(05-02-2012, 01:35 AM)spt نوشته: استاد های خارجی حداقل خوششون میاد از این قضیه!!! فراموش نکنید تحصیل و درس در هیچ جای دنیا به اندازه ی ایران مهم نیست!!!!
نشون نده درس همه چیزته... نشون بده که فوق العاده ای!!

(05-02-2012, 06:44 PM)spt نوشته: مرسی محسن جون که جواب دادی!! فک کنم بحث سازنده ای باشه!!
والا این چیزیه که من دیدم حداقل... اگه خیلی خوره ی درس باشی استادا خیلی ازت خوششون نمیاد!!! ممکنه حتی بهت بها بدن و احترام بزارن اما سعی میکنن ازت فرار کنن!!! البته شاید سو برداشت بشه ها از حرفم!!
اگه به یه استاد تو آمریکا ایمیل بزنی بگی تمام مقاله هاش رو خوندی خیلی خوشحال میشه! اما اگه بگی روزی 4 ساعت میخابی و 2 ساعت اتلاف (غذا خوردن و غیره) و 18 ساعت درس میخونی به نظر من خیلی کمکت نمیکنه که مخ استاد رو بزنی...
حالا اینکه میگی خودش رو باید آماده کنه که زندگیش بشه درس رو من کاملا قبول دارم اما تعریفمون شاید متفاوت باشه از درس شدن زندگی...
اما راجع به پست قبلیم میگم که حتی اگه اینطوری هم باشی توی مصاحبه نشون نده!!! خیلی مفید نیست واقعا!

مصاحبه با دانشگاه oregon state دانشکده داروسازی بود . کیفیت اسکایپ افتضاح بود صدا خیلی قطع و وصل می شد و همون اول مجبور شدیم تصویر رو قطع کنیم . صدا هم بعضی وقتا واقعا نا مفهوم بود. اونا سه تا استاد بودن یه آقایی که اصالتا اهل اندونزی بود یه خانون اهل افریقای جنوبی و یه خانوم دیگه که لهجه ش تو مایه های المانی بود. خیلی خوش برخورد بودن و بیچاره ها مرتب بخاطر کیفیت اسکایپ عذر خواهی میکردن انگار تقصیر اوناست ) منم چیزی درباره ف..ی..ل..ت..ر..ین..گ نگفتم چون کلا خیلی دوست ندارم درباره شرایط کشورم غرغر کنم.
اول گفتن از خودت بگو منم گفتم فارغ التحصیل فلان رشته فلان دانشگاه هستم. درباره تزم و یه کار تحقیقاتی دیگه که داشتم براشون توضیح دادم. دیگه پرسید به شیمی علاقه مند هستی ؟ گفتم بله بخصوص کاربرد های شیمی در علوم پزشکی و داروسازی مثل medicinal chemistry or bilogical chemsitry . دیگه پرسید کروماتوگرافی انجام دادی یا نه بعدم گفت چرا این دانشگاه رو انتخاب کردی ؟ گفتم من بر اسا س علایقم سرچ کردم و متوجه شدم دپارتمان شما در زمینه ای که من علاقه مندم کار میکنه . گفت قبلا امریکا یا کشور دیگه بودی یا نه گفتم نه فقط بچگی آلمان بودم بعد گفت پس دوست ننداشتی المان دکترا بخونی یا اونجا اپلای کنی ؟ گفتم چرا و یه آفر هم از ماکس پلانک داشتم و وضعیت فاندش مشخص نیست ولی در حیطه علاقه اولم نبوده و ترجیح میدم برای پیدا کردن پوزیشنی در زمینه علاقه اصلیم تلاش کنم و برای همینه که برای سال دوم دارم اپلای میکنم که کاری که واقعا دوست دارم رو انجام بدم . ( اینجا یه مقدار تحت تاثیر قرار گرفت ) دیگه گفت اهداف بلند مدتت چیه ؟ من گفتم دوست دارم کارم رو در زمینه مورد علاقم به عنوان یه ریسرچر ادامه بدم و درسته که پیدا کردن درمان قطعی برای این بیماری ها ( بیماری های مورد بحثمون ) خیلی پروسه طولانی ای هست ولی من مطمئنم که روزی از حالت رویا به واقعیت تبدیل میشه و من میخوام سهمی توی این حرکت داشته باشم. دیگه پرسید اوقات فراغتت چکار میکنی. بعد گفت حالا اگه سوالی داری بگو . من اول خواستم درباره کارایی که در حال حاضر انجام میدن برام توضیح بدن بعد یکی دوتا سوال تخصصی هم پرسیدم که با هیجان برام توضیح دادن. کلا مصاحبه تقریبا 40 دقیقه طول کشید.
