14-05-2012, 11:19 AM
(14-05-2012, 10:52 AM)akbar_saeedi نوشته: سلام دوست عزیزسوال شما خیلی کلیه و من اگر بخوام همش رو با هم جواب بدم باید ۱ ساله شبو روزمو براتون بگم. حقیقتش بعضیاشم دوست ندارم جواب بدم. آخه زندگی شخصیمه.
تمام موفقیتاتون رو بهتون تبریک میگم،انشالله همچنان پرانرژی و پرطراوت ب مسیر شیرینتون ادامه بدید
ی سوالای کلی و سخت دارم براتون
خب نسبتا مشخصه ک قبل رفتن ب امریکا در مورد اون کشور چی فکر میکردید،ولی الان ک اونجایید امریکا رو از نزدیک چطور دیدید؟یعنی چقدر با اون چیزایی ک فکر میکردید فاصله داره...مثبت یا منفی؟ویزای خاص امریکا یجورایی اذیت نمیکنه؟چقدر دلتون برا خونه تنگ میشه؟
چند سال برا رفتن برنامه ریختید؟کدوم مرحله از همه سختتر بود؟
و اینکه کاش هرازگاهی هروقت وقت کردید تجارب خودتون و پیشنهاداتتون رو برای افرادی مثل من ک هدف چندسالشون امریکاس،اینجا قرار بدید...
سپاس
اما خلاصه بگم:
۱- من ۳.۵ سال شبانه روز زحمت کشیدم. خانواده ثروت مندی نداشتم که کمکم کنه و خرج اپلی کردن هم که خیلی زیاد. من فقط ۵۰۰ $ پول TNT دادم! نزدیک ۷۰۰$ فقط پول ترجمه مدرک و ۲ بار GRE دادم! همه اینها به اضافه هزینهٔ ویزا و اپلیکیشن دانشگاها و . . . خودش کلی پول میشد پس از ترم ۳ دانشگام رفتم سر ۱ کاری و تا هفته آخر حضورم در ایران اونجا کار کردم 17000 $ وثیقمو خودم گذاشتم بانک!
گرفتن پذیرش کار زیاد سختی نیست! اما مساله فقط پذیرش نیست! مساله فاند هستش! و فاند رو هم به هر کسی نمیدند! اینجا چینیها و هندیها همه کاری میکنند تا کسی جز خودشون این فاندو نگیره!
پس کلی باید زحمت بکشی! دادن مقاله ISI تو لیسانس کار ساده ای نیست! من ۲ تا چاپ کردم تو لیسانسم! کلند زحمت داره و کلی توکل و هدف و اعتماد به نفسو از این موضوعات میخواد!
۲- اینجا بهشت نیست اما از ایران بهتره. من از همون اول که رسیدم اینجا فهمیدم که ۱ جاهایی اشتباه کردم! فک میکردم خیلی بهتر از این باشه. جوری که همون ماه اول خواستم بر گردم اما بعدش که ترمم شروع شد و افتادیم تو کار تحقیق دیدم که اوه! فرقش خیلی زیاد! تنها استاد من به تنهایی تعداد مقالاتش از استادای شریف بیشتره!
۳- سختترین مرحله برام بخش فاند بود که اصلا راحت نبود. بعدش ویزا و کلیرنس و از همه بدتر نظام وظیفه که مثل حیون با من رفتار کردن!
۴- هیچ وقت دلم برا خونمون تنگ نمیشه! اینجام به هیچ وجه با ایرانیها رابطه خوبی ندارم و به ندرت با کسی فارسی حرف بزنم مگر با ۱ کی از استادای مقیم اینجا که سنش از من خیلی بیشتره!
امیدوارم کافی بود باشه