28-05-2013, 10:09 AM
مدتیه دنبال 1 جایی هستم که این سوالم رو توش مطرح کنم. فکر می کنم حالا که تو این تاپیک بحث مسائل اجتماعیه، این جا مناسب ترین جاست برای مطرح کردنش. این سوال راجع به پذیرش و دانشگاه و اینا نیست. راجع به مهاجرته. ماهایی که به فکر مهاجرتیم، همگی به نوعی، از مسائلی که تو ایران هست داریم فرار می کنیم و به کشور دیگه ای می ریم، به امید روزهایی بهتر. ولی فکر نمی کنم حاضر باشیم هزینه ی این کار برامون به قدری باشه که مجبور شیم کس دیگه ای بشیم. همه مون تا 1 جاهایی خود کنونیمون رو دوست داریم، فرهنگمون رو دوست داریم و دوست داریم بچه هامون هم مثل خودمون بشن. سوال اصلی از اینجا مطرح می شه که حالا گیریم که ما خودمون رفتیم و فرهنگ کشور دیگه رو دیدیم و چیزهای خوبش رو برداشتیم و بقیه ی فرهنگ ایرانیه خودمون رو حفظ کردیم. تکلیف بچه های ما چی می شه. شاید به نظرتون مسخره بیاد ها. ولی به نظر من این چیزیه که واقعا آدم باید بهش فکر کنه. پس فردا این پدر ایرانی که بعضی از فرهنگ های محل زندگی کنونیش رو هم گرفته واقعا می تونه با فرزند کاملا غیر ایرانیش اصلا رابطه برقرار کنه؟؟؟ آیا اصلا راهی برای برطرف کردن این مسائل هست؟ توی کدوم کشورها بیشتر می شه به این خواسته رسید؟ مثلا اروپا زیاد مهاجر پذیر نیستن، ولی گویا آمریکا تو این زمینه بهتره. خیلی دوست داشتم کسی بود که خودش این تجربیات رو داشت و باهاش سر این مسئله صحبت می کردم.
