با اساتید بدقول چی کار کنیم؟

[mgorji]

دوستان، همانطور که به طور حتم می دونید و احتمالا تجربه کردید، یکی از مشکلاتی که همیشه وقت و انرژی آدم رو در پروسه مقاله یا پایان نامه می گیره بد قولی و وقت نداشتن اساتید هست.
لطفا دوستانی که در این زمینه تجربه دارند بیان کنند که چه طور بدون دلخوری و اینکه به ضررشون تموم بشه به این مشکل غلبه کردند؟
ممنون از توجه شما

[blur]

دوستان، همانطور که به طور حتم می دونید و احتمالا تجربه کردید، یکی از مشکلاتی که همیشه وقت و انرژی آدم رو در پروسه مقاله یا پایان نامه می گیره بد قولی و وقت نداشتن اساتید هست.
لطفا دوستانی که در این زمینه تجربه دارند بیان کنند که چه طور بدون دلخوری و اینکه به ضررشون تموم بشه به این مشکل غلبه کردند؟
ممنون از توجه شما

 

راستش راهی نیست جز اینکه باهاشون راه بیاین و ترغیبشون کنید که کارتون رو زودتر راه بندازن! اگه در حالت عادی جواب نداد قسمشون بدین از شوخی گذشته هرکاری که لازمه انجام بدین خودتون سر وقت انجام بدین...به قول یکی از بچه ها استادا بعضی وقتا دنبال بهانه ان تا کارو عقب بندازن....گفت من فقط دیروقت وقت دارم بگین باشه هر ساعتی بگین...بگن منگنه نیست که من این صفحاتو آماده کنم باید منگنه از کیفتون دربیارین بدین!! اصولا راهی ندارین جز اینکه با استادتون راه بیاین و قبول کنید که مجبورین اقلا 95 درصد کارو خودتون انجام بدین.... نهایتا مثلا در مورد مقاله بگین اگه وقت ندارن کس دیگه رو برا ویرایش معرفی کنن و اسمشون رو تو مقاله بنویسید. گاهی قبول میکنن یکی از همکارانشون رو معرفی کنن....باهاشون دلایل عجله تون رو هم درمیون بذارین....خلاصه هر راه حل و ابتکار و پولتیکی که به ذهنتون رسید ازش بهره بگیرید

[Andre]

موضوع جالبیه، اگه روشی پیدا کردید معرفی کنید. تا اونجا که من می دونم حفظ رابطه خوب با اساتید دانشگاهتون در مراحل Apply کمک می کنه، پس باید این جنبه هم در روشی که قراره اینجا معرفی شه در نظر گرفت. معمولاً اساتید که از نظر مرتبه علمی بالا هستن، به دیر و زود چاپ شدن یک مقاله حساس نیستن. در عوض اساتید جوان‌تر دارای انرژی پیگری زیادی انجام میدن. البته واسه اینه بگم این قانون کلی نیست، خودم یک مثال نقض سراغ دارم. استادی رو میشناسم که داری مرتبه علمی بالا و کوله باری از کار تحقیقاتی است، اما مثل یک دانشجو فعاله، مداوم با دانشجوهاش تماس می گیره و پیشرفت کار رو جویا میشه وتا جایی که راه داره در پیشرفت کار سهیم میشه.

[mgorji]

موضوع جالبیه، اگه روشی پیدا کردید معرفی کنید. تا اونجا که من می دونم حفظ رابطه خوب با اساتید دانشگاهتون در مراحل Apply کمک می کنه، پس باید این جنبه هم در روشی که قراره اینجا معرفی شه در نظر گرفت. معمولاً اساتید که از نظر مرتبه علمی بالا هستن، به دیر و زود چاپ شدن یک مقاله حساس نیستن. در عوض اساتید جوان‌تر دارای انرژی پیگری زیادی انجام میدن. البته واسه اینه بگم این قانون کلی نیست، خودم یک مثال نقض سراغ دارم. استادی رو میشناسم که داری مرتبه علمی بالا و کوله باری از کار تحقیقاتی است، اما مثل یک دانشجو فعاله، مداوم با دانشجوهاش تماس می گیره و پیشرفت کار رو جویا میشه وتا جایی که راه داره در پیشرفت کار سهیم میشه.

