04-08-2014, 03:54 PM
(04-08-2014, 03:44 PM)'paezan' نوشته: سلام/ بله تنها رفتن خیلی سخت است مثل من که دارم تنها میروم !!!برای 4 سال دکتری و اگر ادامه هم بدهم 2 سال هم آن را حساب کنید.ولی قبول کنید هم برخورد آقایان و هم خانمها گاهی هر دو طرف بدون فکر است و فقط جنبه مالی و پولی نیست .مثلا آقایی که ایشان هم که برای دکترا کانادا میروند تقاضا کردند و کلا چون شرایط فکری ما جورنبود من به ایشان پاسخ منفی دادم .من به ایشان گفتم حالا چرا میخواهید ازدواج کنید و بروید . ایشان گفتند چون میخواهم بروم برایم فرق نمیکند با چه کسی میخواهم ازدواج کنم!!! یعنی نه فکرش / نه شرایط خانواده اش/ نه سنش برایم مهم نیست . خوب به نظر شما کسی که هیچ فکری پشت ازدواجش نیست و مهم نیست چه کسی همراهش میشود آیا این ازدواج صحیح است؟!! وقتی ایشان برایش همه چیز علی السویه است میتوان به او اعتماد کرد؟ لطف کنید شما آقایان به این مسائل هم توجه کنید که خیلی از ما خانمها هم مادی نیستیم و پول برایم حرف اول و اخر را نمیزند . لااقل برای من و شاید دوستان من درک و همدلی و عدم خیانت یک آقا از چیزهای دیگر مهمتر است. بیایید یاد بگیریم قضاوت نکنیم.
در پی تائید فرمایشات شما منم خواستم نکته ای رو اضافه کنم.
مادیات رو هیچ کس نمیتونه نفی کنه چون لازمه ی زندگیه اما این که چقدر توقع باشه برای برآورده کردن نیازهای مادی این مسئله ایجاد کرده! شاید خانم هایی باشند که در رفاه زندگی کردن براشون مهم باشه و اولویت اما همونها هم در درجه اول به اخلاق و همدلی و درک متقابل اهمیت میدن و شاید در صورتی که طرف مقابلشون این امتیازات رو در شخصیتش نداشته باشه بیان برای راضی کردن خودشون مادیات رو پررنگ تر کنند در زندگیشون! این درمورد افرادیه که ایران قصد دارند بمونند و با این فرهنگ و اقتصاد زندگی کنند. اما برای کسانی که قصد رفتن دارن و اکثر از قشر متوسط جامعه هستند و دنبال فاند و... هستند دیگه بهانه ی مادیات خیلی خنده دار به نظر میرسه.
مشخصه، آقایی که قصد رفتن برای دکتری حتی با فاند داره دیگه وضعیتش چطور خواهد بود حداقل برای 4 یا 5 سال اولیه ، خب کدوم خانمیه که از این آقا توقعات آنچنانی داشته باشه؟؟
به نظر اگر کسی میخواد متاهل بشه و بعد بره چه خودش فاند بگیره چه همسرش باید از اول بدونه که زندگی ایده آلی از نظر مالی نخواهد داشت حداقل برای چند سال اولیه. در واقع میشه بنایه ازدواجی که تعهد برآورده کردن نیازهای مالی طرف مقابلت رو به صورت کامل نداری و طرف مقابلت از اول درمورد شرایط اطلاع داره. و اگر چنین درکی بین دو طرف باشه و چنین دیدی، بنابراین دو نفر در کشور غربت همدل و همراه هم میشن نه باعث عذاب و دلخوری هم. و چنین تاهلی شاید بهتر باشه از تجرد در کشور غربت
مادیات رو هیچ کس نمیتونه نفی کنه چون لازمه ی زندگیه اما این که چقدر توقع باشه برای برآورده کردن نیازهای مادی این مسئله ایجاد کرده! شاید خانم هایی باشند که در رفاه زندگی کردن براشون مهم باشه و اولویت اما همونها هم در درجه اول به اخلاق و همدلی و درک متقابل اهمیت میدن و شاید در صورتی که طرف مقابلشون این امتیازات رو در شخصیتش نداشته باشه بیان برای راضی کردن خودشون مادیات رو پررنگ تر کنند در زندگیشون! این درمورد افرادیه که ایران قصد دارند بمونند و با این فرهنگ و اقتصاد زندگی کنند. اما برای کسانی که قصد رفتن دارن و اکثر از قشر متوسط جامعه هستند و دنبال فاند و... هستند دیگه بهانه ی مادیات خیلی خنده دار به نظر میرسه.
مشخصه، آقایی که قصد رفتن برای دکتری حتی با فاند داره دیگه وضعیتش چطور خواهد بود حداقل برای 4 یا 5 سال اولیه ، خب کدوم خانمیه که از این آقا توقعات آنچنانی داشته باشه؟؟
به نظر اگر کسی میخواد متاهل بشه و بعد بره چه خودش فاند بگیره چه همسرش باید از اول بدونه که زندگی ایده آلی از نظر مالی نخواهد داشت حداقل برای چند سال اولیه. در واقع میشه بنایه ازدواجی که تعهد برآورده کردن نیازهای مالی طرف مقابلت رو به صورت کامل نداری و طرف مقابلت از اول درمورد شرایط اطلاع داره. و اگر چنین درکی بین دو طرف باشه و چنین دیدی، بنابراین دو نفر در کشور غربت همدل و همراه هم میشن نه باعث عذاب و دلخوری هم. و چنین تاهلی شاید بهتر باشه از تجرد در کشور غربت
گاهی باید سکوت کرد و به زندگی از یه دریچه بالاتر نگاه کرد و لبخند زد.....