فوق لیسانس در ایران یا خارج کشور؟

[Cortex]

دوستان همونطوری که عنوان تاپیک گویا هست لطفاً اگر میشه خودتون رو جای من بذارید و در این شرایط جواب بدید که حاضرید یک وهله دیگه در ایران کنکور بدید یا اپلای می کنید؟(ترجیهاً آمریکا)

همونطوری هم که می دونین گرفتن پذیرش برای دوره مستر در امریکا و همچنین گرفتن فاند کار سختیه... اما از اونطرف ارشد قبول شدن در دانشگاه هایی مثه شریف و تهران و امیرکبیر هم سخته

رشته من برق-قدرت هست. و مشکل زبان هم ندارم. ممنون می شم کمکم کنین...

باتشکر

[Karim]

امید جون سلام در دو دانشگاه تهران و شریف و البته دانشگاههای مادر دیگر ایران در رشته شما چند نفر پذیرش دارند؟ تعداد داوطلبان چقدر است؟
راستش، من بر خلاف برخی از دوستان که ارشد در ایران را توصیه نمی کنند خیلی موافق نیستم(البته اگه خارج فاند داشته باشید واسه ارشد جای بحث است) زیرا، کنکورهای ورودی در اکثرا دانشگاههای دولتی ایران سنگین است مثلا خود ما اونقدر کنکور ورودی ارشد سنگین بود طوری که 2000 نفر داوطلب بودند و کل کشور فقط 20 نفر پذیرش داشتند یعنی از هر 100 نفر 1 نفر بعبارتی شانس قبولی یک درصد و رقبا اکثرا سفیدیلشکر بودند اساتید هم سر کلاس چیزی واسه گفتند نداشتند و می گفتند شما هر چیزی که ما باید بهتون بگیم در کنکور ورودی خوندید! در اکثرا دانشگاههای خارج کنکور ورودی ندارند و بنظر من این کنکورهای ورودی لیسانس به ارشد در ایران واسه قوی کردن پایه علمی نعمتیه بقول معروف توفیق اجباری!
پس تا اینجا ارشد های ایران از نظره پایه تئوری در سطح بین الملل چیزی کم ندارند .تفاوت بر سره کار تحقیقاتی است که شما اگه خودتون مطالعه قوی داشته باشید و با استاد خوبی هم پایان نامه بردارید مشکلی نخواهید داشت. کما اینکه ایران کشور ارزونی هست و واسه یک دانشجو که اکثرا منبع در آمد خاصی ندارند گزینه مناسبه در این مدت هم واسه جی آر یی خودتون آماده می کنید. من از ایرانی های که ارشد درخارج می خونند خبر دارم از بس که واحد بهشون دادن اصلا فرصت ارتقا معدل و خوندن جی آریی ندارند!
نکته مثبت دیگه خوندن ارشد در ایران اینه که، بهر حال یک گزینه احتمالی واسه اکثر کسانی که از ایران می روند بازگشت به ایران است. از اینرو شما اگر یکی از دوره های تحصیلات تکمیلی را در ایران بگذرانید بهتر با چالش های سیستم آشنا خواهید شد و در صورتی که تصمیم بازگشت به ایران گرفتید قطعا با توجه به آشناییتون با سیستم موفقتر خواهید بود.
البته اگر گزینه ای در خارج با فاند داشته باشید جای بحث بیشتر داره.
اگرم که خیلی وسواسید و وقت کافی دارید موازی کار کنید.
اینها نظرات من بودند.

مرسی

موفق باشید

دوستان همونطوری که عنوان تاپیک گویا هست لطفاً اگر میشه خودتون رو جای من بذارید و در این شرایط جواب بدید که حاضرید یک وهله دیگه در ایران کنکور بدید یا اپلای می کنید؟(ترجیهاً آمریکا)

همونطوری هم که می دونین گرفتن پذیرش برای دوره مستر در امریکا و همچنین گرفتن فاند کار سختیه... اما از اونطرف ارشد قبول شدن در دانشگاه هایی مثه شریف و تهران و امیرکبیر هم سخته

رشته من برق-قدرت هست. و مشکل زبان هم ندارم. ممنون می شم کمکم کنین...