 

آره حق با شماست انگار یادشون رفته که خودشون هم دانشجو بودن و چه قدر به این در و اون در زدن. مقاله رو می گیرن، ضبط می کنن، نه می خوننش نه اجازه می دن که سابمیت بشه! خداوند بعضی از این اقشار تحصیل کرده رو به راه راست هدایت کنه.

[Andre]

این موردی که شما عرض می کنید با اون چیزی که من گفتم متفاوته. منظور من کم کاری استاد در پیگیری مقاله موجود مد نظرم بود. ولی مانع شدن، در صورتی که دیدید استادتون مانع شدن (ظرفیت دکتری و ارشد به نسبت بالا رفته، بعضی ها فقط واسه دانشجو دکتراشون وقت می زارن، اما استادی رو دیدم که حتی واسه دانشو کارشناسیش هم زمان لارم رو اختصاص داده). پیشنهادی که میشه اینه که پس از فارغ التحصیلی به تنهایی و یا با چندی از دانشجویان همدوره به کار بپردازید و لزومی هم نداره که استادتون رو در جریان بگذارید (اما در صورتی که ازتون پرسیدن با ایشان شفاف باشید).

[mgorji]

این موردی که شما عرض می کنید با اون چیزی که من گفتم متفاوته. منظور من کم کاری استاد در پیگیری مقاله موجود مد نظرم بود. ولی مانع شدن، در صورتی که دیدید استادتون مانع شدن (ظرفیت دکتری و ارشد به نسبت بالا رفته، بعضی ها فقط واسه دانشجو دکتراشون وقت می زارن، اما استادی رو دیدم که حتی واسه دانشو کارشناسیش هم زمان لارم رو اختصاص داده). پیشنهادی که میشه اینه که پس از فارغ التحصیلی به تنهایی و یا با چندی از دانشجویان همدوره به کار بپردازید و لزومی هم نداره که استادتون رو در جریان بگذارید (اما در صورتی که ازتون پرسیدن با ایشان شفاف باشید).

 

منظور من هم این نبود که به عمد مانع میشن، بلکه با کم کاری و بهانه وقت نداشتن می خوان از مسئولیتشون شونه خالی کنند و فقط از ثمره کار بهره ببرند! و اینه که باعث میشه کار پیشرفت نکنه یا وقتی فقط نیازمند ی بازبینی اساتید محترمه ماه ها خاک بخوره

[M1KE]

به نظر من در اولین مرحله سعی کنید با این نوع افراد دیگر کار جدیدی برندارید. یعنی هر چه هم که ایده جدید دادند که فلانی بیا و روی این مقاله هم کار کن یا این موضوع را هم به پایان نامه‌ات اضافه کن، شما به شکلی بهانه بیاورید و اون رو قبول نکنید. البته همانطور که برخی از دوستان اشاره کردند طوری که ایشان هم ناراحت نشوند و در نمره‌ای که قرار است با شما بدهند یا توصیه‌نامه‌هایی که قرار است در آینده بدهند تاثیر منفی نگذارد.

بنابراین به نظرم ایشان را طوری متقاعد کنید که به نظرتان بهتر است ابتدا انرژی خودتون رو روی مقاله‌ها و بخش‌هایی که مانده‌اند بگذارید و کار را به سرانجام برسانید و بعد سر فرصت به کارهای جدید پرداخته شود. ولی همانطور که گفتم «در عمل» به تدریج کنار بکشید و کار جدیدی بر ندارید٬ چون قبول کار جدید به معنای استهلاک انرژی و دردسر بیشتر در آینده خواهد بود.

در مرحله دوم می بایست این کارهایی که مانده‌اند را به دو دسته ضروری و غیر ضروری تقسیم‌بندی کنید و ضروری‌ها (مثلا خود پایان نامه) رو با کیفیت بهتر انجام بدین ولی روی غیر ضروری‌ها (مقاله‌های متفرقه) را اگر مجبور بودید با کیفیت پایین‌تر انجام دهید و اگر هم که مجبور نبودید اصلا انجام ندهید و وقتتان را روی کارهای دیگر و با افراد دیگر بگذارید. معمولا در صورتی که پایان نامه رو دفاع کنید و نمره‌اش رو بگیرید دیگر مشکل خیلی زیادی ندارید.
 
