سلام دوستان
قبلا هم درهمین تاپیک مزاحم شده بودم و نظراتتونوخواسته بودم.اماالان به یه 4راه برخورد کردم که شدیدا سردرگم هستم و نظرات شما میتونه به تصمیم گیری بهتر کمکم کنه. 4راهی رو که باهاش مواجهه هستم رو میگم و تحلیل های خودم رو هم مینویسم که چه مزایا و معایبی داره زا دید خودم.لطفا اگر اشتباهی در کار هست تصحیح کنین ممنون میشم.
1-حالت اول اینه که بعد اینکه ترم اخر تموم شد(تیر91) بشینم و برای ارشد ایران بخوانم.قبول شدن در دانشگاه های تهران کار بسیار سختی هست و از طرفی ماکزیمم ساعتی که من تا حالا در کل دوران تحصیلیم گذاشتم برای درس بیشتر از روزی 6 ساعت فکر نمیکنم بوده باشه.این در صورتیه که برای قبول شدن دردانشگاه های خوبتهران و حداقل دیگه اصفهان باید خیلی خیلی بیشتر از اینها تلاش کرد.یه عیب بزرگ دیگه هم اینه که چون من لیسانس الکترونیک بودم و ارشد میخوام برم قدرت پیش هم میخورم.1سال هم پشت کنکور بمونم و 2 سال خود ارشد زمان بین 3 تا 4 سال طول میکشه.جدا ازاینکه 4 سال دیگه که 27 سالم میشه چه جور طرز فکریممکن برام پیش بیاد و شاید اصلا بحث ازدواج پیش بیاد و دیگه نشه کاری کرد واقعا معلوم نیست 4 سال دیگه درایران چجور اتفاقاتی بیوفته! مثلا خیلی از بچه ها مثل خودم رو جاهایی حساب میکردن که یا به علت گرون شدن ارز و یا دلار مجبور شدن از اون برنامه ریزی قبلی فاصله بگیرن.
2-مورد دوم اینه که بعد از اتمام لیسانسم برم سربازی.البته من 15 ماه معافی دارم و چون تو سیستم نظام وظیفه ثبت شده از قبل فکر کنم همون 15 ماه رو محاسبه کنن.در نتیجه حدود 4 ماه باید سرباز باشم.بعدش دوباره برای سال بعد اپلای کنم.اما بزرگترین مشکل اینجاست که مطمئنا خانوادم چنین شرایطی رو قبول ندارند و میگن که ارشد بخوان و بعد امتحان ارشد برو چند ماه خدمتتو بکن و ...
3-راه سوم اینه که برای ویزای فرانسه اپلای کنم.مشکلی که در لحظه ی اول به چشم میاد ریجکت شدن به احتمال بسیار بسیار زیاده.اما مشکلاتی که خودم میدونم اینه که رشته ای که از فراسنه پذیرش گرفتم تقریبا تو مایه های الکترونیک و خود دانشگاه گفته باید زبان cو c++ رو یاد بگیرین.خودمم بایدرو این چیزها و همچنین الکترونیک کار کنم. پس نمیشه بصورت موازی هم برای ارشد ایران بخوانم هم منتظر ویزای فرانسه باشم.چون ایران میخوام قدرت بخوانم و.... ازطرفی ریجکتی شنگن وقتی تو پاسپورت بخوره ممکن بعد ها مشکل ایجاد کنه که 100% برای اروپا مشکل ایجاد میکنه.
4-حالت چهارم اینه که برم مسکو! دانشگاه های اول و دوم روسیه(فنی). بائومان رنکش حدود 200 هست تو QS.جدا از بحث زبان که اصلا نمیخوام مطرح کنم مشکل اصلیش اینه که میگن زبان انگلیسی دیگه تقریبا به فنا میره و دوباره شروع کردن کار رو سخت میکنه.
من اصلا هدفم این نیست که 100% دکترا رو برم امریکا.کلا اسکاندیناوی و یا المان و... هم مشکلی ندارم.شاید با یه موقعیت شغلی مناسب هم قید دکترا رو بزنم.