باتشکر

[m0h3n]

گرفتن Master در اروپا به مراتب آینده ی بهتری خواهد داشت (البته تو انتخاب دانشگاه هم باید دقت کنید)، اگر هدف، ادامه تحصیل در مقطع دکتری در امریکا باشه.
باضافه اینکه تجربه زندگی خارج از کشور رو بدست خواهی آورد، قبل از اینکه بخواید امریکا برید. ممکنه اون چیزی که در ذهن شما هست اینجا (خارج از ایران) نباشه یا برعکس !

[soilman]

امید جان
کلا نمی دونم رو چه حسابی مثلا فکر می کنی که بتونی شریف و تهران و امیر کبیر رو بیاری...اگر تحلیلت درست باشه با توجه به اینکه میگی که احتمال بورس گرفتن در مستر کم هست خوب گزینه ی ایران خوبه...
ولی خوب می تونی موازی با هم کار کنی همانطور که کریم گفت...برای پائیز سال 2012 که شک دارم برسی و کلا نمیشه ولی خوب برای سال 2013 خوب زیاد سخت نیست برای هر دوش کار کرد...بالاخره شما باید سعی کنید برای شریق قبول شید و خوب این مستلزم بالا بودن نمرات در دانشگاه فعلیت هست و خیلی چیزهای دیگه مثه زنجیر به هم بسته هست
تا می تونی به نظرم رو الانت تمرکزت کن و زبان رو (تافل+جی ار ای) رو هم با هم پیش ببر...مخصوصا جی ار ای که 5 سال اعتبار داره مشکلی نداری

شب خوش

[Faraz]

من شانس این رو داشتم که بدون کنکور تو شهید بهشتی ادامه بدم.با توجه به رتبه کنکور آزمایشی که سال سوم اوردم و رتبه همکلاسی های خودم که در یک سطح بودیم و سال بعد کنکور دادند(من سال چهارم حاضر نشدم کنکور بدم) احتمالا شریف یا لااقل تهران قبول می شدم چون خیلی ها که سطحشون از من پایین تر بود و کمتر هم تلاش می کردند تهران رو قبول شدند.ولی به شخصه حتی یک ذره هم به اینکه تو ایران درس بخونم اعتقادی نداشتم.با حرف کریم کاملا مخالفم.من هم سطح بچه های ارشد و دکترای دانشگاه های خوب تهران رو دیدم و هم سر کلاس های ارشد شهید بهشتی شرکت کردم.اتفاقا سر کلاس های اساتید معروفی هم رفتم ولی واقعا به نظرم سطح بچه های ایران و سطح کلاس هاشون چنگی به دل نمی زنه مگر اینکه خود دانشجو دنبالش بوده باشه و خودش خیلی چیز ها رو خونده باشه.
اتفاقا پست کریم دلیل خوبیه که سطح ارشد ایران خیلی خرابه.اینکه اساتید بگن ما چیزی برای گفتن نداریم و شما در کنکور ورودی همه چیز رو خوندید یعنی سطح ارشد در ایران در حد لیسانس است(هرچند بین اساتید پر ادعای دانشگاه های تهرانی هرگز چنین حرفی نشنیدم).یا اینکه دانشجو وقت دارد به کارهای دیگر برسد مثلا زبان و جی ار ای بخوند یا مقاله بدهد نشون می ده که خیلی از منابع را از دست می دهد و نمی خواند.
در مجموع من محیط دانشگاه های ایران رو در رشته خودم به جز دیپارتمان اقتصاد شریف چندان محیط اکادمیک و قوی نیافتم و اکثرا جای کارهای سیاسی بود.به دانشگاه شریف هم در رشته اقتصاد ایرادات دیگری وارد بود که باعث می شد خیلی از دانشجویان خوب دانشگاه شریف رو برای این رشته انتخاب نکنند.
در خارج هم کشور با کشور و دانشگاه با دانشگاه فرق دارد.ولی اگر جای خوب و معتبری باشی تجربه ارشمندی خواهد بود.

[Pejman]

کریم جان، اینکه استادی گفته ما هر چی بوده تو لیسانس گفتیم یا تو کنکور خودتون خوندید، به نظر من حرف قابل اتکا و معقولی نیست.

