خب یه کمی مفصل تر توضیح بدم:
من صبح ساعت 5:15 دم در سفارت بودم! البته خیلی زود رسیدم و فکرش رو نمی کردم انقدر زود برسم. به هر حال قبل از من فقط یه خانم غیر ایرانی اونجا بود و به تدریج کم کم مردم اومدند. فکر کنم 6 هم می رسیدم نسبتاً خوب بود. چون سر جمع تا اون موقع فکر کنم 10-12 نفر اومده بودند.
یه صف تشکیل دادیم و تا ساعت 7 که درها باز شد، بیرون در سر پا وایساده بودیم. هوا خیلی گرم بود و شر شر عرق می ریختم همونجا. به هر حال رفتیم تو (موقع ورود پاسپورت و پرینت تایید وقت سفارت رو می خوان) اسکن بدن و اینها در داخل ساختمان انجام شد. موبایل رو هم تحویل دادیم.
رفتیم یه سالن دیگه و اونجا بهمون شماره دادن و منتظر نشستیم تا بر اساس همون صف اولیه مدارک رو تحویل دادیم. پرینت تاییده DS-160، تاییدیه پرداخت Application Fee سفارت، پرینت پرداخت SEVIS FEE، پاسپورت، کپی I-20 و CV رو اینجا ازمون گرفتند و بعد رفتیم برای انگشت نگاری.
بعد از انگشت نگاری دونه دونه شماره ها رو می خوندند و مصاحبه ها رو انجام می دادند. شماره ها جایی نمایش داده نمی شه و فقط با بلندگو خونده می شه. خیلی هم سریع شماره رو می خوند و دو سه بار همه ما ایرانی های اونجا به شک افتادیم چه شماره ای رو خونده. البته بچه هم زیاد بود اونجا و صدا خوب نمی اومد. به هر حال حواستون باشه. شماره ها رو اینطوری می خوند: one O one to window five (مثلاً)
آفیسر یه آقای میان سال بود و سلام و احوال پرسی کرد و شروع کرد به پرسیدن سوالات (- یعنی آفیسر، + یعنی من):
- قراره بری فلان دانشگاه؟ + بله - برای فوق لیسانس؟ + نه دکترا (من نمی دنم چرا اینا رو می پرسه، تو فرم DS-160 و I-20 هست دیگه!)
- چرا اینجا رو انتخاب کردی؟ + نزدیک بودن زمینه تحقیقاتی من و استادا و همینطور رنکینگ دانشگاه.
- به چه زمینه های تحقیقاتی علاقه داری؟ + توضیح دادم.
- جای دیگه اپلای کردی؟ کجاها؟ از کدوما پذیرش گرفتی؟ جواب دادم (آفیسر همینطوری داشت تایپ می کرد و در کل مصاحبه همه اش چشمم به مانیتور بود و تایپ می کرد، اصلاً منو نگاه نمی کرد)
- سربازی رفتی؟ + نه معاف شدم - چرا معاف شدی؟ + پزشکی - مشکلت چیه؟ + توضیح دادم.
- کی هزینه هات رو می ده؟ + پدرم اسپانسرم هست و البته خودم هم کمی پس انداز دارم.
- Banks Statement رو نشون بده. + دادم بهش و نگاه کرد و تحویل داد (قابل توجه اینکه BS مجموع من با نرخ دلار دولتی تقریباً یک و نیم برابر هزینه های نوشته شده تو I-20 بود).
- پدرت چی کار می کنه؟ + توضیح دادم.
- خودت چی کار می کنی؟ از کِی کار می کنی؟ شرکتی که کار می کنی مهندسی است؟ + همه رو توضیح دادم.
برگ زرد رو بهم داد و گفت مراحل Administrative Processing در مورد شما باید انجام بشه. این شماره Case Number شماست، و تو سایت چک کنید. گفتم چقدر طول می کشه؟ گفت بستگی داره، مورد به مورد فرق می کنه. در ضمن گفت CV و Research Plan رو به این آدرس ایمیل کن. گفتم استاد ندارم که RP بنویسه، گفت خودت بنویس و بفرست.
کل مدارک و سوالات اینا بود. فکر کنم 3-4 دقیقه طول کشید.
در کل محیط اونجا آدم رو آروم می کنه و برخوردها خیلی مودبانه و محترمانه هست. سعی کنید به حرف کسانی که الکی استرس می دند گوش ندید. با آرزوی موفقیت برای همه دوستانی که در آینده مصاحبه خواهند داشت.
