11-06-2013, 08:07 PM
(09-06-2013, 10:48 PM)'pimi810' نوشته: به نظر من بهترین حالت اینه که تو 2 سال اول ورودتون همون دانشگاه سعی کنید یکی رو پیدا کنید که اونم مثل شما دانشجو باشه و پارالل برین جلو تا هر دو فارغ التحصیل بشین. کلا دانشگاه یک فرصت طلاییه که نباید از دستش بدین. تو خود آمریکا هم اکثر آشنایی ها ار دبیرستان و کالج شروع میشه و اگر این دوره رو از دست بدین بعدا پشیمون میشید.
من کلا با اینکه ازدواج کنیم بریم خارج یا برگردیم ایران ازدواج کنیم دوباره بیایم خارج، کلا مخالفم. به نظرم کسی که مهاجرت کرده و تغییر محیط داده باید پاش وایسته. آدم خوب و بد همه جای دنیا هست. از اون گذشته ازدواج یک عقده و هیچ تضمینی وجود نداره که کسی که شما باهاش ازدواج می کنید تا آخر پیشتون بمونه یا شما پیش اون بمونید، پس بهتره زیاد سخت نگیرید مساله رو.
ضمنا به نظر من اگر به خانم خارجی می خواید ازدواج کنی سعی کنید اختلاف سنی تون کمتر از 5 سال نباشه چون بچه های اینجا already از سنشون در مقایسه با ایرانی های دهه ی شصتی و .. بزرگتر.
پیمان جان این موقعیتهایی که گفتی در خارج از ایران، خیلی کم پیش میاد. یعنی نظر اکثر بچه هایی که من اینجا دیدم و چند ساله اینجا هستند اینه که خیلی کم پیش میاد که فردی مطلوب و خب ایرانی (؟) در موقعیتهای بسیار اندکی که در خارج از کشور در محیطهای آکادمیک برای ازدواج وجود دارد پیدا بشه.
تو را دوست می دارم
در آن دور دست بعید که رسالت اندامها پایان می پذیرد...
--
در فراسوهای عشق، تو را دوست می دارم،در فراسوهای پرده و رنگ..
در فراسوهای پیکرمان به من و عده دیداری بده (شاملو)
در آن دور دست بعید که رسالت اندامها پایان می پذیرد...
--
در فراسوهای عشق، تو را دوست می دارم،در فراسوهای پرده و رنگ..
در فراسوهای پیکرمان به من و عده دیداری بده (شاملو)