می تونم دلتنگی و غربت رو تحمل کنم؟؟

[Torkan]

منظور من از لحاظ مالی و سطح رضایت کلی از زندگی به لحاظ موقعیت اجتماعی، امکانات، امنیت و موارد مشابه بود. همه ما میدونیم که این موارد برای خارجی ها در کل فراهم تر از ماست اما آیا  برای ما هم (به عنوان یک بیگانه) در کشور اونها فراهم هست؟

 

ببینید شما در یک پستتون فرمودید حتی در صورت برگشت! این یعنی هنوز مشخص نیست که برای چه میخواید به خارج از کشور برید و مطمینا فعلا دقت کنید فعلا هدف خاصی برای خودتون ترسیم نکردید.
 مثلا ایالات متحده رو عرض کنم:
با توجه به تجربه دوستان و مقالاتی که اگر حوصله داشتین میتونین راجع به HOME SICK در سایت های معتبر بخونین این رو میشه کاملا متوجه شد که موقعیت اجتماعی، امکانات و خیلی چیزای دیگه واسه یک آمریکایی خیلی بهتر از ما هستش ولی آیا در همین کشوری که الان توش زندگی میکنیم مثلا دانشجوها و افراد نخبه(به خصوص اونایی که فقط به علمشون متکی هستن واسه جلو بردن پیشرفتاشون!!) چه موقعیت اجتماعی و امکانات و ...دارن که تو یه کشور بیگانه نداشته باشن؟!
متاسفانه بیشتر از اینا نمیتونم توضیح بدم براتون.
این سوال شما به نوعی انحراف از بحث اصلی "می تونم دلتنگی و غربت رو تحمل کنم؟؟" هستش و بهتره به نوعی واسه پیدا کردن جواب این سوال به تجربیات دوستانی که چندین ساله نه چند ماهه در کشورهای خارجی هستن استناد کنیم.
دانشجویان مختلف هم واسه دلایل مختلف از کشور خارج میشن:
1- بعضی ها هستن فقط به خاطر عذاب فکری درس رو بهونه قرار میدن و میرن و مهم نیست براشون چی میشه؟ فقط بساط رفتن رو چیدن تحت هر شرایطی.
2- بعضی ها میخوان برن و برگردن قطعا و هدفشون فقط استفاده از امکانات تحقیقاتی عظیم کشورهایی مثل آمریکا و تجربه اندوزی هستش.
3- بعضی ها هم که میرن و قطعا برنمیگردن و هدفشون ادامه تحصیل و پیدا کردن کار در یک کشور آزاد و پیشرفته هستش. و صد البته خیلی ها هم حاضرن شهروند درجه چند باشن ولی شان انسانیشون سر جاش باشه...
4- بعضی ها هم همین داخل کشور ادامه میدن و شرایط خیلی خوبی چه از لحاظ مالی و چه از لحاظ معنوی دارن.

پ.ن: تنها مساله مهم اینه که هدف خودتون رو مشخص کنید از رفتن. اول هدف باید مشخص بشه بعد میشه راجع به سوال شما هم نظر داد. این خیلی مهمه.
بااحترام