25-01-2014, 04:59 AM
شخصا فکر می کنم 26 سال سن زیادی نیست و می تونه شروع خوبی برای برنامه ریزی برای خیلی از تصمیم های زندگی باشه. ولی به نظرم از الان هم برای خودتون پیش فرض نگذارید که حتما طرف موردنظرتون غیر ایرانی باشه. به هر حال خیلی از ایرانی هایی که در این سن و سال و اخیرا خارج رفتن شاید دغدغه ها و طرز فکر مشابه شما رو داشته باشند و طبیعتا اگر فردی از فرهنگ و زبان خود آدم، هم فکر آدم باشه از یک جهاتی بهتر هست و در موارد زیادی درک مشترک وجود داره. در واقع خیلی از آقایون ممکنه در این سن و سال به استقلال فکری، مالی و کاری رسیده باشند ولی همونطور که در عنوان تاپیک هم هست به دلیل اینکه فکر می کردند ازدواجشون در ایران ممکنه بر روی فرآیند پذیرش/مهاجرت اونها تاثیر منفی بگذاره اون رو به بعد از رفتن به خارج موکول کردن. فارغ از اینکه این ذهنیت درست باشه یا نه --تاثیر منقی ازدواج بر فرآیند پذیرش-- به هر حال این افراد بعد از اینکه در خارج مشغول تحصیل یا کار می شوند دیگه به اصطلاح بهانه یا مانعی رو بر سر راه ازدواج نمی بینند. البته در اینجا دوباره دو گروه وجود داره اونهایی که می خواهند بعد از تحصیل به ایران برگردند (به هر دلیل) و اونهایی که قصد دارند بمونند (باز به هر دلیل). این مورد رو هم می بایست از ابتدا مشخص کرد که آیا هر دو طرف بر سر این موضوع که در طولانی مدت در کجا زندگی کنند توافق دارند یا خیر چون عدم توافق بر این موضوع در آینده مشکلات زیادی رو به بار میاره و هر طرف هم که باشند یکی از طرفین خودش رو قربانی متصور میشه. شاید یکی از مناسب ترین حالت ها در واقع فردی ایرانی، هم فکر و موافق برای زندگی در خارج باشه. قسمت اول و دوم تا حد زیادی مشخصه ولی قسمت سوم بعد از شناخت اون جامعه حاصل میشه و این موضوع شامل خود شما هم میشه. یعنی ممکنه فردی قبل از رفتن قصد موندن داشته باشه ولی بعد از مدتی زندگی در اون کشور به هر دلیل از اونجا خوشش نیاد و تصمیمش برعکس بشه. مهاجران زیادی بودند که بعد از یک سال زندگی به دلیل شرایط سختش برگشتن به کشورشون یا به کشور دیگری که فکر می کردند اونجا براشون مناسب تره رفته اند. بنابراین در این مورد هم شخصا فکر می کنم هر دو طرف نباید زیاد عجله کنند و دست کم یک سالی اجازه بدهند با محیط و شرایط اون آشنا بشوند تا ببینند آیا می تونند در طولانی مدت اونجا زندگی کنند یا خیر بعد تصمیم های جدی تر برای زندگی شون بگیرند. اگر فرد غیر ایرانی مدنظر باشه خب به هر حال ایشون به احتمال زیاد در همونجا زندگی خواهد کرد و در این صورت این شما هستین که باید بعد از مدتی تصمیم خودتون رو بگیرید که موندنی هستید یا خیر. ولی در این مورد همونطور که قبلن اشاره کردم شاید اون همفکری فرهنگی سخت تر حاصل بشه و اگر هم بشه بر سر موضوعات ابتدایی و اساسی خواهد بود.
(23-01-2014, 06:43 PM)'lakistan' نوشته: دوستان؛به نظرتون اگه یک خانم؛26 سالگی اونجا باشه(برای درس و زندگی؛)؛ و قصد داشته باشه که حتما با یک غیر ایرانی ازدواج کن,دیره برای یه شروع دیگه توی زندگی؟چون من از زندگی با فرهنگ ایرانی حالم بهم میخوره؛
دوستان
,البته منظورم جو سنتی ایران هست.مثل خاله زنک بازی؛دروغ؛حسادت؛غیبت؛مانع پیشرفت هم شدن؛غیره و غیره
ای دگرگون کننده ی دل ها و چشم ها / ای گرداننده ی روزها و شب ها / ای تغییر دهنده ی روزگار و انسان ها / حال ما را به بهترین حال دگرگون فرما
.We are all visitors to this time, this place. We are just passing through. Our purpose here is to observe, to learn, to grow, to love... and then we return home
Aboriginal Proverb -