من صبح ساعت 5:15 دم در سفارت بودم! البته خیلی زود رسیدم و فکرش رو نمی کردم انقدر زود برسم. به هر حال قبل از من فقط یه خانم غیر ایرانی اونجا بود و به تدریج کم کم مردم اومدند. فکر کنم 6 هم می رسیدم نسبتاً خوب بود. چون سر جمع تا اون موقع فکر کنم 10-12 نفر اومده بودند.
یه صف تشکیل دادیم و تا ساعت 7 که درها باز شد، بیرون در سر پا وایساده بودیم. هوا خیلی گرم بود و شر شر عرق می ریختم همونجا. به هر حال رفتیم تو (موقع ورود پاسپورت و پرینت تایید وقت سفارت رو می خوان) اسکن بدن و اینها در داخل ساختمان انجام شد. موبایل رو هم تحویل دادیم.
رفتیم یه سالن دیگه و اونجا بهمون شماره دادن و منتظر نشستیم تا بر اساس همون صف اولیه مدارک رو تحویل دادیم. پرینت تاییده DS-160، تاییدیه پرداخت Application Fee سفارت، پرینت پرداخت SEVIS FEE، پاسپورت، کپی I-20 و CV رو اینجا ازمون گرفتند و بعد رفتیم برای انگشت نگاری.
بعد از انگشت نگاری دونه دونه شماره ها رو می خوندند و مصاحبه ها رو انجام می دادند. شماره ها جایی نمایش داده نمی شه و فقط با بلندگو خونده می شه. خیلی هم سریع شماره رو می خوند و دو سه بار همه ما ایرانی های اونجا به شک افتادیم چه شماره ای رو خونده. البته بچه هم زیاد بود اونجا و صدا خوب نمی اومد. به هر حال حواستون باشه. شماره ها رو اینطوری می خوند: one O one to window five (مثلاً)
آفیسر یه آقای میان سال بود و سلام و احوال پرسی کرد و شروع کرد به پرسیدن سوالات (- یعنی آفیسر، + یعنی من):
- قراره بری فلان دانشگاه؟ + بله - برای فوق لیسانس؟ + نه دکترا (من نمی دنم چرا اینا رو می پرسه، تو فرم DS-160 و I-20 هست دیگه!)
- چرا اینجا رو انتخاب کردی؟ + نزدیک بودن زمینه تحقیقاتی من و استادا و همینطور رنکینگ دانشگاه.
- به چه زمینه های تحقیقاتی علاقه داری؟ + توضیح دادم.
- جای دیگه اپلای کردی؟ کجاها؟ از کدوما پذیرش گرفتی؟ جواب دادم (آفیسر همینطوری داشت تایپ می کرد و در کل مصاحبه همه اش چشمم به مانیتور بود و تایپ می کرد، اصلاً منو نگاه نمی کرد)
- سربازی رفتی؟ + نه معاف شدم - چرا معاف شدی؟ + پزشکی - مشکلت چیه؟ + توضیح دادم.
- کی هزینه هات رو می ده؟ + پدرم اسپانسرم هست و البته خودم هم کمی پس انداز دارم.
- Banks Statement رو نشون بده. + دادم بهش و نگاه کرد و تحویل داد (قابل توجه اینکه BS مجموع من با نرخ دلار دولتی تقریباً یک و نیم برابر هزینه های نوشته شده تو I-20 بود).
- پدرت چی کار می کنه؟ + توضیح دادم.
- خودت چی کار می کنی؟ از کِی کار می کنی؟ شرکتی که کار می کنی مهندسی است؟ + همه رو توضیح دادم.
برگ زرد رو بهم داد و گفت مراحل Administrative Processing در مورد شما باید انجام بشه. این شماره Case Number شماست، و تو سایت چک کنید. گفتم چقدر طول می کشه؟ گفت بستگی داره، مورد به مورد فرق می کنه. در ضمن گفت CV و Research Plan رو به این آدرس ایمیل کن. گفتم استاد ندارم که RP بنویسه، گفت خودت بنویس و بفرست.
کل مدارک و سوالات اینا بود. فکر کنم 3-4 دقیقه طول کشید.
در کل محیط اونجا آدم رو آروم می کنه و برخوردها خیلی مودبانه و محترمانه هست. سعی کنید به حرف کسانی که الکی استرس می دند گوش ندید. با آرزوی موفقیت برای همه دوستانی که در آینده مصاحبه خواهند داشت.