آینده شغلی و تحصیلی پس از اتمام تحصیلات در ایتالیا

[spt]

سوال هایی که برای خود من در چند روز اخیر پیش اومده عبارتند از:  
1- یک فارغ التحصیل کارشناسی ارشد از یک دانشگاه ایتالیایی چه فرصت هایی  برای پیدا کردن کار خواهد داشت؟ آیا لزوما این فرد باید در کشور ایتالیا به دنبال پیدا کردن کار و زندگی باشه؟ یا اینکه می تونه به کشورهای دیگه هم فکر کنه؟ 
2-  سوال دومم همون سوال های شماره یک این بار برای یک فارغ التحصیل دکتراست.
3- اخذ مدرک کارشناسی ارشد از یک دانشگاه ایتالیایی چقدر راه رو برای گرفتن پذیرش (با فاند کامل) در مقطع دکترا در یک دانشگاه رنک بالا به ویژه در کشور امریکا هموار می کنه؟ 

 

1. ببینید اینکه چه فرصت هایی وجود داره خب یه سری کمپانی ها و شرکت ها و استخدام کننده ها یه موقعیتِ شغلی اعلام میکنن که باید طرف ارشد داشته باشه، اما به طورِ کلی مثلِ ایرانه دیگه...   موقعیت های مختلفی وجود داره که باید با یه سری رقابت کنید...   اگه منظورتون اینه که نسبت به فارغ تحصیل جا های دیگه چه فرصت هایی داره ، باید بگم که مثلا نسبت به یه فارغ تحصیلِ دانشگاه ایرانی شانس بیشتری داره مطمئنا...  مخصوصا اگه از دانشگاه های خوب ایتالیا باشه...  شما به این نکته ها دقت کنید که اصولا خیلی ایتالیا کشوری نیست که بخاید امیدی داشته باشید که توش کار پیدا کنید!!  حداقل کارِ خوبی که با توجه به رشته و مقطع تحصیلیتون باشه...   اونایی که رفتن که خیلی بد میگن و حتی میگن از ایران هم بد تره!!  با این تفاوت که ما اونجا خارجی هستیم و زبانمون هم به خوبیِ خودِ ایتالیا ای ها نخواهد شد...   پس خیلی به ایتالیا و موندن و کار کردن درش امیدوار نباشید...     در موردِ کشور های دیگه هم خب وقتی شما ویزای ایتالیا داشته باشید میتونید توی کشور های دیگه ی شینگن هم مسافرت کنید و به مدتِ معینی توش بمونید...  (3 ماه)  اگه یه جوری کار پیدا کنید توی یه کشورِ دیگه میتونید درخاستِ اقامتِ کاری بدید توی اون کشور...  این دیگه بستگی به کشور داره که چقدر راحته یا چقدر سخت...  مثلا بلژیک بسیار سخت میگیره برای اجازه ی کار و اصلا اجازه ی کار توی بلژیک با ویزاش فرق داره...  ولی مثلا فنلاند راحت ویزای کاری میده اگه قراردادِ کاری بسته باشید...   حالا غیر از مسئله ی اقامتی باید بگم که خیلی آسون نیست که توی یه کشوری که توش زندگی نمیکنید کار پیدا کنید....   این لازمه اش حداقل اینه که یه کارآموزی بگیرید اونجا و بعد برای کار اقدام کنید یا اینکه یه مدتی اونجا بمونید که هر دوش کارِ سختیه....  
2. برای فارغ تحصیل دکترا کار به مراتب سخت تره به اون معنای کلاسیکش!!  ینی واقعا به سختی یه کمپانی یه دکترا رو استخدام میکنه چون نیازی بهش نداره..   میتونم بگم خیلی خیلی سخته کارِ صنعتی پیدا کنید با دکترا...   ولی کارِ آکادمیک ممکنه و اتفاقا از حالتِ اول هم راحت تره...  یه پروژه ی تحقیقاتیِ دو ساله توی مثلا آلمان پیدا کنید و دو سال آلمان بمونید و ....   بدیِ این حالت هم همون مشکلِ بزرگ اقامت هست....   کارِ آکادمیک خوبیش اینه که اگه واقعا تلاش کنید و رزومه ی خوبی داشته باشید میتونید کار هم پیدا کنید...  با چند تا مقاله ی ارزشمند جذبتون میکنن...  اما کارِ صنعتی واقعا قانونِ خاصی نداره و مهم ترین فاکتورش پارتی و ارتباط هست...  هر جای دنیا که باشه از ایران تا ایتالیا تا سوئد و فنلاند (که مثلا بهترین کشورای دنیا هستن)