من دیدی که تو فوق لیسانس نسبت به رشته ام پیدا کردم خیلی با دید لیسانسم فرق می کرد. همینطور خیلی تونستم با روش تحقیق کردن و سر و کله زدن با یه پروژه نسبتاً درست و حسابی آشنا بشم. همونطور که می دونید تو لیسانس پایان نامه ها خیلی جدی گرفته نمی شند، اما فوق اینطور نیست.

جدای از این بحث ها، به نظر من اگر کسی از نظر مالی مشکل داره، خب طبیعی است که یا باید یه پذیرش با فاند برای فوق بگیره، یا اینکه همینجا فوق رو بخونه و بعد برای دکترا فاند بگیره. انتخاب دیگه ای برای فرد باقی نمی مونه.

اما در حالتی که فرد از نظر مالی مشکلی نداره و می تونه بدون فاند هم فوق رو خارج از ایران بخونه، به نظر من بهتره بره خارج و فوق رو تو خارج بخونه. البته همونطور که محسن گفت انتخاب دانشگاه هم مهمه.

[Bahram]

بنده هم کاملاً با نظر کریم عزیز مخالفم،
کنکور بنظرم یکی از نابخردانه ترین روشهای تعیین صلاحیت افراد برای ورود به دانشگاههاست!


از طرفی سطح علمی دانشگاههای ایران بنظرم بسیار پایینتر از استاندارد دانشگاههای مطرح دنیاست. وقتی دوره مستر من در خارج شروع شد، تازه فهمیدم هیچ چیز بلد نیستم و خیلی از بقیه دانشجوها عقب هستم(یک نمونه اش اینکه هیچ زبان برنامه نویسی بلد نبودم و الان با تلاش شبانه روزی مشغول یادگیری زبان c هستم. در حالیکه با دانشجویان سال سوم دوره لیسانس خارج که صحبت میکنم و رزومه آنها را که میبینم، سوادشون خیلی بالاتر از بچه های ایران هست، حتی یادمه مدیرگروه ما در دوره لیسانس که خیلی هم به دکترایی که از ایران گرفته بود افتخار میکرد هیچ زبان برنامه نویسی بلد نبود!)
اینها به کنار، دانشگاه در کشور ما متاسفانه بد تعریف شده، رفتن به دانشگاه بنظرم صرفاً در گرفتن یک مدرک نباید خلاصه بشه! دانشگاه موقعیتی مناسب برای آشنا شدن با افراد مختلف و تقویت ارتباطات و حضور در برنامه های جنبی و بطور کلی کسب تجربه حضور در یک اجتماع هست که تحصیل رو از حالت تکبعدی بودن خارج میکنه، ولی این موارد بنا به دلایل واضح در دانشگاههای ایران عملی نیست.
همانطوری که دوستان عزیز بدرستی اشاره کردند، اگر بتونید دوره مستر رو در خارج از کشور بگذرونید خیلی بهتر است. هنوز هم خیلی از دانشگاههای دنیا هستند دوره مستر در آنها بدون هزینه و یا با هزینه اندک امکان پذیر هست و مطمئنم اپلای کردن برای این دانشگاهها خیلی کنکور قبول شدن دانشگاههای ایران راحتتره.

[Zari]

