آشنایی با پروسه کلیرنس آمریکا

[M1KE]

در یک بخشی از فرم DS-160 که برای گرفتن وقت سفارت می بایست پر بشه در مورد کشورهای خارجی که تا به حال شما به اونها سفر داشتین پرسیده شده. با توجه به نوع کشورهایی که شما رفتین و هدف اون سفرها (البته در مورد هدف مستقیما پرسیده نشده) میشه یک برآورد عمومی از اون فرد به دست آورد. برای نمونه اگر قبلا به یک کشور اروپایی رفته باشین و ویزای شنگن داشته باشید یک مقدار در بحث وابستگی احتماعی به کمک شما میاد و وضعیت تون بهتر از کسی هست که تا به حال به اروپا نرفته ولی در عین حال ممکنه هدف سفر شما به اون کشور براشون مورد سوال باشه و نیاز ببینند اون رو بررسی کنند که هر چه تعداد این سفرها بیشتر باشه بررسی اونها هم وقت بیشتری میبره. افسرهای هر سفارت هم معمولا با وضعیت فرهنگی مردم کشورهای ناحیه مورد نظر آشنایی دارند و از این نظر می دونند که افراد زیادی در ایران برای زیارت به این مکان ها می روند و بنابراین موضوع خیلی مهمی نیست.

در کل روالش اینطور هست که افسر، فرم DS-160 و دیگر اطلاعات پرونده شما رو مطالعه می کنه و مواردی رو که براش مشکوک هست برای بررسی بیشتر به واشنگتن می فرسته. طبیعی هست که هر چه موارد بیشتری توسط افسر انتخاب شده باشه (بررسی وضعیت سربازی، فعالیت های کاری، بحث های انتقال تکنولوژی، احتمال وابستگی به سازمان های خاص و غیره) در اون صورت بررسی اونها هم وقت بیشتری خواهد برد. ولی ممکن هم هست شما مثلا سفرهای خارجی زیادی داشتین ولی افسر با توجه به روانشناسی یا برداشت شخصی که از پرونده شما داره این مورد رو برای بررسی بیشتر نفرسته و در نتیجه زودتر هم کلیر بشین. به همین دلیل برداشت و قضاوت کلی افسر پرونده با توجه به اطلاعات پرونده و اطلاعاتی که در مصاحبه به دست میاره خیلی میتونه روی مدت زمان کلیرنس شما داشته باشه.