بچه ها به نظرم حتما ازشون چندتا سوال درست حسابی درباره کارشون بپرسید. تاثیر خوبی داره. بعد هم سعی کنید تلفنی مصاحبه کنید که از این دردسرا پیش نیاد.
خب اینم از این یکی مصاحبه من. کلا بد پیش نرفت اما چون توی رشته های ما مصاحبه روتینه من جرات ندارم امیدوار بشم.
تو فکرم با این همه مصاحبه که داشتم یه فایل درباره مصاحبه و سوالات و شرایطش درست کنم بذارم اینجا )

دانشگاه تنسی داشتم برای رشته Genome Science and Technology. مصاحبه م تقریبا 50 دقیقه طول کشید . من اولش خیلی جا خوردم. چون من علاوه بر کار پایان نامه م ( انتقال ژن )که خیلی به کار این استاده میخورد یه پروژه دومی هم داشتم( استفاده از ترکیبات گیاهان دارویی برای مهار تومورهای سرطانی) که به کار این استاد و گروه نزدیک نبود و اصلا خودمو امادش نکرده بودم . همش کار پایان نامم رو مرور کرده بودم و براش اماده بودم ولی شروع به صحبت که کرد همش درباره اون کار دومی می پرسید منم اصلا براش اماده نبودم . بعد خودش گفت میدونم پایان نامت این نبود ولی این کاره برای من خیلی جالب بوده و خودم خیلی اشنایی ندارم و دوست دارم دربارش بدونم شاید بخوام در اینده وارد این فیلد بشم. من اولش واقعا به تته پته افتادم ولی کم کم خودمو جمع کردم بیشترش داشت درباره همون کارم میپرسید . بعد میگفت مثلا میشه فلان کارم کرد؟ نظرت چیه ؟ کلا خیلی براش جالب بود که این ترکیبات واقعا چقدر پتانسیل درمانی دارن . منم این کارو سه سال پیش انجام داده بودم سعی کردم تا میتونم از اعماق ذهنم اطلاعات بکشم بیرون. حتی پرسید ترکیب موثرمون با چه غلظتی بهترین جوابو داده . کلا اولش خوب شروع نکردم ولی بعد بهتر شد. دیگه پرسید چر این program رو انتخاب کردی ولی بیشتر میخواست بدونه من اگه پذیرفته بشم چه پروژه های احتمالی آینده در ذهنم دارم و فکر میکنم روی چی میتونم کار کنم. پرسید توی ایران دسترسیتون به فول تکست مقالات چطوره؟ گفتم دوران لیسانس که دانشگاه شیراز بودم دسترسیمون خیلی خوب بود ولی سال های اخیر بخاطر هزینه ها دسترسی کمتر شده . بعد گفت سوال داری بپرس . منم یکی دوتا سال از کاراش پرسیدم . گفت میدونی که سیستم اینجوری نیست که ما برای ازمایشگامون مستقیم دانشجو بگیریم وباید روتیشن رو بگذرونید و بعد معلوم نیست کدوم ازمایشگاه جور بشه براتون. گفتم به نظرتون شانس دارم برای ادمیشن؟ گفت آره فایلت خوبه کلا و اگه شانس نداشتی بهت زنگ نمیزدم . گفتم اخه من از دوستام که اونجا هستن میشنوم که اخیرا پذیرش برای اینترنشنالها خیلی سخت شده و نگران بودم.. گفت نه گروه ما فرقی قایل نیمشه و بحث همون رقابتی بودن هست . هرکی بهتر بود حالا دامستیک یا اینترنشنال. گفت اگه مشکلی باشه مربوط به وقتیه که بخواید ویزا بگیرید نه برای پذیرش ویزا هم ما اینجا یه تعداد ایرانی داریم و با اینکه خیلی اشنا نیستم به پرسوه ولی فکر نمیکنم براتون مشکل پیش بیاد. منم با پررویی گفتم ویزا گرفتن مخصوصا اگه پذیرش با فاند باشه مشکلی نیست و خیلی از دوستای من رفتن. کلا اخیرا همشون ازم درباره ویزا پرسیدن منم به همه همینو گفتم . به نظرم اینجوری در لفافه میرسونید که فاند میخواید و دیگه لازم نیست درباره فاند بپرسید چون اگه مشکلی داشته باشه اینو که بگید خودش میگه که مثلا فاند ندارم.
