(10-02-2014, 07:37 AM)'M1KE' نوشته: در ابتدای PhD مستقیم شما دروسی رو می گذرونید که یک دانشجوی ارشد می گذرونه و از این نظر سطح علمی اون در ابتدا سخت نیست ولی در ادامه روی یک موضوع پژوهشی کار می کنید که به اندازه یک پایان نامه دکترا زمان بر هست و نه به اندازه یک پایان نامه ارشد. به همین دلیل معمولا مدت زمان دکترای مستقیم حدود یک سال کوتاهتر از مجموع ارشد+دکترای جداگانه هست. برخی از دانشگاه ها این امکان رو فراهم می کنند که بعد از مثلا سال دوم اگر دیدین نمی تونید تا پایان دکترا تحصیل کنید انصراف بدین و بهتون یک مدرک ارشد معادل داده میشه.
به ندرت میشه دانشجوی ارشدی رو پیدا کرد که فاند داشته باشه و به ندرت میشه دانشجوی دکترایی رو پیدا کرد که فاند نداشته باشه و دلیل انتخاب دکترای مستقیم هم برای بسیاری که کارشناسی می خونند همینه که امکان فاند رو برای اونها فراهم می کنه. چیزی که هست اون دانشگاه به این شرط داره شما رو برای دکترای مستقیم می پذیره که بدونه شما تا پابان دکترا ادامه خواهید داد و به نوعی هزینه دو سال اول رو که شبیه ارشد هست رو هم متقبل میشه ولی برای کسی که صرفا برای ارشد اقدام می کنه چون ممکنه در اون دانشگاه ادامه تحصیل نده و با اون وارد بازار کار بشه یا به دانشگاه دیگه ای بره خیلی از دانشگاه ها قبول نمی کنند که هزینه اون رو بدهند.
در مجموع اگر شما به غیر از مقالات بقیه ویژگی های پرونده تون خوب باشه (معدل، زبان، GRE و غیره) و برای اونها این اطمینان حاصل بشه که شما تا آخر خواهید موند سخت گیری خاصی روی مقاله نخواهند داشت چون فرض رو بر این می گذارند که شما بعد از دو سال اول به سطجی می رسید که شروع به مقاله دادن کنید و روی پروژه دکترا کار کنید.
 

(10-02-2014, 06:58 PM)'M1KE' نوشته: اینطور نیست که از ابتدا سخت باشه ابتدای کار مثل ارشدهاست منتهی به تدریج شما در سال های انتهایی می بایست کار بیشتری روی طرح پژوهشی تون انجام بدین. شما هم مثل دانشجوهای ارشد در دو سال اول یک سری دروسی رو می گذرونید منتهی وقتی کار به تعیین موضوع پایان نامه می رسه برای ارشدها در کل حجم و پیچیدگی کار کمتر هست ولی برای دکترا در ابتدای کار مثل ارشدها حجم و پیچیدگی کار کم هست ولی به تدریح که جلو میره جزئی تر میشه و کار بیشتری می بایست انجام بدهند تا استاد اونها اجازه دفاع بده.
برای نمونه در یک کار ارشد ممکنه بخش هایی از کار قبلا انجام شده باشه و شما یک تغییرات کوچکی در کار قبلی انجام بدین و بشه پایان نامه شما. ولی در کار دکترا همین کار رو در سال سوم انجام میدین ولی استاد شما برای سال های چهارم و پنجم میگه که حالا همون کار رو بیشتر روش کار کنید طوری که Contribution خودتون بیشتر باشه. حالا من نمی دونم رشته شما چی هست ولی مثلا اگر قرار هست یک کار مدلسازی انجام بشه دانشجوی ارشد ممکنه روی یک مدل خطی و دو بعدی کار کنه و بعد از یک سال دفاع کنه ولی دانشجوی دکترا همین کار رو در سال اول انجام میده ولی بهش اجازه دفاع نمیدن و میگن همین مدل رو بهبود و توسعه بده تا حالت های غیرخطی و رفتار سه بعدی رو هم شامل بشه و اینطور نیست که از همون روز اول اون دانشجو روی رفتار غیرخطی و سه بعدی کار کنه بلکه به تدریج وارد جزئیات میشه. نیازی هم نیست که شما از روز اول جزئیات طرح رو بدونید که چی هست و به تدریج که جلو می رین می تونید اون رو به شکل دقیق تری تعیین کنید. همونطور که گفتم اگر اونها بدونند که شما به کار پژوهشی علاقه دارید و تا آخر دکترا خواهید موند خیلی مشکلی ندارند و به هر حال این همه آدم این مسیر رو رفتند و کار بغرنج و غیر ممکنی نیست. شما کلیت کاری که می خواهید انجام بدین و موضوع اون رو مغرفی کنید بعدا در سال های ابتدایی می تونید موضوعش رو عوض کنید و به سمتی که بیشتر علاقه دارین سوقش بدین.