فهرست کامل برای همه دانشگاه های جهان رو در همون سایت وزارت علوم میشه در بخشنامه مربوط به "ضوابط و مقررات ارزشیابی مدارک تحصیلی خارجی بعد از اول سپتامبر 2013" دید (در این صفحه روی عنوان بخشنامه موردنظر کلیک کنید). در مورد دانشگاه های آمریکایی همونطور که بابک عزیز هم اشاره کردن، در مقایسه با خود آمریکا زیاد مشکلی نداره. ولی به نظرم در مقایسه با دانشگاه های دیگر کشورها زیاد جالب نیست. برای نمونه مقایسه فهرست دانشگاه هایی که از هند یا روسیه در زمره خوب ها گذاشته شدن با دانشگاه هایی از آمریکا که در متوسط گذاشته شدن به نظرم خیلی جالب نیست. یعنی به نظرم اصلا ارزش اون رو نداره که بر اساس این فهرست فردی کشور مقصدش رو عوض کنه.
این نکته رو هم اشاره کنم که ما ایرانی ها خیلی از دانشگاه های کشورهای کمتر شناخته شده رو نمی شناسیم در حالی که شاید واقعا سطح علمی خوبی داشته باشن با این حال همین ناشناخته بودن این دانشگاه ها در محیط آکادمیک ایرانی باعث میشه در آینده در مورد مدرک شما قضاوت هایی بشه که چندان خوشایندتون نباشه. به قول یک رییس شرکتی داشتیم همیشه می گفت دونستن یک چیز شاید خیلی سخت نباشه ولی فهموندن اون به دیگران ممکنه کار خیلی سختی باشه. شما شاید خودتون بدونید که فلان دانشگاه هند (مثلا Indian Institute of Science که در زمره ممتازهاست) یا فلان دانشگاه چین (مثلا Fudan University که در زمره ممتازهاست) خیلی سطح علمی خوبی دارن ولی تا بیایید به همه ثابت کنید که از دانشگاه هایی که در زمره متوسط های آمریکا قرار دارند یا بدتر از اون در زمره خوب های آمریکا قرار دارند بهتر هستند پیر شدین. شاید برخی این نگاه رو مدرک گرایی یا غرب گرایی و مانند اینها بدونند ولی به هرحال یک بخش اعظمی از تلاش هایی که افراد برای گرفتن مدرک می کنند این هست که توسط اطرافیان (چه دوستان و فامیل --عوام-- و چه محیط آکادمیک) مورد قبول باشند و این در نهایت روی سطح رضایت افراد و موقعیت های شغلی و اجتماعی اونها تاثیر می گذاره و نمیشه از کنار اون به سادگی رد شد.
در مجموع به نظرم فردی که احتمال میده در ایران هم مشغول بشه باید به سمت دانشگاه هایی بره که در هر دو طرف شناخته شده و معروف باشند.
این نکته رو هم اشاره کنم که ما ایرانی ها خیلی از دانشگاه های کشورهای کمتر شناخته شده رو نمی شناسیم در حالی که شاید واقعا سطح علمی خوبی داشته باشن با این حال همین ناشناخته بودن این دانشگاه ها در محیط آکادمیک ایرانی باعث میشه در آینده در مورد مدرک شما قضاوت هایی بشه که چندان خوشایندتون نباشه. به قول یک رییس شرکتی داشتیم همیشه می گفت دونستن یک چیز شاید خیلی سخت نباشه ولی فهموندن اون به دیگران ممکنه کار خیلی سختی باشه. شما شاید خودتون بدونید که فلان دانشگاه هند (مثلا Indian Institute of Science که در زمره ممتازهاست) یا فلان دانشگاه چین (مثلا Fudan University که در زمره ممتازهاست) خیلی سطح علمی خوبی دارن ولی تا بیایید به همه ثابت کنید که از دانشگاه هایی که در زمره متوسط های آمریکا قرار دارند یا بدتر از اون در زمره خوب های آمریکا قرار دارند بهتر هستند پیر شدین. شاید برخی این نگاه رو مدرک گرایی یا غرب گرایی و مانند اینها بدونند ولی به هرحال یک بخش اعظمی از تلاش هایی که افراد برای گرفتن مدرک می کنند این هست که توسط اطرافیان (چه دوستان و فامیل --عوام-- و چه محیط آکادمیک) مورد قبول باشند و این در نهایت روی سطح رضایت افراد و موقعیت های شغلی و اجتماعی اونها تاثیر می گذاره و نمیشه از کنار اون به سادگی رد شد.
در مجموع به نظرم فردی که احتمال میده در ایران هم مشغول بشه باید به سمت دانشگاه هایی بره که در هر دو طرف شناخته شده و معروف باشند.
ای دگرگون کننده ی دل ها و چشم ها / ای گرداننده ی روزها و شب ها / ای تغییر دهنده ی روزگار و انسان ها / حال ما را به بهترین حال دگرگون فرما
.We are all visitors to this time, this place. We are just passing through. Our purpose here is to observe, to learn, to grow, to love... and then we return home
Aboriginal Proverb -