خود من یک زمانی مجبور شدم با یک چنین استادی کار کنم (چون فقط ایشان در دانشگاه روی موضوع مورد علاقه من کار می‌کرد) ولی دست آخر مجبور شدم ۵-۴ مقاله را که کامل به انگلیسی نوشته بودم به دلیل دست دست کردن‌هایشان در Submit آنها که تا یک سال بعد از دفاع پایان‌نامه طول کشید رها کرده و دیگر پیگیری نکنم.

[Andre]

[size=13px]خود من یک زمانی مجبور شدم با یک چنین استادی کار کنم (چون فقط ایشان در دانشگاه روی موضوع مورد علاقه من کار می‌کرد) ولی دست آخر مجبور شدم ۵-۴ مقاله را که کامل به انگلیسی نوشته بودم به دلیل دست دست کردن‌هایشان در Submit آنها که تا یک سال بعد از دفاع پایان‌نامه طول کشید رها کرده و دیگر پیگیری نکنم.[/size]

 

واقعاً این مساله خیلی عذاب آوره، من خودم تجربه کردم. به دلیل پیگیر نبودن استاد 4 تا مقاله هام هنوز چاپ نشدن (حالا فکر نکیند یک شبه من 4 تا رو نوشتما، دو سال طول کشید). حالا کم کم داره پیگری میکنه (هر ماه یکدونه).

[mgorji]

خود من یک زمانی مجبور شدم با یک چنین استادی کار کنم (چون فقط ایشان در دانشگاه روی موضوع مورد علاقه من کار می‌کرد) ولی دست آخر مجبور شدم ۵-۴ مقاله را که کامل به انگلیسی نوشته بودم به دلیل دست دست کردن‌هایشان در Submit آنها که تا یک سال بعد از دفاع پایان‌نامه طول کشید رها کرده و دیگر پیگیری نکنم. 

دوست عزیز راستش با خوندن پست شما اضطراب گرفتم یعنی به همین سادگی نتیجه اون همه زحمت یک نفر از بین رفت ؟! اگر من به جای شما باشم خیلی جدی اما مودبانه با استادم صحبت می کنم و سعی می کنم نشون بدم که چه قدر پی گیر هستم. توصیه شما برای کار نکردن با این جور اساتید کاملا بحق هست ولی بعضی وقت ها چاره دیگری نداری چون گزینه دیگه ای وجود نداره ولی باید به خودمون یادآوری کنیم که اگه می ریم باهاشون کار میکنیم باید صبر عیوب داشت و عمر نوح که البته قبول دارم که غیر ممکنه!
من با خوندن پستتون تصمیم گرفتم تا دیر نشده با استاد خودم صحبت کنم و قانعش کنم شما هم ی تجدید نظری بکنید.
موفق باشید برای من هم دعا کنید

[M1KE]

این موضوعی که تعریف کردم تقریبا مربوط به شش سال پیش هست و الان هم بابت تصمیمی که در آن زمان گرفتم پشیمان نیستم چون به جای اینکه وقت و انرژی‌ام را صرف سر و کله زدن با ایشان کنم و هدر بدهم٬ بیشتر وقتم را در شرکت‌هایی که مشغول بودم صرف کردم و تجربه کاری خودم رو بهبود دادم. بله متاسفانه ساختن خیلی سخت است و از بین بردن ساخته‌ها توسط عده‌ای که هچوقت خودشان معنی زحمت کشیدن را نفهمیده‌اند خیلی آسان. به هر حال می‌بایست استفاده و هزینه هر کاری را دید. حالا شاید هم این فردی که شما گفتید به اندازه آن استاد ما بدقول نباشد و با قدری پیگیری کردن‌های بیشتر٬ کارتان راه بیافتند. به ویژه اگر چاره دیگری نداشته باشید تنها راه حل همین پیگیری کردن است تا دست کم ایشان کار شما را در اولویت قرار دهد و کار دیگران را عقب بیاندازد!