خودم روی گزینه 1 و 4 تردید بیشتری دارم.نمیدونم واقعا دانشگاه اول روسیه که رنک 200 هم داره جای مناسبی برای درس خواندن نیست؟
ممنون میشم نظراتتونو بدی تا بتونم بهتر تصمیم بگیرم
قبلا هم درهمین تاپیک مزاحم شده بودم و نظراتتونوخواسته بودم.اماالان به یه 4راه برخورد کردم که شدیدا سردرگم هستم و نظرات شما میتونه به تصمیم گیری بهتر کمکم کنه. 4راهی رو که باهاش مواجهه هستم رو میگم و تحلیل های خودم رو هم مینویسم که چه مزایا و معایبی داره زا دید خودم.لطفا اگر اشتباهی در کار هست تصحیح کنین ممنون میشم.
1-حالت اول اینه که بعد اینکه ترم اخر تموم شد(تیر91) بشینم و برای ارشد ایران بخوانم.قبول شدن در دانشگاه های تهران کار بسیار سختی هست و از طرفی ماکزیمم ساعتی که من تا حالا در کل دوران تحصیلیم گذاشتم برای درس بیشتر از روزی 6 ساعت فکر نمیکنم بوده باشه.این در صورتیه که برای قبول شدن دردانشگاه های خوبتهران و حداقل دیگه اصفهان باید خیلی خیلی بیشتر از اینها تلاش کرد.یه عیب بزرگ دیگه هم اینه که چون من لیسانس الکترونیک بودم و ارشد میخوام برم قدرت پیش هم میخورم.1سال هم پشت کنکور بمونم و 2 سال خود ارشد زمان بین 3 تا 4 سال طول میکشه.جدا ازاینکه 4 سال دیگه که 27 سالم میشه چه جور طرز فکریممکن برام پیش بیاد و شاید اصلا بحث ازدواج پیش بیاد و دیگه نشه کاری کرد واقعا معلوم نیست 4 سال دیگه درایران چجور اتفاقاتی بیوفته! مثلا خیلی از بچه ها مثل خودم رو جاهایی حساب میکردن که یا به علت گرون شدن ارز و یا دلار مجبور شدن از اون برنامه ریزی قبلی فاصله بگیرن.
2-مورد دوم اینه که بعد از اتمام لیسانسم برم سربازی.البته من 15 ماه معافی دارم و چون تو سیستم نظام وظیفه ثبت شده از قبل فکر کنم همون 15 ماه رو محاسبه کنن.در نتیجه حدود 4 ماه باید سرباز باشم.بعدش دوباره برای سال بعد اپلای کنم.اما بزرگترین مشکل اینجاست که مطمئنا خانوادم چنین شرایطی رو قبول ندارند و میگن که ارشد بخوان و بعد امتحان ارشد برو چند ماه خدمتتو بکن و ...
3-راه سوم اینه که برای ویزای فرانسه اپلای کنم.مشکلی که در لحظه ی اول به چشم میاد ریجکت شدن به احتمال بسیار بسیار زیاده.اما مشکلاتی که خودم میدونم اینه که رشته ای که از فراسنه پذیرش گرفتم تقریبا تو مایه های الکترونیک و خود دانشگاه گفته باید زبان cو c++ رو یاد بگیرین.خودمم بایدرو این چیزها و همچنین الکترونیک کار کنم. پس نمیشه بصورت موازی هم برای ارشد ایران بخوانم هم منتظر ویزای فرانسه باشم.چون ایران میخوام قدرت بخوانم و.... ازطرفی ریجکتی شنگن وقتی تو پاسپورت بخوره ممکن بعد ها مشکل ایجاد کنه که 100% برای اروپا مشکل ایجاد میکنه.
4-حالت چهارم اینه که برم مسکو! دانشگاه های اول و دوم روسیه(فنی). بائومان رنکش حدود 200 هست تو QS.جدا از بحث زبان که اصلا نمیخوام مطرح کنم مشکل اصلیش اینه که میگن زبان انگلیسی دیگه تقریبا به فنا میره و دوباره شروع کردن کار رو سخت میکنه.
من اصلا هدفم این نیست که 100% دکترا رو برم امریکا.کلا اسکاندیناوی و یا المان و... هم مشکلی ندارم.شاید با یه موقعیت شغلی مناسب هم قید دکترا رو بزنم.
خودم روی گزینه 1 و 4 تردید بیشتری دارم.نمیدونم واقعا دانشگاه اول روسیه که رنک 200 هم داره جای مناسبی برای درس خواندن نیست؟
ممنون میشم نظراتتونو بدی تا بتونم بهتر تصمیم بگیرم