05-01-2016, 02:07 AM
نقل قول: من راه مشابه رو نرفتم که بتونم دقیق راهنمایی کنم. من و همسرم ایران ازدواج کردیم و در ابتدا ایشون فقط دانشجو بود. من ویزام همراه بود.سلام
اگر بعد ا اپلای شهری برین که ایرانی زیاد داره خب شانس ازدواج رو دارین. حالتی که مشکل میخورین اینه که بخواین همسر خارجی پیدا کنید. نشدنی نیست اما چیزی که من بین همکارام میبینم افراد خیلی دیر به ازدواج فکر می کنن. مثلا یه آقای ۲۷ ۲۸ ساله تو مایه های ۳۵ رو مناسب ازدواج میدونه. ضمنا شما وقتی دانشجو بشین اطرافیانتون اکثرا دانشجو هستن و شرایط مالی دانشجو طوریه که خیلی راحت نمیتونه به ازدواج فکر کنه. هم از لحاظ زمانی و هم از لحاظ مالی.
در مورد ازدواج با آقای ایرانی نکته جالبی که دوست دارم بدونین اینه که متاسفانه همون دیدگاهی که در ایران هست اینجا هم هست. یعنی آقایون اغلب دنبال خانم متولد آمریکا (حالا هر کشوری باشه میشه متولد همون کشور مثلا متولد کانادا) یا خانم ایرانی ثروتمند هستن. هستن افرادی که هنوز معیارهایی مثل اخلاق و سازگاری روحی رو در نظر دارن اما ارتباطاتی که من تا الان دیدم به شدت تحت تاثیر پول و امکان اقامت بوده. پس اگر متولد ایران هستین و خیلی هم ثروتمند نیستین ممکنه کمی سخت تر بشه پیدا کردن فرد مناسب.
به همه اینها این نکته رو اضافه کنید که آزادی های موجود این امکان رو به افراد میده که تصمیم بگیرن مدتی در قالب دوست و نه همسر با هم زندگی کنن. پس اگر فرد معتقدی هستین یا چنین گزینه ای به نظرتون غیر منتطقیه پس باز یه سری از گزینه ها حذف میشن.
طبق تجربه اندک من در آمریکا در این دو سال افراد مذهبی در هر شهری یک کامیونیتی مختص خودشون دارن و مشابه ایران بین افراد مذهبی تشابه اعتقادات یکی از فاکتورهای مهمه. با توجه به اینکه اغلب خانم های محجبه متاهل اپلای می کنن برای خانمی که محجبه هستن شانس ازدواج کم نیست بین آقایون مذهبی.
در کل ایران و خارج از ایران خیلی فرقی نداره از این نظر. خصوصا برای خانم ها که طبق فرهنگ ایرانی انتخاب شونده هستن نه انتخاب کننده. توصیه من اینه که شهری برین که ایرانی زیاد داره و بقیش هم دیگه به آینده بستگی داره.
موفق باشید
ممنون که جواب دادید
اول اینکه در مورد مذهبی بودن که شما بهش اشاره کردین من زیاد مذهبی نیستم ولی پایبند اصول اخلاقی هستم چه اینکه در ایران هم برای خودم محدودیتهایی قایلم و مطمینا اونجا هم وضعیت به همین شکل خواهد بود یعنی چه از لحاط فکری چه از لحاظ عاطفی که میدونم در بعضی روابط بیشتر صدمه خواهم دید سمت روابطی مثل پارتنر بودن اصلا نمیتونم برم.ولی در مورد بقیه پیشنهاداتتون به نظرم ساکن شدن در شهرهای بیشتر ایرانی نشین خیلی خوب باشه برای من.در هر صورت اونجا هم برم حداقل سال اول که میخوام خودمو تطبیق بدم و محیط اطرافمو بشناسم نمیخوام زیاد به ازدواج فکر کنم اما چون به احتمال قوی دیگه بعد از اتمام تحصیل نمیخوام برگردم ایران بیشتر به همین دلیل نگران بودم.بازم ممنون :-)
