اما انتخاب بین امریکا و اروپا.برای امریکا ددلاین دانشگاه ها 6 ماه دیگر نیست و نزدیک تر است.ممکن است بعضی دانشگاه ها 6 ماه دیگر هم ددلاین داشته باشند ولی خیلی از گزینه ها را از دست می دهید مگر اینکه بخواهید برای بهار اقدام کنید که شانس نسبتا کمتر است چون منابع فاند کمتری به اون مقطع زمانی اختصاص می یابد.البته این شرایط برای اروپا هم صادق است و اگر می خواهید سپتامبر آینده سر کلاس بروید بهتر است هر چه سریع تر اقدام کنید با اینکه ددلاین ها ممکن است تا تابستان هم باشد.
با توجه به اینکه گفته اید زبان شما در حد متوسطی است دو راه دارید.به صورت فشرده خود را برای یک آزمون ایلتس یا تافل آماده کنید و بعد برای اروپا و استرالیا اپلای کنید.راه دوم اپلای خود را یک سال عقب بیندازید و برای GRE هم بخونید تا هم برای دانشگاه های عالی اروپا اقدام کنید هم امریکا.پیشنهاد من تلفیقی از دو راه است.یعنی راه اول را شروع کنید و اگر موفق نشدید و یا دانشگاهی که قبول شدید شما را راضی نمی کرد به سراغ راه دوم بروید.
ممکن است به فکر این باشید که هم زمان برای دو آزمون آماده شوید تا برای آمریکا اقدام کنید.من تجربه آمادگی برای آزمون زبان و GRE به صورت هم زمان رو داشته ام و به هیچ کس همچین توصیه ای نمی کنم.
امیدوارم پست من باعث دلسردی شما نشود.شما رزومه نسبتا خوبی دارید و اگر نمره مناسبی در زبان و GRE بیاورید مطمئنا در دانشگاه های آمریکا هم پذیرفته می شوید.
مسئله دوم انتخاب کشور در اروپا است.مزیت شما این است که دانشگاه های سراسری درس خونده اید.معدل فوق شما خیلی عالی نیست که به خاطر سطح بالای دانشگاه های شما است.مطمئنا اگر دانشگاه آزاد بودید وضعیت معدلی بهتر داشتید پس با این حساب باید به سراغ کشور هایی بروید که دانشگاه های ایران را به خوبی می شناسند.شاید بهترین کشور در اروپا برای شما آلمان باشد چون روی سراسری بودن دانشگاه های ایران حساسیت عجیبی دارد.بعد از آن هم بلژیک هلند فنلاند نروژ و ایتالیا را بررسی کنید.به نظرم سوئد را کاملا از گزینه ها حذف کنید چون تنها بر اساس معدل پذیرش می دهد.
اما انتخاب بین امریکا و اروپا.برای امریکا ددلاین دانشگاه ها 6 ماه دیگر نیست و نزدیک تر است.ممکن است بعضی دانشگاه ها 6 ماه دیگر هم ددلاین داشته باشند ولی خیلی از گزینه ها را از دست می دهید مگر اینکه بخواهید برای بهار اقدام کنید که شانس نسبتا کمتر است چون منابع فاند کمتری به اون مقطع زمانی اختصاص می یابد.البته این شرایط برای اروپا هم صادق است و اگر می خواهید سپتامبر آینده سر کلاس بروید بهتر است هر چه سریع تر اقدام کنید با اینکه ددلاین ها ممکن است تا تابستان هم باشد.
با توجه به اینکه گفته اید زبان شما در حد متوسطی است دو راه دارید.به صورت فشرده خود را برای یک آزمون ایلتس یا تافل آماده کنید و بعد برای اروپا و استرالیا اپلای کنید.راه دوم اپلای خود را یک سال عقب بیندازید و برای GRE هم بخونید تا هم برای دانشگاه های عالی اروپا اقدام کنید هم امریکا.پیشنهاد من تلفیقی از دو راه است.یعنی راه اول را شروع کنید و اگر موفق نشدید و یا دانشگاهی که قبول شدید شما را راضی نمی کرد به سراغ راه دوم بروید.
ممکن است به فکر این باشید که هم زمان برای دو آزمون آماده شوید تا برای آمریکا اقدام کنید.من تجربه آمادگی برای آزمون زبان و GRE به صورت هم زمان رو داشته ام و به هیچ کس همچین توصیه ای نمی کنم.
امیدوارم پست من باعث دلسردی شما نشود.شما رزومه نسبتا خوبی دارید و اگر نمره مناسبی در زبان و GRE بیاورید مطمئنا در دانشگاه های آمریکا هم پذیرفته می شوید.
کسی که دروغ بدخواهان را می پذیرد احمق است نه دشمن
کسی که از روی بدخواهی دروغ می گوید دشمن است نه احمق
و کسی که شهامت گفتن حرفش را رودررو ندارد دشمنی احمق است
جنگ، صلح است. آزادی، بردگی است. نادانی، توانايی است
کسی که از روی بدخواهی دروغ می گوید دشمن است نه احمق
و کسی که شهامت گفتن حرفش را رودررو ندارد دشمنی احمق است
جنگ، صلح است. آزادی، بردگی است. نادانی، توانايی است