کلا سوالاتش بیشتر علمی و خیلی چالش برانگیز بود هیچ کدوم از سوالایی که اماده کرده بودم و تو مصاحبه های قبلیم داشتم نپرسید مثل چرا میخوای دکترا بخونی و این حرفا. خیلی هم ادم خوش اخلاقی بود و همش می خندید . فقط همون اولش خیلی بد شروع شد من با اعتماد به نفس کامل گوشیو برداشتم و خودمو معرفی کردم یهو شروع کرد از جایی که اصلا امادگی نداشتم پرسید. نتیجه میگیریم کلا هرچی کار کردید همشو امدگی داشته باشید حتی با اینکه کاراستاده هیچ ربطی بهش نداره

سر ساعت زنگ زدن . قبلش استاده با ایمیل بهم گفته بود که اول من باید درباره کارای قبلی خودم بین 5 تا 10 دقیقه صحبت کنم و خواسته بود یه خلاصه هم بفرستم براش که وقتی من صحبت میکنم اونا روی خلاصه نگاه کنن . مصاحبه کننده ها سه نفر بودن خود استاده و دو نفر دیگه که یکیشون یه خانوم بود یکیشون هم یه اقایی بود که کلا اصلا نه حرف ز د نه حرکت کرد فقط با لبخند زل زده بود به دوربین ) خیلی خوش برخورد بودن . اول من حرف زدم بعد یکی دو تا سوال درباره پایان نامم پرسیدن که ساده بود . بعد گفت شما دارید یه جورایی تغییر فیلد می دید مشکلی ندارید؟ که من گفتم نه و چون کار ما مولکولی هست در سطح مولکولی تفاوت چندانی نمیکنه. دیگه پرسید قبلا اروپا بودی یا نه . بعد مدت نسبتا طولانی خودش و خانومه درباره انستیتو توضیح دادن و امکاناتی که برای دانشجوها دارن و گفت اینجایی که ما الان داریم توش مصاحبه میکنیم هم یکی از محل های زندگی دانشجوها هست و بهم نشون دادن . دیگه خانومه گفت تیم ما خیلی مهربونن همه . بعد پرسیدن کی میتونی بیای که من گفتم من مشکلی ندارم به محض اینکه ویزا بهم بدن . دیگه گفتن سوالی اگه داری بپرس من یه سوال پرسیدم . گفن بعدا اگه چیزی باز به ذهنت رسید میتونی بهمون ایمیل بزنی. گفتن وقتی بیای اینجا زمان میبره تا اداپته بشی و یه سری تفاوت ها هست من گفتم مسلما تفاوت ها هست ولی من ادم منعطفی هستم و محیز های اکادمیک رو خیلی دوست دارم و میتونم خودم رو با شرایط وفق بدم . دیگه تشکر کرد منم تشکر کردم و گفتن به زودی نتیجه رو بهم خبر میدن. فرداشم دوباره بهم تلفن زدن و استاد اصلیه یکم صحبت کرد بیشتر درباره پروژه هاش .