3. این سوال هم مثلِ سوالای دیگه اتون خیلی خوبه ولی کلیه و فقط مربوط به ایتالیا نیست...  
بزارید یه چیز جالب بگم که اصلا انتظار شنیدنش رو ندارید! دانشگاه های اروپا از مالت و اوکراین که ضعیفن تا خودِ انگلیس که خیلی ادعا دارن واقعا در حدِ دانشگاه های ایران نیستن اگه در مقیاسِ مناسبی مقایسه بشن!!  مثلا دانشگاهِ صنعتیِ مونیخ و یا دانشگاه ایمپریال کالج لندن با دانشگاه صنعتی شریفِ ایران...   یا مثلا دانشگاهِ بولونیا با دانشگاهِ گیلان مثلا...   واقعا دانشگاه های ایرانی خیلی خیلی سخت گیر هستن و خیلی به دانشجو فشار میارن و سطح علمی بالایی دارن..  این حقیقتی هست که هر کسی رفته و یه مقدار با خودش رو راسته تصدیق میکنه و حتی رئیسِ دانشگاه استنفورد آمریکا هم تاییدش کرده یه جورایی!!  اما متاسفانه در مقاطعِ بالاتر با اینکه دانشجو ها توی ایران خیلی خیلی زحمت میکشن و زیرِ فشارِ خیلی زیادی قرار میگیرن به دلیلِ اینکه علم تولید نمیشه و در جهتِ مناسبی نیست، این تلاش ها به جایی نمیرسه....   بماند این مشکلِ استاد های دانشگاه های ایران که یه سری که کلا بیسواد هستن و یه سری هم که باسواد هستن واقعا با خودشون هم درگیرن و یه عمره دارن دانشجو ها رو مجازات میکنن و در جهتِ منافعِ خودشون استثمار میکنن!!  بدونِ اینکه از یه سری مسایل با اطلاع باشن جهتِ تحقیقاتِ دانشجو ها رو خراب میکنن و آخرش تز های ایران با اینکه خیلی خیلی براش زحمت کشیده میشه هیچ نتیجه ی علمیِ سودمندی نداره... اون دکتر هایی که زیرِ همچین فشاری کار میکنن خودشون میشن استاد دانشگاه و این فشار هست که تداوم داره به دلایلِ مختلف!!   و این وسط تعدادِ کار های خوب و درست که هم استادِ خوبی بالاسرش بوده و هم دانشجو کارش رو خوب انجام داده واقعا کمه...   تمامِ این حرفا منظورش چیه؟!!  اینه که ایران توی مقاطعِ پایین (لیسانس) به دلیلِ اینکه بیشتر استفاده از علم هست و مرورِ علم خیلی عالیه و هر چی بالاتر میره بد تر میشه...   دانشگاه های ایتالیا مطمئنا خیلی بهتر از دانشگاه های ایران نیست (بازم میگم با مقیاسِ مناسب) ، اما اسمِ ایتالیا به نفعتون خواهد بود برای جا هایی که اسن براشون مهمه...   و در عینِ حال تزِ ارشدِ شما اگه توی ایتالیا نوشته بشه احتمالا درون مایه ی ضعیف تری نسبت به تزی که توی ایران میتونستید بنویسید خواهد داشت اما در مسیرِ صحیح..   
برای آمریکا اما به خاطرِ اینکه خیلی ها از این فضایی که عرض کردم میرن توش و اونجا موفق هستن به دلیلِ سطح علمیِ بالا، دانشگاه های خوبِ ایرانی مثل شریف و تهران، خیلی اثرِ مناسب تری داره تا دانشگاه های خوب ایتالیا ای مثل پلی تکنیکِ میلان..   پس اگه میخاید تصمیم بگیرید و هدفتون رفتن به آمریکا هست برای دکترا توی یه دانشگاه خوب، بهتره توی ایران خیلی زیاد درس بخونید و از یه دانشگاهِ معتبرِ ایرانی مدرک بگیرید و البته موقعِ گرفتنِ این مدرک یه تزِ خوب بنویسید با یه استادِ خوب...   این توری شانستون حداکثر خواهد شد...