گواهینامه بین المللی رانندگی در خارج از کشور

[M1KE]

ضرورتی نداره که شما گواهینامه ایران رو داشته باشید. ولی داشتن اون کار شما رو برای گرفتن گواهینامه اون کشور راحت می کنه. خیلی از کشورها گواهینامه های پایه 2 شون سه مرحله ای هست مرحله اول نوآموزها که تازه گواهینامه می گیرن (با هر سنی) یا کسانی که سنشون از یه حدی کمتره (بستگی به کشورش داره مثلا 21 سال) هست که اینها باید تا یه مدتی (مثلا یک سال) همیشه یک کسی که راننده حرفه ای تری هست زمان رانندگی کنار دست شون بشینه و اجازه ندارند تنهایی رانندگی کنند. مرحله دوم بهشون گواهینامه شهر داده میشه که داخل محدوده شهر و بدون اینکه نیاز باشه کسی کنار دست شون بشینه رانندگی کنند تا اینکه بعد از چند سال گواهینامه شون رو تبدیل به بزرگراه کنند که باهاش بتونند وارد جاده ها هم بشن. داشتن گواهینامه کشور مبدا معمولا باعث میشه شما از همون ابتدا وارد مرحله دوم بشین و بتونید برای گواهینامه شهر کشور مقصد اقدام کنید و دیگه اینطوری نباشه که نیاز باشه یک نفر که گواهینامه شهر/بزرگراه داره همیشه زمان رانندگی کنار دست شما بشینه.

جدای از این مورد از نظر هزینه ها هم که حساب کنید معمولا در ایران می تونید با هزینه کمتری آموزش ببینید و گواهینامه بگیرید و در اون کشور خارجی هزینه آموزش زیادی پرداخت نکنید و صرفا در آزمون آیین نامه/شهر اون شرکت کنید نهایتش یکی دو جلسه هم برای آموزش برین. در خیلی از کشورها هم شما می تونید ماشین خودتون یا دوست تون رو برای امتحان با خودتون ببرید که بهش آشناتر هستین. مثلا می تونید یک ماشین اتوماتیک رو ببرید که رانندگی باهاش معمولا راحت تره.