20-02-2014, 10:51 PM
(20-02-2014, 10:16 PM)'aram_leg' نوشته:من به قولی نه encourage نه discourage می کنم کسی را که گزینه های زیادی را و کشورهای زیادی را واسه اپلای مد نظر بگیره. اما وقتی کسی مثل شما ازم سوال می کنه می فهمم که فرق چندانی بین کشورها براش نیست. این یعنی شما هر جا جور شه می ری. اروپا، استرالیا، آمریکا، کانادا، همه جا. این درستش نیست. یعنی شما اول واقعا باید راجع به کشورها تحقیق کنی و ببینی کجا را دوست داری بری. بعد تحصیل تو اون کشور مقصد چه موقعیت هایی برات پیش میاد. قصد موندن تو اون کشور را داری یا نه می خوای بعدش برگردی ایران و خیلی چیزهای دیگه. اگر این چیزها را مد نظر گرفتی، بعدش خود به خود گزینه هات محدود می شن. اما این را هم می دونم که شما الان در ابتدای راه هستی و اصلا نمی دونی شانس برای کجا داری. شاید الان بگم آمریکا شانس داری خود به خود بی خیال اروپا بشی. و بله. هر جا اپلای کنی باید به دانشگاه مربوطه application fee را بپردازی. پس بهتره واسه کم کردن خرجت، گزینه ها را محدود کنی.(20-02-2014, 07:08 PM)'nt_sunshine' نوشته:اون کتاب احتمالا بیشتر به درد آیلتس بخوره تا تافل چون سیستمش کاملا انگلیسی هست نه آمریکایی. ولی خوبی کتابش اینه که نکات ریز و درشت گرامری را داره و حتی اینو خلاصه کرده ته کتابش. کلا شما را واسه امتحانی آماده نمی کنه. ولی زبان را یاد می ده. مشکل من این بود که اصلا زبان بلد نبودم و نمی دونستم از کجا شروع کنم. این کتاب واقعا حکم میان بر را واسه من داشت. وقتی من این کتابو خوندم می دیدم از بعضی از دوستام که زبانشون خیلی بهتر از من بود گرامرها را صحیح تر استفاده می کردم و همین باعث شد که تو قسمت رایتینگ تافل نمره ام خوب بشه.
به نظر من روی آمریکا سرمایه بذار اگر معدل خوبی داری. چون آمریکا دانشگاه خیلی داره و راستی پول هم دارن. قبلا وضع پولی استادها خیلی خوب بوده. الان به خوبی گذشته نیست. ولی باز هم پول دارن و میشه پوزیشن توشون پیدا کرد. GRE هم بخش ریاضی اش سخت نیست. قسمت وربال خوندن داره. ولی باز هم معتقدم بخوای و حوصله بذاری اون را هم به موقع می رسونی.
ببخشید اگه میشه یه کم در مورد شرایط خودتون بگید؟البته اگه مشکلی نیست. میخوام بدونم شرایطتون چطور بوده.
همه ما وقتی شروع کردیم دستمون خالی بود. وقت گذاشتیم، زحمت کشیدیم و بعد دستمون پر شد. معدل لیسانس شما خوب نیست. اما بد هم نیست. چندین نفر را می شناسم که با معدل شما پذیرش های خوب و فاندهای خوب از آمریکا گرفتند. اما شرطش اینه که برای زبان و GRE زحمت بکشی. وقتی می خوام به کسی توصیه کنم خودم را جاش می ذارم. الان اگر جای شما بودم چند تا گزینه داشتم. اول بگم من واقعا راجع به کانادا و اروپا هیچ ایده ای ندارم. چون خودم هیچ وقت روشون وقت نگذاشتم که حتی اطلاعات جمع کنم. هدف من از اول آمریکا بود. فرض را می ذارم که شما هم آمریکا یکی از گزینه هاته. روش اول که واقعا جواب می ده ولی وقت گیر هست اینه که تلاش کنی فوق لیسانس را از یک دانشگاه خوب تو ایران با معدل بالا بگیری و در حین فوق روی زبانت وقت بذاری و با نمره های خوب و مقاله هایی که از تزت می دی به آمریکا اپلای کنی که می تونی دانشگاه های خوب هم پذیرش بگیری که این روش امتحان شدست و خوب هم جواب داده و شکی هم درش نیست. معایب این روش اینه که باید واسه کنکور وقت بذاری و ریسکی که داره یک وقت تز فوقت خوب در نیامد. چون الان ازت انتظار مقاله ندارن. ولی فوق که گرفتی ازت مقاله می خوان. اما اگر با موفقیت این پروسه را بری پذیرش و فاند را حتما می گیری. اما روش بعدی که بیشتر توصیه می کنم اینه که خودت را در گیر فوق تو ایران نکنی و تلاش کنی تا می تونی نمره خوب واسه زبان و GRE بیاری. بعد اپلای می کنی. فرض را بر این می ذارم که اصلا نمره تافل هم چندان خوب نشد و تو رنج می نیمم شد و GRE هم یک چیز معمولی شد. باز هم شانس پذیرش و فاند داری. اما از یک دانشگاه متوسط رو به پایین. میای اینجا دو سال فوق می خونی و مقاله می دی. اولا زبانت خوب می شه. دوما واسه خیلی دانشگاه ها تافل waive می شه. سوما مشکل ویزا نخواهی داشت. اپلای می کنی می ری یک انشگاه خیلی خوب واسه دکترا.
خلاصه اینه پروسش واسه آمریکا و واسه رشته مهندسی البته. من واسه شرایط دیگه خیلی اطلاعات ندارم.
در مورد شرایط خودم هم که پرسیدی، من مقاله های خوبی داشتم. دانشگاه خوبی درس خونده بودم و معدل فوقم خیلی عالی بود. پروژه های زیادی کار کرده بودم و کار تحقیقانی بیشتر از زبان به من در پذیرش کمک کرد. اما باز هم تاکید می کنم، همه ما اولش دستمون خالی بود. تلاش کردیم و خدا هم کمک کرد و موفق هم شدیم.