26-11-2016, 12:43 AM
سلام،
فکر کنم خیلی هامون که هدف آخرمون آمریکاست، خیلی وقت ها سوال های بی جوابی توی مغزمون شکل میگیره. آمریکا چه شکلیه؟ مردم آمریکا خوردنین؟ فرهنگشون چه طوره؟ از ما باهوش ترن؟ اونجا واقعا سرزمین آرزوهاست و ...........توی این تاپیک قصد دارم هر مدت یک بار در مورد یک موضوع نظر یکی از دوستانی که چند سالی است در آنجا اقامت گزیده است را بیان کنم و در مقابل نظرات دوستانی که چه در آمریکا زندگی می کنند در مخالفت یا موافقت با این موضوع رو ببینیم، همین طور دوستانی که در حال سفر به اونجا هتسند یا هر فرد دیگری.
اما چند نکته:
این نظرات بنده نیست، و منم مثل بقیه دوستان نظرم رو به طور جداگانه بیان خواهم کرد.
شاید در مورادی نظرات این دوستمون به بعضی از دوستان بربخوره، اما امیدوارم که با دلیل و منطق این موضوع رو رد کنند.
من از ایشون اجازه گرفتم و این مطالب رو اینجا قرار میدم، حیفم اومد که این تجربات در این فروم به اشتراگ کذاشته نشود.
ایشون مثل خیلی از دوستان در اونجا تحصیل نکردند یا قصد تحصیل ندارند پس میتونه نوع نظرشون خیلی متفاوت باشه.
ذکر منبع رو ایشون ضروری نداسنتند اما همه ی دوستان میتونند نظرات ایشون رو در http://natashagodwin.blogspot.com/ مطالعه کنند.
و اما اولین موضوع:
ایرانیان مقیم در امریکا
میدونم که خیلی از شماها مشتاق زندگی در امریکا هستید و ممکنه در آینده دور و یا نزدیک به این کشور مهاجرت کنید. مطلبی را که میخواهم در این تاپیک مطرح کنم تجربه خودم از برخورد با ایرانیان مقیم در امریکا است که ممکن است به درد شما بخورد. در یک کلام ایرانیان مقیم امریکا در واقع امریکاییهای ناقصی هستند که نه میتوانند به زبان فارسی درست صحبت کنند و نه به زبان انگلیسی تسلط دارند. نه خصلتهای ایرانی خودشان را دارند و نه خصلتهای امریکایی را گرفته اند. وقتی به نفعشان باشد امریکایی هستند و وقتی به نفعشان باشد ایرانی هستند. میتوانم بگویم که از خصلتهای ایرانی تقریبا بدترینشان را مثل چشم و همچشمی و غیبت و ... را گرفته اند و از خصلتهای امریکایی هم بدترینش را گرفته اند مثل نوع آرایش و لباس پوشیدنی که مخصوص قشر خاصی از امریکاییها است و یا غذا نپختن و جدایی زن و مرد و ... بله آنها یک چیزی تو مایه های شترمرغ هستند. خدا را شکر من لس آنجلس زندگی نمیکنم ولی چند بار که برای دیدن موج عظیم فامیلهایم به آنجا رفتم احساس کردم که آنها حتی از مردم ایران از نظر فرهنگی 30 سال عقب تر هستند و مرا بیاد فیلمهایی می انداخت که مربوط به زمان قدیم میشد مثل دایی جان ناپلئون و غیره. خلاصه اینکه برایم مشمئز کننده بود و نمیتوانستم مدت زیادی آنها را تحمل کنم درحالی که مردمی که در ایران با آنها در ارتباط بوده و هستم آدمهای بسیار باکلاس تر و فهمیده تری هستند. خلاصه کلام اینکه اگر زمانی گذارتان به امریکا و مخصوصا لس آنجلس افتاد زیاد از دیدن مردم آنجا شوکه نشید و بدانید که آنها با شما خیلی فرق دارند. وقتی یه مهمونی ایرانی هست همه یا در حال پز و قمپز در کردن هستند و یا درباره ملک و املاک و مدل مو حرف میزنند. هیچکدامشان در عمرشان یک کتاب هم نخوانده اند و حتی بحثهای اجتماعی و سیاسیشان هم آب دوغ خیاری است. من که ترجیح دادم درجایی زندگی کنم که دور از آنها باشد و اگر هم بخواهم فارسی صحبت کنم با دوستان و آشنایانم در ایران صحبت میکنم. اگر در بین امریکاییها زندگی کنید نه تنها با زبان و فرهنگ آنها آشنا میشوید بلکه زبان و فرهنگ ایرانی شما هم دست نخورده باقی میماند و آلوده نمیشود. امیدوارم که این حرفها بدردتان بخورد و خوشحال میشوم اگر نظرتان را بشنوم...
