برخورد خانواده ها با فکر رفتن شما به خارج از کشور

[over]

خسته شدم از دست این مامان و بابا
هر چی بهش میگم بابا! من معدلم خوبه مقاله دارم و.... به خرجش نمیره که نمیره!
بهشون می گم این همه رفتند و موفق شدند چرا من نتونم؟ میگن اونا نخبه بودند تو داری ادای نخبه ها رو درمیاری( خودمم نفهمیدم کی دارم ادا در میارم یا اینکه کی گفته من نخبه ام!)
مسلما من درحد میزاخانی و فردوسی و ارکانی نیستم ولی به اندازه خودم حرف دارم برا گفتن!
بهم میگن این را از اول اشتباهه تو میری مارو هم می کنی زیر قرض بعد دست از پا دراز تر بر می گردی! بابا هم که میگه دلم برات تنگ میشه (بعضی وقت ها فکر می کنم عجب دوستی خاله خرس ای شده)
میگن تو اگه عاشق علم هستی خوب همین جا بمون استاد شد و علم تولید کن هرچی هم بهشون می گم اینجا دیگه به ندرت کسی هیئت علمی میشه و..... میگن خوب تو چرا اون به ندرت نباشی؟ میگم اخه اون طرف که زمینه فراهمه رو با اینجا مقایسه میکنی؟
مامان قهر میکنه بابا هم میگه بوووووووووق.
حالا به نظر شما من چی کار کنم؟