من فکر می کنم همونطور که پژمان گفت، بدون شک تصمیم شما بستگی به این داره که آیا می تونید پذیرش با فاند برای مستر بگیرید و در صورتی که فاند فراهم نشه، آیا قادرید هزینه اش رو تامین کنید؟ اگر پاسخ اینها مثبت باشه، من فکر نمی کنم جای هیچ گونه تردیدی باشه.
بر خلاف کریم گرامی، اصلا معتقد نیستم که کسانی که در ایران ارشد خوندند، سواد بالاتری دارند. البته باید دید سواد رو چی در نظر می گیرید. کسانی که در ایران در کنکور ارشد خیلی موفق هستند، اکثرا (و نه همگی) کسانی هستند که بلدند چطور تست بزنند. مثال واضحش خود من هستم. رتبه ارشد من در میان چندین هزار شرکت کننده، تک رقمی شد. اما نه درس زیادی برای ارشد خوندم، نه کتاب مرجع خوندم، نه حتی یک کتاب غیر مرجع. حقیقتش اینه که من بجز اینکه یک ماه رو صرف خوندن چند تا جزوه و حل کردن تستهای 10 سال گذشته کنکور کردم، هیچ کار دیگری نکردم! و خودم میدونستم که رتبه ام خوب خواهد شد چرا که بلد بودم تستها رو جواب بدم و پاسخ صحیح رو از توشون تشخیص بدم. فقط همین.
البته مثال نقضش هم هست که کسانی ممکنه خیلی درس بخونند و کتابها رو دوره کنند و در کنکور ارشد موفق باشند اما منظور من این بودش که کنکور ارشد ایران اصلا معیار خوبی برای سنجش سواد افراد نیست. بیشتر میشه گفت معیاری برای قدرت تشخیص و تیز بودن افراد هست (اگر افرادی که بسیار درس می خونند رو در نظر نگیریم).
مهمترین چیزی هم که در دوره ارشد فرا گرفته میشه، روش تحقیق هست. دانشگاه ارشد من که عنوان پرامکانات ترین دانشگاه کشور رو یدک می کشه، اصلا در مقایسه با دانشگاه های خارج از کشور در حد مطلوبی نبود. یکی از نگرانیهای من اینه که وقتی واسه دکترا میخوام به خارج از کشور برم، باید دوباره کلی چیزهای تحقیقاتی و روشهای نوین رو فرا بگیرم چرا که اونجا از من انتظار میره بسیاری از اونها رو بلد باشم. اما کسی که در خارج از کشور مستر رو گذرونده چنین مشکلی نخواهد داشت.

[Cortex]

ممنونم از دوستان عزیزم برای پاسخ به سوال من

فکر کنم جایی برای بحث سر موضوع اصلی تاپیک نمونده باشه؛ اما دو نکته هست که گفتنش دور از لطف نیست. اول اینکه همسوی همه دوستان باید بگم کاملاً موافقم که کنکور اصلاً معیار درستی برای هوش و ذکاوت و استعداد فرد برای رشته خاصی نیست. و این رو من خودم دوبار امتحان کردم. و شاید همین موضوع باعث شده که من بازهم دنبال این باشم که بازهم خودم رو به خودم ثابت کنم. حالا اینبار با کنکور ارشد.

نکته دوم اینه که این کاملاً غیر ممکنه که من بصورت موازی برای ارشد شریف و GRE بخونم. و توقع داشته باشم تو هردوشم موفق بشم! من الان دانشجوی ترم 5 هستم. و سال دیگه باید اپلای کنم خب در این فاصله من باید 3500 تا لغت(در ظاهر) خونده باشم؛ شاید مقاله بدم و معدلم رو در رشته ی قدرت بالا نگه دارم و همچنین واسه ارشد هم بخونم! این بیشتر به جک شبیه تا واقعیت... جالب اینجاست که آزمون تافل یا آیتلس هم باید داده باشم... پس راهی جز انتخاب یکیش ندارم. بهرحال حق زندگی کردنم دارم نمی تونم 1 سال از تمام زندگیم بزنم که!
من خودم شخصاً برای هر تصمیمی که می گیرم به دو چیز فکر می کنم؛ 1- چی بدست میارم؟ 2-چی از دست می دم؟ و موازی خوندن این دو مقوله و از این مونده از اون رونده شدن اصلاً با منطق من جور در نمیاد.

مشکل اینجاست تا نریم نمی دونیم دقیقاً چه خبره اونجا. و این مشکل با بحث در فروم هم حل نمی شه.
مشکل بعدی اختلاف سطح عظیم دانشگاه های ایران و همچنین اساتید و از همه مهمتر دانشجویان حتی یک ورودی از یک دانشگاست... من کسی رو در مقطع ارشد قدرت شریف می شناسم که در خیلی از مسائل قدرت اندازه من سواد نداره... اما کسی هم می شناسم دانشجوی لیسانس آزاد مشهده اما جرات این رو ندارم جلوش حرفی از قدرت بزنم!
از طرفی با کریم موافقم چون سواد هر دانشجو تو ایران 100% به خودش بستگی داره و از طرفی مخالف چون کنکور ایران رو اصلاً از هیچ جهت معیار عقلانی سنجش نمی دونم!

