روادید (ویزا) J-1 و مزایا و معایب آن

[Babak]

ویزای J-1 یا به اصطلاح ویزای Exchange Visitor نوعی از ویزاست که معمولا به افرادی که برای دوره‌های آموزشی از جمله researcher یا post-doc به امریکا وارد می‌شوند داده می‌شود. البته ویزای post-docها یا researcherها بعضا ممکن است ویزای کار (H-1B) نیز باشد، اما در بیشتر موارد ویزای J-1 خواهد بود.
ایراد بزرگ ویزای J-1 این است که در بسیاری از مواقع شامل قانون «حضور فیزیکی در وطن به مدت دو سال» یا به اصطلاح بند 212e می‌شود. این قانون دارنده ویزای J-1 را موظف می‌کند که پس از اتمام دوره ویزای J-1 به مدت دو سال در خارج از امریکا زندگی کند. ویزای J-1 در صورتی که شامل بند 212e باشد قابل تمدید یا تبدیل به ویزاهای بلند مدت دیگر از جمله ویزای کار نیست، اما در شرایط خاصی این امکان وجود دارد که دارنده ویزای J-1 درخواست لغو بند 212e را ارسال نماید. این شرایط در اینجا توضیح داده شده‌اند. اصلی‌ترین راه برای لغو قانون حضور فیزیکی این است که کشور محل سکونت دارنده ویزای J-1 به طور رسمی به دولت ایالات متحده اعلام کند که با عدم حضور فیزیکی دارنده ویزا در کشور مذکور و احتمال دریافت اقامت دائمِ ایشان از آمریکا مشکلی ندارد. نحوه ارسال این نامه در لینک قبلی توضیح داده شده است.