ممنونم از دوستان عزیزم برای پاسخ به سوال من
فکر کنم جایی برای بحث سر موضوع اصلی تاپیک نمونده باشه؛ اما دو نکته هست که گفتنش دور از لطف نیست. اول اینکه همسوی همه دوستان باید بگم کاملاً موافقم که کنکور اصلاً معیار درستی برای هوش و ذکاوت و استعداد فرد برای رشته خاصی نیست. و این رو من خودم دوبار امتحان کردم. و شاید همین موضوع باعث شده که من بازهم دنبال این باشم که بازهم خودم رو به خودم ثابت کنم. حالا اینبار با کنکور ارشد.
نکته دوم اینه که این کاملاً غیر ممکنه که من بصورت موازی برای ارشد شریف و GRE بخونم. و توقع داشته باشم تو هردوشم موفق بشم! من الان دانشجوی ترم 5 هستم. و سال دیگه باید اپلای کنم خب در این فاصله من باید 3500 تا لغت(در ظاهر) خونده باشم؛ شاید مقاله بدم و معدلم رو در رشته ی قدرت بالا نگه دارم و همچنین واسه ارشد هم بخونم! این بیشتر به جک شبیه تا واقعیت... جالب اینجاست که آزمون تافل یا آیتلس هم باید داده باشم... پس راهی جز انتخاب یکیش ندارم. بهرحال حق زندگی کردنم دارم نمی تونم 1 سال از تمام زندگیم بزنم که!
من خودم شخصاً برای هر تصمیمی که می گیرم به دو چیز فکر می کنم؛ 1- چی بدست میارم؟ 2-چی از دست می دم؟ و موازی خوندن این دو مقوله و از این مونده از اون رونده شدن اصلاً با منطق من جور در نمیاد.
مشکل اینجاست تا نریم نمی دونیم دقیقاً چه خبره اونجا. و این مشکل با بحث در فروم هم حل نمی شه.
مشکل بعدی اختلاف سطح عظیم دانشگاه های ایران و همچنین اساتید و از همه مهمتر دانشجویان حتی یک ورودی از یک دانشگاست... من کسی رو در مقطع ارشد قدرت شریف می شناسم که در خیلی از مسائل قدرت اندازه من سواد نداره... اما کسی هم می شناسم دانشجوی لیسانس آزاد مشهده اما جرات این رو ندارم جلوش حرفی از قدرت بزنم!
از طرفی با کریم موافقم چون سواد هر دانشجو تو ایران 100% به خودش بستگی داره و از طرفی مخالف چون کنکور ایران رو اصلاً از هیچ جهت معیار عقلانی سنجش نمی دونم!
حالا سوال رو جور دیگه ای مطرح می کنم! شما اپلای یکی از دانشگاه های اروپا بدون فاند با فرض اینکه بتونم هزینه رو تامین کنم یا اصن فاند گرفته باشم(انگار فقط رفتن) رو ترجیح می دید یا موندن و ارشد خوندن در دانشگاه های رنک 5 به بعد ایران؟
ممنون از همه
فکر کنم جایی برای بحث سر موضوع اصلی تاپیک نمونده باشه؛ اما دو نکته هست که گفتنش دور از لطف نیست. اول اینکه همسوی همه دوستان باید بگم کاملاً موافقم که کنکور اصلاً معیار درستی برای هوش و ذکاوت و استعداد فرد برای رشته خاصی نیست. و این رو من خودم دوبار امتحان کردم. و شاید همین موضوع باعث شده که من بازهم دنبال این باشم که بازهم خودم رو به خودم ثابت کنم. حالا اینبار با کنکور ارشد.
نکته دوم اینه که این کاملاً غیر ممکنه که من بصورت موازی برای ارشد شریف و GRE بخونم. و توقع داشته باشم تو هردوشم موفق بشم! من الان دانشجوی ترم 5 هستم. و سال دیگه باید اپلای کنم خب در این فاصله من باید 3500 تا لغت(در ظاهر) خونده باشم؛ شاید مقاله بدم و معدلم رو در رشته ی قدرت بالا نگه دارم و همچنین واسه ارشد هم بخونم! این بیشتر به جک شبیه تا واقعیت... جالب اینجاست که آزمون تافل یا آیتلس هم باید داده باشم... پس راهی جز انتخاب یکیش ندارم. بهرحال حق زندگی کردنم دارم نمی تونم 1 سال از تمام زندگیم بزنم که!
من خودم شخصاً برای هر تصمیمی که می گیرم به دو چیز فکر می کنم؛ 1- چی بدست میارم؟ 2-چی از دست می دم؟ و موازی خوندن این دو مقوله و از این مونده از اون رونده شدن اصلاً با منطق من جور در نمیاد.
مشکل اینجاست تا نریم نمی دونیم دقیقاً چه خبره اونجا. و این مشکل با بحث در فروم هم حل نمی شه.
مشکل بعدی اختلاف سطح عظیم دانشگاه های ایران و همچنین اساتید و از همه مهمتر دانشجویان حتی یک ورودی از یک دانشگاست... من کسی رو در مقطع ارشد قدرت شریف می شناسم که در خیلی از مسائل قدرت اندازه من سواد نداره... اما کسی هم می شناسم دانشجوی لیسانس آزاد مشهده اما جرات این رو ندارم جلوش حرفی از قدرت بزنم!
از طرفی با کریم موافقم چون سواد هر دانشجو تو ایران 100% به خودش بستگی داره و از طرفی مخالف چون کنکور ایران رو اصلاً از هیچ جهت معیار عقلانی سنجش نمی دونم!
حالا سوال رو جور دیگه ای مطرح می کنم! شما اپلای یکی از دانشگاه های اروپا بدون فاند با فرض اینکه بتونم هزینه رو تامین کنم یا اصن فاند گرفته باشم(انگار فقط رفتن) رو ترجیح می دید یا موندن و ارشد خوندن در دانشگاه های رنک 5 به بعد ایران؟
ممنون از همه
The Things you Own, End Up Owning you
"Fight Club"