حالا سوال رو جور دیگه ای مطرح می کنم! شما اپلای یکی از دانشگاه های اروپا بدون فاند با فرض اینکه بتونم هزینه رو تامین کنم یا اصن فاند گرفته باشم(انگار فقط رفتن) رو ترجیح می دید یا موندن و ارشد خوندن در دانشگاه های رنک 5 به بعد ایران؟

ممنون از همه

[Karim]

درود
منم گفتم كه اگر خارج واسه ارشد پذيرش با فاند گرفته شود جاي بحث داره
البته، قطعا رشته به رشته و حتي فرد به فرد با توجه به برنامه هاي آينده شون فرق مي كنه البته شايد واسه من كه تغيير رشته دادم احساس مي كنم كنكور ورودي خيلي مفيد بود.
همانگونه كه گفتم، از مزاياي مهم دوره تكميلي در ايران اينه كه ياد مي گيريم چگونه خودمون در اين سيستم پيدا كنيم. يكي از ايراني ها كه از آمريكا اومده بود ايران اصلا در اين سيستم گيج بود نمي دونست واقعا چكار داره مي كنه و آخرشم گذاشت رفت . بنظره من ايران كشوره بزرگيه و نبايد از اون بعنوان يك مهره سوخته نگاه كرد و بخصوص كه اينجا باسواد كم داريم در دراز مدت خوب ميشه بويژه مالي پيشرفت كرد. نبايد همه پل هاي پشت سر خراب كرد اگه خراب بشن شرايط دشوار ميشه .. پيشرفت در اين سيستم هم خودش يك هنره بكه در هيچ مقاله يا كتابي نوشته نشده و بايد در عمل تجربه كرد.
واقعا در كشورهاي پيشرفته افراد باسواد كه از همه جاي دنيا سرازير شده اند تعدادشون خيلي زياده و پيدا كردن كار مناسب هر روز داره سختتر از قبل ميشه پس گزينه بازگشت به ايران همواره بايد روي ميز باشه!. افراد تحصيلكرده موفقي الان در ايران هستند كه بدون پارتي و رانت پيشرفت هايي بخصوص از نظر مالي كه حتي بهترين فارغ التحصيلان خارج هم چنين موقعيت هاي بويژه مالي را مجبورند با چندين برابر كار بدست آورند.
در مورد تكنيك هاي آزمايشگاهي هم در جواب زري عزيز نگران اون نباشيد رو ش هاي نوين را با مطالعه و يكي د وهفته كار كردن كنار فردي كه كار كرده به راحتي مسلط مي شويد.يادمه حدود چند سال قبل يك جمله اي خوندم كه گفته بود" در 15 سال آينده هركس نتواند خود را آموزش بدهد بي سواد است" بعنوان مثال الان همين الان اگه شما اراده كنيد زبان پرتغالي ياد بگيرد كتاب بهترين اساتيد ، دي وي دي و... در بازار است . در مورد روش هاي علمي كافي كسي بخواد تكنيكي ياد بگيره براحتي مي تونه با كيفيت ترين مقالات دنيا را بدست بياورد و مطالعه كنه. فقط مشكل اينه كه ممكنه دستگاه در ايران نباشه كه به مدد دلالان محترم كمتر دستگاه پيشرفته اي در ايران نيست! الان ديگه زمانه ايي نيست كه يادگيري و خود آموزي رو بشه محدود به يك مكان ، كشور يا دانشگاه خاص كرد.
در يك كلام بنظره من موفقيت از آن كسي است كه خوب بتونه پروپوزال بنويسه و ايده و در نهايت مقاله و پول خلق كنه! حالا هر جاي دنيا ميخواد باشه
اما يكي از دوستان نكته خوبي اشاره كردند كه در خارج چون افراد حرفه اي ترند و محيط باز تره كارهابا كيفيت بالاتري انجام مي شود و روابط به مراتب حرفه اي تر است كه البته كار كردن با افراد حرفه اي واقعا راحت نيست چون همش مجبوري از اونها عقب نموني!

در هرصورت هركسي ديدش با بقيه فرق مي كنه ولي فراموش نكنيم در سيستم سرمايه داري همه چيز علم نيست به اين فكر كنيم كه كجاي دنيا مي تونيم با علممون راحتتر و بيشتر( البته نه به قيمت زيز پا گذاشتن همه چيز) پول در بياريم.


شاد و سربلند باشيد