فکر کنم خیلی هامون که هدف آخرمون آمریکاست، خیلی وقت ها سوال های بی جوابی توی مغزمون شکل میگیره. آمریکا چه شکلیه؟ مردم آمریکا خوردنین؟ فرهنگشون چه طوره؟ از ما باهوش ترن؟ اونجا واقعا سرزمین آرزوهاست و ...........توی این تاپیک قصد دارم هر مدت یک بار در مورد یک موضوع نظر یکی از دوستانی که چند سالی است در آنجا اقامت گزیده است را بیان کنم و در مقابل نظرات دوستانی که چه در آمریکا زندگی می کنند در مخالفت یا موافقت با این موضوع رو ببینیم، همین طور دوستانی که در حال سفر به اونجا هتسند یا هر فرد دیگری.
اما چند نکته:
این نظرات بنده نیست، و منم مثل بقیه دوستان نظرم رو به طور جداگانه بیان خواهم کرد.
شاید در مورادی نظرات این دوستمون به بعضی از دوستان بربخوره، اما امیدوارم که با دلیل و منطق این موضوع رو رد کنند.
من از ایشون اجازه گرفتم و این مطالب رو اینجا قرار میدم، حیفم اومد که این تجربات در این فروم به اشتراگ کذاشته نشود.
ایشون مثل خیلی از دوستان در اونجا تحصیل نکردند یا قصد تحصیل ندارند پس میتونه نوع نظرشون خیلی متفاوت باشه.
ذکر منبع رو ایشون ضروری نداسنتند اما همه ی دوستان میتونند نظرات ایشون رو در http://natashagodwin.blogspot.com/ مطالعه کنند.
و اما اولین موضوع:
ایرانیان مقیم در امریکا
میدونم که خیلی از شماها مشتاق زندگی در امریکا هستید و ممکنه در آینده دور و یا نزدیک به این کشور مهاجرت کنید. مطلبی را که میخواهم در این تاپیک مطرح کنم تجربه خودم از برخورد با ایرانیان مقیم در امریکا است که ممکن است به درد شما بخورد. در یک کلام ایرانیان مقیم امریکا در واقع امریکاییهای ناقصی هستند که نه میتوانند به زبان فارسی درست صحبت کنند و نه به زبان انگلیسی تسلط دارند. نه خصلتهای ایرانی خودشان را دارند و نه خصلتهای امریکایی را گرفته اند. وقتی به نفعشان باشد امریکایی هستند و وقتی به نفعشان باشد ایرانی هستند. میتوانم بگویم که از خصلتهای ایرانی تقریبا بدترینشان را مثل چشم و همچشمی و غیبت و ... را گرفته اند و از خصلتهای امریکایی هم بدترینش را گرفته اند مثل نوع آرایش و لباس پوشیدنی که مخصوص قشر خاصی از امریکاییها است و یا غذا نپختن و جدایی زن و مرد و ... بله آنها یک چیزی تو مایه های شترمرغ هستند. خدا را شکر من لس آنجلس زندگی نمیکنم ولی چند بار که برای دیدن موج عظیم فامیلهایم به آنجا رفتم احساس کردم که آنها حتی از مردم ایران از نظر فرهنگی 30 سال عقب تر هستند و مرا بیاد فیلمهایی می انداخت که مربوط به زمان قدیم میشد مثل دایی جان ناپلئون و غیره. خلاصه اینکه برایم مشمئز کننده بود و نمیتوانستم مدت زیادی آنها را تحمل کنم درحالی که مردمی که در ایران با آنها در ارتباط بوده و هستم آدمهای بسیار باکلاس تر و فهمیده تری هستند. خلاصه کلام اینکه اگر زمانی گذارتان به امریکا و مخصوصا لس آنجلس افتاد زیاد از دیدن مردم آنجا شوکه نشید و بدانید که آنها با شما خیلی فرق دارند. وقتی یه مهمونی ایرانی هست همه یا در حال پز و قمپز در کردن هستند و یا درباره ملک و املاک و مدل مو حرف میزنند. هیچکدامشان در عمرشان یک کتاب هم نخوانده اند و حتی بحثهای اجتماعی و سیاسیشان هم آب دوغ خیاری است. من که ترجیح دادم درجایی زندگی کنم که دور از آنها باشد و اگر هم بخواهم فارسی صحبت کنم با دوستان و آشنایانم در ایران صحبت میکنم. اگر در بین امریکاییها زندگی کنید نه تنها با زبان و فرهنگ آنها آشنا میشوید بلکه زبان و فرهنگ ایرانی شما هم دست نخورده باقی میماند و آلوده نمیشود. امیدوارم که این حرفها بدردتان بخورد و خوشحال میشوم اگر نظرتان را بشنوم...
